Jome
Het was een koude dag in Tralas. Merkus trekt zijn capuchon hoog op en trekt zijn jas strakker aan. Het sneeuwt te hard voor hem ..
Langzaam wandelt hij verder, bijna zo snel als een ezel.. bijna. Onder zijn mantel strekt hij zijn handpalm waarna er een klein vuurtje ontstaat, warm genoeg om hem goed warm te houden maar niet groot genoeg om het te merken van buiten zijn mantel. Magie wordt streng bestraft door de orde van het Licht, vandaar dat hij zo geheimzinnig doet. Overal staan wachters. Gek, normaal staan ze er niet.. niet zo in elk geval. Enkelen houden een praatje met wat mensen die langslopen, andere lopen een rondje. Niet vreemd genoeg om het uit te zoeken, maar wel vreemd. Misschien zijn ze op zoek naar iemand. Een gevaarlijke crimineel ofzo, iemand die een ander heeft vermoord. Even laat Merkus een lach los. Hij heeft er direct spijt van. Hij hoort te rouwen, niet te lachen.
Na enkele uren rond te dwalen en op zoek te zijn naar een baan of misschien iemand die een knecht wilt hebben, gaat hij zitten in een taverne. Hier is het warm genoeg.. er is eten en er lopen prima vrouwen rond. Hij kijkt zijn ogen uit. Grote vrouwen, kleine vrouwen.. dikke vrouwen en dunne vrouwen. '' ... jij .. eten? ''
... plots voelt Merkus een flinke stomp op zijn schouder. '' Ik sta hier niet voor mijn lol, knapperd. Wil je iets eten of hoe zit dat? '' Hij kijkt recht in de ogen van een rood harig meisje, met blauwe ogen en een knap gezicht met sproetjes. Hij zoekt naar een antwoord, even van zijn stuk gebracht. '' Ik.. eh.. ik .. ja. '' Ze loopt lachend weg en komt later terug met wat eten en een grote pint bier.
Met genot eet hij van de grote homp vlees. Niet veel later is ook de pint leeg. Hij laat zich zakken in de stoel, laat een luide boer en zucht diep. Is dit nou zijn leven? Elke dag hangen in de taverne en eten, drinken? Nou..
Langzaam wandelt hij verder, bijna zo snel als een ezel.. bijna. Onder zijn mantel strekt hij zijn handpalm waarna er een klein vuurtje ontstaat, warm genoeg om hem goed warm te houden maar niet groot genoeg om het te merken van buiten zijn mantel. Magie wordt streng bestraft door de orde van het Licht, vandaar dat hij zo geheimzinnig doet. Overal staan wachters. Gek, normaal staan ze er niet.. niet zo in elk geval. Enkelen houden een praatje met wat mensen die langslopen, andere lopen een rondje. Niet vreemd genoeg om het uit te zoeken, maar wel vreemd. Misschien zijn ze op zoek naar iemand. Een gevaarlijke crimineel ofzo, iemand die een ander heeft vermoord. Even laat Merkus een lach los. Hij heeft er direct spijt van. Hij hoort te rouwen, niet te lachen.
Na enkele uren rond te dwalen en op zoek te zijn naar een baan of misschien iemand die een knecht wilt hebben, gaat hij zitten in een taverne. Hier is het warm genoeg.. er is eten en er lopen prima vrouwen rond. Hij kijkt zijn ogen uit. Grote vrouwen, kleine vrouwen.. dikke vrouwen en dunne vrouwen. '' ... jij .. eten? ''
... plots voelt Merkus een flinke stomp op zijn schouder. '' Ik sta hier niet voor mijn lol, knapperd. Wil je iets eten of hoe zit dat? '' Hij kijkt recht in de ogen van een rood harig meisje, met blauwe ogen en een knap gezicht met sproetjes. Hij zoekt naar een antwoord, even van zijn stuk gebracht. '' Ik.. eh.. ik .. ja. '' Ze loopt lachend weg en komt later terug met wat eten en een grote pint bier.
Met genot eet hij van de grote homp vlees. Niet veel later is ook de pint leeg. Hij laat zich zakken in de stoel, laat een luide boer en zucht diep. Is dit nou zijn leven? Elke dag hangen in de taverne en eten, drinken? Nou..