IoA II : The Wil of Fire

[Gerontis the cunning]

''stop ! alsjeblieft !!''

De man probeerde zich los te maken maar het zou hem niet lukken...uiteindelijk viel hij dood neer bij de rest.

''Dwazzen...denken dat een of andere god hun zal helpen...alsss er zoietsss bestaat of in de buurt kom...dan is het wel een schepsel die alle magie ken beheersen en een eigen soort van magie heeft gemaakt.....''

De rest van Qigongse edelen keken met doodangst naar hem, de man in de vreemde mantel en vreemde ogen, die net alle wachters dood had gemaakt met slangen uit zijn mouwen weten te toveren.

De twee slangen die de laatste man haden gekeeld verdwenen langzaam in zijn mouw terug en de mysterieuze man glimlachte kwaadaardig.

Mysterieuze man : nou ?
Qigongse edelman : nooit !! we zullen...

De mysterieuze man hief zijn arm en uit zijn mouw kwamen weer twee slangen razendsnel naar buiten en grepen de man.
Het rare was de afstand , geen enkele slangensoort kon zo lang zijn en hoe wist hij ze uit ze mouw zonder woord of wat dan ook te commanderen om precies die specifieke persoon aan te vallen ?

Mysterieuze man : wat zullen de Qigongse edelen doen ? onder mijn heerschappij dienen of sterven omdat ze banger voor Aral zijn ?

De man werd ook langzaam gekeeld en toen die dood neerviel bogen en knielde de andere, de levende, voor hem.
Iedereen merkte de vreemde ogen op toen hij dichtbij hen stond.

Spoiler

Mysterieuze man : dan isss dat gedaan....vanaf nu aan ssspreekt iedereen mij aan met keizer SSSarian.....

Ze knikten...wie of beter wat deze man uberhaupt was durfte ze niet te vragen maar het feit dat hij machtig genoeg was om de elite garde , de onsterfelijken, te vermoorden in zijn uppie dan moesten ze niet met hem spotten...

 

[Gerontis the cunning]

Precies op de zelfde tijdstip toen de legers in het noorden bij Ys hun formatie aan het opzetten waren vondt er ergens anders op een vreemde eiland dat altijd gehuld leek te zijn in een bijna magische mist een duel plaats.

Lenna dook net weg voor de dolken die op haar afvlogen.
De dolers op de tribune keken juichend en joelend toe.

De arena was voor dolers die een duel wouden en rond het veld was een magische barriere neergezet en daarom heen tribunes zodat andere het duel kon zien.

De duel ging tussen Lenna , die zich verveelde, en een andere doler met de naam Varn, een charmante man maar met soms een grote ego.
Lenna die zich verveelde werd uitgedaagd door Varn omdat hij nog nooit tegen een Ion-afstammeling had gedueleert/gevochten en toch wel eens wou proberen.
Echter sloeg Lenna de uitdaging af sinds ze niet zoveel zin had om hem zijn zin te geven.
Varn wist haar uiteindelijk toch zover te krijgen door Lenna boos te krijgen door opmerkingen te maken dat vrouwen niet met magie om wisten te gaan.

Lenna wist dat ze met haar Ion-ogen voordeel had op Varn, echter sinds hij alleen met dolken haar aanviel van een afstand wist ze echter niet wat voor element hij kon of welke andere magische technieken hij kon.

Varn grijnsde en gooide steeds meer dolken en werpsterren naar Lenna die ze wist te ontwijken.
Echter toen hij net aan een nieuwe salvo wou beginnen en Lenna al klaar stond om die te ontwijken werd ze vast gepakt van achteren.

Lenna gromde, een schaduw kloon ? maar hoe dan ? wacht....de dolken...

voordat Varn, die Lenna vast had, iets kon doen kreeg die een schok van zijn leven en verdween.
Lenna zuchte en deed haar ogen dicht terwijl het bliksem dat om haar heen knetterde langzaam verdween.

Lenna opende weer haar ogen en keek fel met haar Ion-en naar Varn.

Varn : netjes....oke dan nu serieus !
Lenna : huh als je het nu ook echt deed !
Varn : je weet het hey ?
Lenna : dat jij gaat verliezen ?
Varn : nee.....vrouwen hebben maar een recht...en dat is het aanrecht !!

Lenna, net als de vrouwelijke dolers op de tribune, werden kwaad en de bliksem verscheen weer rond Lenna en knetterde nog harder.
De andere dolers , mannenlijke, grinnikte of schudde hun hoofd om wat Varn had gezegd.

Lenna stormde op Varn af die grijnsde, hij bereide weer een stel handzegels voor en Lenna zag al wat het was en schrok.
Ze sprong opzij en langs haar vloog een grote vuurbal.
Zodra ze weer terrecht kwam had ze in beide handen al een dolk en zag ze Varn al vlakbij haar.

Varn viel fel en snel aan maar Lenna hield hem bij en op een gegeven moment zag Varn haar glimlachen.
Achter Varn rende een andere Lenna op hem af en sprong, klaar om hem een trap te geven.
Varn blokte een steek van de Lenna die voor haar stond en wou zich net omdraaien.

De trap kwam hard aan en Varn kon niet stoppen met achteruit lopen en het voelde aan alsof een explosie in zijn hoofd had plaats gevonden.

De Lenna die de trap gaf verdween en alleen de Lenna met de twee dolken stond er nog.

Lenna : je kan nu nog opgeven....
Varn : huh, dolers wordt geleerd niet op te geven...denk maar niet omdat je iets erfelijks heb dat je dan meteen dodelijker en sterker dan mij ben!
Lenna * zucht en schudt haar hoofd* dat denk ik niet sukkel.....*kijkt hem koel aan* dat weet ik wel zeker....

Varn gromde en stormde op haar af, Lenna rende ook op hem af.

Varn pakte zijn zwaard uit de schede die op zijn rug zat vastgebonden en net op het moment dat hij Lenna wilt verslaan merkt hij dat zijn zwaard een stuk lichter is en dat Lenna op hem afrent zonder op het zwaard te letten....wacht...was dat een straaltje bloed vanuit haar linkeroog ?

toen Lenna vlakbij was slaakte ze een strijdkreet en Varn sloeg toe....hij was echter geschokt toen hij merkte dat er een groot deel van zijn zwaard ontbrak en Lenna rolde onder hem door en toen ze achter hem stond sprong ze weg.

Varn, draaide zich om en vloekte , en wou net op haar af stormen maar voordat hij dat kon doen ontplofte er iets en kwam er overal rook vandaan.

Lenna grinnikte en had maar een dolk in haar hand en keek maar Ion naar Varn, die kuchte en hoeste en nu had ze een kans.

Ze begon aan een lange reeks van handzegels en toen de rook verdween en Varn weer iets kon kwamen er twee kleine wolken van rook en kwam er gegrom er vandaan.

Varn : beerwolven ? hoe? maar ?
Lenna *grijnste* wat ? bang voor wat lieve puppies opgeroepen door een simpele meid ?

Varn gromde en sommige aan de kant riepen dat Varn maar beter kon opgeven maar hij stormde op Lenna af.
Hij begon aan een reeks van handzegels maar voordat hij die kon afmaken stond Lenna al voor hem en viel hem aan met een dolk, die hij net wist te pareren en werd toen door de witte beerwolf, Mani, tegen de grond aan geduwt en de zwarte beerwolf, Luna , hield hem in bedwang.

Varn *keek recht in de kaken van Luna * oke,oke ik geef me over!

Lenna hief haar vuist in de lucht en lachte, de dolers op de tribune lachten en klapten.

Panor *lachte en klapte terwijl hij dacht* die meid is goed....misschien zal ze ooit de Ion-clan herstellen...wie weet...

 

[Gerontis the cunning]

Gerontis glimlachte....Drakonian had meer strijders aan zijn zijde gekregen.
Echter toen merkt hij wat vreemds op in de gelederen van de Aralse strijdmacht....een akelig bekend persoon.

Hij stond op en zuchte...hoewel hij wat uitgerust was , was hij nog niet helemaal uitgerust voor een lange strijd...maar als hij niks deed zou hij roet in het eten gooien....en dat mocht niet gebeuren.

Gerontis floot....kennelijk hoorde hij het niet...
Gerontis concentreerde zich en riep Aeon via de hun band op.

Aeon : weet je het zzeker ?
Gerontis : ja....echter weet ik niet of ik nu hem kan bestrijden...maar als hij drakonian wat aandoet dan valt me plan in duigen...kan je me even oppikken?

Aeon vloog naar de plateau die hij eerder had gemaakt en pikte Gerontis op, sommige zagen dat Aeon erheen vloog en de Aralse strijdmachten hadden ook de draak opgemerkt.

Gerontis keek uit over de strijdvlakte...hoewel beide partijen elkaar zich voorzichtig naderde zou het dadelijk gebeuren...hij moest degene van de strijd weg lokken maar hoe ?

Aeon : daar isss ie ! wat isss jouw plan ?
Gerontis : jij leid ze af...vervolgens pak je hem en zet je ons op het plateau....
Aeon : maar de beer heeft een andere plan.....weet je het zzzeker ?
Gerontis *keek grimmig* hoewel ik weet dat Drakonian me in een duel zou kunnen verslaan gezien zijn vaardigenheden met wapens, weet hij echter weinig van magie....en ik heb geen zin dat me plan niet doorgaat omdat die zak hem dan vermoord....dus het is voor ons allemaal beter....

Aeon gromde...hij dook op de Aralse linies...soldaten schreeuwde van angst en officieren konden met moeite de mannen staande houden.
De grote draak landde en ontbloote zijn tanden, boogschutters vuurde salvo's van pijlen naar Aeon maar, die werden afgekets door zijn schubben en de aardetechniek die hij altijd paraat hield wat ervoor zorgde dat zijn huid door een doorzichtige en sterke aarden panster werd beschermd.

Gerontis draaide zich om....hij kon van Aeons rug de opmars van de andere gedeeltes van de Aralse strijdmacht door zien gaan...maar nu was er een zwakke plek in het midden, Drakonian moest nu zijn charge doen.

'' dat is een akelig lange tijd geleden Gerontis....''
Gerontis : niet lang genoeg....
'' hhmm en hoe ver heb je Ion al ontwikkeld ??
Gerontis : wil je hem terug ?
'' hahaha, maak je geen zorgen..ik heb er al een....'''

Gerontis werd bleek en zijn oog stond groot van verbazing.
De man opende langzaam zijn rechteroog.

Gerontis *gromde* jij vuile...
''Weet je, ik zag degene waarvan ik al een oog had gestolen...jij dwaas....''
Gerontis : ik zal je deze keer goed doden ....Calahan...deze keer is de laatste keer !
Calahan : haha voor jouw ja !
Gerontis : AEON !! nu !

Aeon steeg op...Calahan verloor bijna zijn evenwicht maar stormde op gerontis af en viel hem aan.
Gerontis wist de meeste te pareren of te ontwijken maar merkte dat aanvallen nuttenloos was, Calahan had goed getraind en zijn Ion was al in fase 3...als hij nou maar meer op krachten was gekomen of kon komen!

in een keer werden ze van Aeons rug af gegooit en stonden ze op het verhoogde plateau.

Calahan : dit wordt jouw graf hond !
Gerontis : huh, hoe vaak moet ik nog scheldwoorden aanhoren van vijanden met hond of wolf omdat ik die symbool ben ?

Calahan vuurde een paar vuurballen op Gerontis af die hij wist te ontwijken maar toen Gerontis het merkte was het te laat.
Hij draaide zich om en zag hoe Calahan op hem afrende met geheven vuist, om de vuist vormde zich een hoop aarde en toen sloeg hij Gerontis tegen de wang.

Die knalde naar voren en probeerde grip te vinden voordat hij van het plateau zou vallen, net op het nippertje wist hij zich vast te grijpen.

hij moest met iets komen om Calahan bezig te houden terwijl Drakonian zijn slag zou voeren...

Gerontis : sinds wanneer hoor jij bij Aral ?
Calahan *lacht sinister* waarom denk je ? ik wou dicht bij die valk symbool komen en  zijn vetrouwen te winnen en dan hem proberen te overompelen met me Ion-oog..
Gerontis : hoe kom je aan een Ion ? de enige die er een hebben of meedere zijn alleen ik en een student van me...
Calahan : hahaha, je moet je vijanden wel goed vernietigen....ik vond Rinnars en Lions lijken....het bleek dat Rinnars zijn overgebleven oog intact was...dus ik besloot om het nog een kans te wagen en deze keer lukte het ...nu heb ik een Ion en nu ga jouw vernietigen en dan heb ik er wel een en jij niet meer....
Gerontis *dacht snel na* het zou een mogelijkheid zijn...we hebben een band...ik heb nog genoeg kracht ervoor...maar ik moet haar in controle houden anders ben ik er geweest...

Calahan liep langzaam op hem af..Gerontis zuchte en concentreerde zich en begon snel aan een reeks van handzegels.

Calahan : wat ben je van plan ? iets op te roepen in die staat ?
Gerontis maakte de laatste zegel af en uit de grond vlak voor hem kwam er een grote brede doos te voorschijn met een raar teken erop.

Gerontis *kijkt duister* ontmoet haat haarzelf...

 

[Jezze]

De klap die de twee legers veroorzaakten was geweldig hard. Men viel elkaar aan op de gehele lijn, vanaf het centrum tot en met met de zijkanten.
Het plan was om de vijand te omsingelen en ze vanaf daar af te maken. Drakonian viel met de hoofdmacht het centrum aan, waardoor ze het snelst
bij de hogere officieren konden komen. Dan zou het snel gebeurt zijn met het machtige leger van Aral.

De Aralse troepen waren goed getraind en zeker niet zo snel bang, dus het gevecht duurde lang en het was moeilijk om echt overwicht te krijgen.
Toen kreeg de cavalarie het teken om de troepen van Aral in te sluiten. Ze hadden de troepen al goed kunnen omsingelen en wisten al ver door te komen
in het centrum.

Drakonian kliefde nog een hoofd voordat hij rondkeek om een overzicht te krijgen. Aral was omsingeld en zou het nooit te lang volhouden.
Alleen ze vochten nog hard door, wat het moeilijk maakte om echt winst te boeken. Zeker nu ze de grote schilden hadden was het moeilijk
om door te dringen door hun linies. Drakonian zocht een aantal officieren op, en liet hun bijeenkomen voor een nieuw plan.

Drakonian: "Het gaat veel te lang duren willen wij ooit de schildwal door breken, straks hebben ze weer versterkingen hier staan en ik denk niet
dat ons leger dat nog aankan. Dus, ik heb snel wat bedacht wat een mooie kans voor ons kan worden. We focussen onze kracht op één plek, om daar een
doorbraak te forceren. Dan kunnen we ze bevechten van binnen en buiten. Dat houden ze nooit lang vol."
Barend: "Hoe wil je dat precies doen? We hebben zeker een aantal krachtpatsers nodig."
Drakonian: "Dat kan makkelijk. Kijk, de Oegres zullen een simpele stormram gebruiken om er door heen te komen, dan zullen de Javnins hun eerste rangen
uitdunnen van afstand en dan vallen de Berserkers aan om een gat te creeëren waardoor de rest van de troepen kunnen doorbreken. Het belangrijkste is dus
dat we dat gat zo lang mogelijk openhouden en misschien zelfs hun leger kunnen opsplitsen."
Puyt: "Klinkt goed genoeg voor mij."
Thanis: "Jaha, mijn mannen zullen klaarstaan!"
Drakonian: "Mooi, Barend, jouw mannen moeten proberen de soldaten van Aral zo goed als mogelijk binnen proberen te houden, zodat wij ze gemakkelijk kunnen
afmaken van binnen."
Barend: "Begrepen."

En zo vertrok iedereen weer, wetend wat ze te doen hadden. De Oegres stonden al klaar, net iets achter de linie. Gevolgd door de Javnins en dan de Berserkers.
De twee koningen met hun persoonlijke garde zouden ook assisteren in de doorbraak. Drakonian gaf het teken, en de Oegres stormden naar voren!
De klap kwam totaal onverwacht voor Aral, hun boogschutters hadden geen tijd om de Oegres onder vuur te nemen voordat de bres al geslagen was.
Toen vlogen de Javelins door de lucht, en raakten elke ongelukkige die zijn schil niet omhoog had. En toen de tweede klap van de Berserkers.
De sodlaten vlogen letterlijk door de lucht en waren al dood voor ze de grond raakten. Gevolgd door beide koningen en Puyt en Co. stormde Drakonian
naar voren. Ze wisten de opening lang open te houden, maar niet lang genoeg voordat zij zelf omsingeld waren. Eenmaal weer ingesoten, vochten zij zo hard
als ze konden. Falen was nu geen optie. Ze hadden nu ook de officieren bereikt die nog hun soldaten aanspoorden, wat het nog lastiger maakte.

De twee koningen vochten zij aan zij, net als hun soldaten, mooi gezicht voor de diplomatie maar op dit moment niet belangrijk. De koning van Krimor probeerde
een generaal van Aral te verslaan. Deze was gehuld in een stevig panser en was zeer lastig om alleen al een steek toe te brengen. Toen, op dat verschrikkelijke moment,
werd de koning geraakt door het zwaard, dat hem recht in de borst raakte. De koning van Krimor zakte neer op de grond. Er was geen twijfel meer. Hij was dood.

Als reactie begon de koning van Aral als een wilde op de generaal in te slaan, die hij uiteindelijk onthoofde met zijn bijl.
De reactie op de dood van de koning maakte de soldaten van Krimor razend. Zij sloegen mogelijk nog harder in op hun vijand, om zo veel mogelijk te doden, maar ze konden
nog geen terrein winnen. Drakonian zag dat dit verloren was. Aral was simpel te sterk en te vastberaden om te verliezen. Drakonian dacht aan wat Aeon zei, dat
een beer zowat elke vijand kon verslaan als hij eenmaal kwaad was en de wanhoop nabij was. Drakonian wist dat het zover was.

Zijn woede werd erger en erger en uiteindelijk wist hij geeneens meer wat hij deed, hij veranderde in een beer, niet van uiterlijk, maar van binnen
voelde hij de haat voor Aral, wat ze gedaan hadden en hij uitte dat weer terug naar hun in de vorm van een bijl in je hoofd. Hij sloeg met onvoorstelbare
kracht de één na de andere vijand neer. Gelukkig menge Aeon zich ook weer in het strijdgewoel,en zo langzaam, werd het leger van Aral meer en meer uitgedund.

De buitenste linies hield het nog. Aral was ingesloten en zou langzaam afgeslacht worden. Overgeven wouden ze ook niet. Ze zouden doorvechten tot de laatste man,
maar nog steeds niet wetend dat Griffith al dood was.

Uiteindelijk wist het leger van Drakonian Aral te verslaan. Ze hadden het leger van elkaar weten te scheiden en zo was het makkelijker voor hun om de slag te winnen.
Toen uiteindelijk de laatste vijand neer was, bleef iedereen nog stil staan. Niet beseffend dat ze net het grootste en machtigste leger van Ancaria hadden verslagen.
Toen barstte het gejoel en vreugde los. Toch werd de stemming gedrukt door de nog aardige grote verliezen die ze hadden gemaakt. Ze waren dan wel voor de goede zaak gestorven,
maar dat betekende niet dat veel gezinnen en mensen zich zonder vader, man, vrouw, dochter, zoon, vriend, vriendin terug zouden zien.

Drakonian ging eerst zitten, vermoeid en afgepeigerd, verwond en uitgeput, maar levend en met een overwinning die Ancaria voor altijd zou veranderen.

 

[Gerontis the cunning]

Calahan draaide zich om....zo te zien had de beer zijn slag gewonnen maar dat intresseerde hem niet.

De deur van de kist viel langzaam open en liet een jonge vrouw zien in een normale leren dolers uniform.

Gerontis liep naar de zijkant van de kist en keek dreigend naar Calahan.

Toen de ogen open ginge van de jonge vrouw en ze rondkeek reageerde Gerontis snel, hij plaatste een zegel op haar en grijnsde...hij had haar in controle...althans ze probeerde het om te keren via de band.

Elys haar stem : jij ?! wat heb je gedaan?
Gerontis *antwoorde terug via hun band* simpel, ik hou je onder controle....je kan vrij vechten en denken maar alleen bewegen als je daarmee degene uitschakelt die ik wil..
Elys : jij vuile hond !
Gerontis : tutut .....je moet Calahan doden...

Elys gromde maar ze was wel in de bui om te moorden...haar frustaties kwijt te raken...
Toen ze een stap buiten de kist zette knetterde er bliksem met een donkere kleur rond haar.

Calahan *schrok * wat is dat ?!
Elys *grijnsde* de dood.....

Calahan dook net weg voor haar rapier en sprong weg.

Gerontis : dit is jouw einde....

 

[Gerontis the cunning]

Calahan ontweek tot Gerontis zijn afschuw alle aanvallen van Elys.

Ze werd naar achteren geblazen door een magische wind en Calahan grijnsde.
Echter merkte hij al op dat de strijd nu totaal voorbij en spoedig die draak of de zoon van Beorn hen zou helpen.

Calahan : tot de volgende keer, hoppelijk kun je dan het zelf afhandelen.

Het leek alsof hij werd verteerd door vuur die langzaam naar boven ging en zijn lach klonk nog even na.

Gerontis zuchte...echter schrok hij en keek hij vol angst naar Elys...die stond naar hem te glimlachen en wees met haar rapier naar hem.

Elys : jij nu!
Gerontis *denkt snel* ****, ik moet weer snel controle krijgen anders kunnen ze me later van de steen afschrapen!

Hij doet razendsnel handzegels terwijl Elys op hem komt afgestormd.

Elys : dacht het niet zak !

Gerontis schrikt en kijkt naar het puntje van de rapier, net op tijd.
Elys gromt en wordt langzaam weer in de kist gezogen en scheldt hem helemaal verrot.

Hij gaat door zijn knieen en ziet hoe de deur van de kist met een knal dicht slaat en in de grond verdwijnt, ze was weer waar hij haar eerder had gelaten.
Vervolgens merkt hij hoe de strijders verderop van die onder leiding van Drakonian een lichaam oppakken en alle krimorianen buigen hun hoofd en Gerontis knikt.

Zoals hij eerder met Kilmar erover had, een nieuwe era zou over de twee noordelijke rijken komen....misschien zou het wel tot een rijk worden...het zou afhangen van hem, de zoon van Beorn.