Yani hakikaten hayatta bazı şeyler insanı bıktırıyor bu bir gerçek. İntihar isteğinin ya da intihardan korkanların tercihi olan "ölmek için Allah'a yalvarmak." seçeneğinin her insanın başına gelmesi muhtemel. Hele ki Türkiye gibi ateş çemberi bir ülkede yaşanıyorsa... Yine de yanlış bilmiyorsam o kendi yağında kavrulan İskandinav ülkelerinde intihar oranı Türkiye'ye göre daha fazla. Adamlar macerasızlıktan kendini öldürüyor sanırım bilemiyorum. Bunun çözümü kendimizden daha kötü durumda olanlara bakmak kısa vadede. Evet, bu biraz saçma gelebilir ama bombaların altında yaşamak zorunda olan akranlarımızın veya bizden büyüklerin hatta ve hatta küçücük çocukların yaşamlarıyla yüzleşmek (bir belgesel aracılığıyla olabilir, onlar hakkında yazılmış olan köşe yazılarıyla olabilir vs.) kendi yaşamımıza bir nebze olsun şükretmemize sebep olabilir. Daha iyisini yaşayamaz mıydık arkadaş? Evet yaşayabilirdik ama olmadı işte. Hiçbir zaman da olmayacak anlamına gelmiyor emin olun. Bir yerde bu talih dönecek ya, heh işte o günlere ulaşmak için hayat gerçekten yaşamaya değer...