Bugün hastanede elinde bastonla oturduğu yerden kalkmaya çalışan yaşlı bir amcaya yardım etmekle etmemek arasında kaldım. Kararım görmemiş gibi yaparak yanından geçip gitmek oldu. Hata yapma konusunda aşırı hassasımdır. Mesela düşürürüm korkusuyla elime bebek almayı kabul etmem. Karşıdan karşıya geçmek isteyene yardımcı olamam. Yanımızda birileri varsa onlar yardım edene kadar dururum. Kimse yoksa uzaklaşırım, önce onun geçmesini beklerim. Çünkü başaramayıp elime yüzüme bulaştırmaktan korkarım. Mesela yolun ortasına gelince karşı şeritteki araçların durmayacağını düşünürüm. Arkamızdan önümüzden arabalar geçip giderken yerimde sayacağımı, onun da bana lanet okuyacağını. Böyle düşününce yanlış davranmamış olduğumu düşünüyorum. Yerinden kalkamayan amcaya gelince, o bir şeyler okumak için kendisini yere düşürmemi beklemedi sanırım. Ne diyebilirim, onu en kötüsünden koruduğumu bilmiyor. Varsın gizli kalsın iyiliğim. Zaten makbul olan da bu değil mi?