Vakit İntikam Vakti!
Her şeyin başladığı yere gelmişti yine sonunda. Swadya Krallığı topraklarına girdiği anda eski günleri tekrar hafızasına yer etti. Tam 23 yıl önce. Mevsim kış. Belki de yüzyıllardır Swadya Krallığı’nın başına gelen en dondurucu kış mevsimi... Azgad Köyü yeni bir bireyine merhaba diyor. Avcı Saim ve karısı Elena’nın ilk erkek çocukları Şahin, o gece dünyaya geldi. Dünya’ya geldiği anda ise annesi Elena’yı toprağın altına sürükledi.
Doğarken karsını öldürmüş olmasına rağmen Saim Efendi oğlu Şahin’e olan sevgisini hiç eksik etmedi; çünkü Saim Efendi, kalbinde imanı eksik etmeyen bir insandı. O dönemdeki baskıcı rejime, kilisenin baskılarına rağmen İslam inancını benimsemişti. Karısı Elena’nın ailesi Azgad köyünün yerlilerindendi. Hristiyan bir ailenin kızı olmasına rağmen, Saim efendi ile evlenince o da İslamiyeti kabul etmişti.
Şahin artık iyice büyümüş ve babasının avcılık işlerini ona devretmenin vakti gelmişti. Artık avlara o çıkıyor, avladığı tavşan, kuzu, balıkları köye getiriyordu. Satma işi ise babasındaydı. Aynı zamanda da köydekilerden gizli bir şekilde ibadetlerini yerine getiriyorlardı. Yaz bitmiş,
kış gelmişti. Artık av iyice zorlaşmıştı. Şahin de artık 18 yaşını bitirmişti. 18.yaş gününde babası Saim Efendi ona kendi yaptığı bir yayı hediye etmişti. Erzaklarının tükenmeye başladığı bir kış günü, Şahin ava çıktı. Hava soğuktu ve hayvanlar bile soğuktan kaçmak için başlarını sokacak delik arıyorlardı. Uzun bir günün ardından güç bela 4 tavşan yakalayabilmişti. Hava kararmaya yaklaşırken artık evinin yolunu tutmalıydı. Bu arada köyden iyice uzaklaşmış, Praven’a şehrin surlarını görecek kadar yaklaşmıştı. Azgad’a doğru yola çıktı. Köyün göründüğü son tepeyi geçmişti ki köyden yükselen alevler ile dehşete düştü. Yayını ve eline alıp tüm hızıyla koşmaya başladı. Köyün girişinde iyi zırhlı 3 adam bekliyordu. Köy yakılıyordu. Küçük çocukların çığlıkları, kadınların feryatları, kan ve gözyaşı. Doğduğundan beri doğru dürüst köyden hiç çıkmayan Şahin girişteki zırhlı 3 adamın kimler olduğunu bilmiyordu. Tek bir şey biliyordu. Bu adamlar iyi değillerdi. Babasının hediyesi olan yayına bir ok yerleştirdi. Tüm gücüyle gerdi nefesini tuttu ve nefesi ile birlikte de oku bıraktı. Şimdi artık 2 asker kalmıştı. Bulunduğu kayanın 10m solundaki bir kayaya yöneldi. Askerlerden biri yerdeki adamla ilgilenirken tekrar bir ok yerleştirdi. Nefesini tuttu. Bıraktı. Ayaktaki askeri tam boynundan vurmuştıu. Artık diğer asker dehşete kapılmıştı. Kayanın ardından çıkarak ona doğu yürümeye başladı Şahin. Adam onu farkedince cebinden bıçağını çıkardı ve adamın miğferiyle zırhının arasında kalan boşluğa fırlattı. Teş başına 3 askeri yenmişti. Köye doğru koşmaya devam etti. Girişteyken tok bir sesin, “Artık gidiyoruz.”dediğini duydu. 40-50 kişilik bir askeri birlik köyü teker teker terk etmeye başladı. Hemmen evlerine doğru koştu. Kapıdan girdiğinde manzara feciydi. Babası kanlar içinde yerde yatıyordu. Baygındı. Hayır, ölmüştü. O an tüm ışıklar karardı. Sanki dünya başına yıkılmıştı Şahin’in. Ne yapacağını bilemiyordu. Evden babasıyla stokladıkları tüm parayı, değerli eşyayı ve ezağı alıp köyden ayrılmaya koyuldu. Kaçarken bir çocuk ayağına sarıldı. “Müslüman değilim, ben müslüman değilim!” diye yalvardı. İşte o an anlamıştı Şahin.
Kitap aldıkları tüccarlardan biri, evelrinde kalırken gece geç saatte babası Saim Efendi’nin içeride bir kitap okuduğunu ama böyle bir kitabı hayatında hiç görmediğini Swadya Kralı Kral Harlaus’a bildirdi. Kral akıllıydı. Bu kitabın Kuran’ı Kerim olduğunu ve onu okuyanın da müslüman olduğunu anlamıştı. Derebeylerinden Dük Clais’e 50 adamıyla birlikte köye gidip yağmalamasını, yakmasını emretmişti; çünkü o köyde bir kafir yaşıyordu. Temizlenmeliydi..
Şahin kendine yeminler etti. Bir gün buraya güçlü olarak dönecekti ve babasına bunu yapanlardan hesabını soracaktı. Yolculuğuna böyle başlamıştı. Babasından öğrendiği avcılık becerileriyle bir çok şehir gezdi, hiç aç kalmadı. 5 yıl boyunca gezmediği köy, gitmediği şehir, ziyaret etmediği kale kalmadı. Tüm Calradia’yı arşınladı ve kendisine ve davasına sahip çıkacak 50 küsür yoldaş edindi. Bu süre zarfında kendini iyice geliştirdi. Silahçılığının yanında mükemmel bir esnaf oldu ve hep biriktirdi. Azgad’a, Swadya topraklarına tekrar geldiğinde eskisi gibi savunmasız bir köylü değildi. Bir grup mükemmel şövalyenin başında cebi dolu, yetenekli, güçlü, zeki ve en önemlisi de intikam ateşiyle yanıp tutuşan bir gençti. Hala krallık koltuğunda oturan Harlaus iti artık hesap verecekti. Turnuvalara katıldı. Namını herkesin duymasını sağladı. Birliğine her geçen gün daha fazla gönüllü geliyordu. Ziyaret ettiği şehirlerdeki hanlarda popülaritesi fazlaydı. Paralı askerler ona sadakatini sunmak için sıraya giriyordu adeta. 5 yıl önce ayrıldığı yere şimdi korkmadan gelmişti. Artık vakit intikam vaktiydi.
Doğarken karsını öldürmüş olmasına rağmen Saim Efendi oğlu Şahin’e olan sevgisini hiç eksik etmedi; çünkü Saim Efendi, kalbinde imanı eksik etmeyen bir insandı. O dönemdeki baskıcı rejime, kilisenin baskılarına rağmen İslam inancını benimsemişti. Karısı Elena’nın ailesi Azgad köyünün yerlilerindendi. Hristiyan bir ailenin kızı olmasına rağmen, Saim efendi ile evlenince o da İslamiyeti kabul etmişti.
Saim Efendi, geçimini avcılıkla sağlıyordu. Oğlu Şahin 8 yaşına gelene kadar binbir güçlüklerle başa çıkarak evine ekmeğini helal yoldan getiriyordu. O dönemde kilise ve soylular, okuma yazmayı yasaklamıştı. Köyün neredeyse tamamı okuma yazmaktan acizdi. Ancak Saim efendi, zeki ve bir o kadar da merakli bir kişilikti. Ki bu özelliklerinin tamamını fazlasıyla oğluna da aktaracaktı. Okuma ve yazmayı tamamen kendi çabalarıyla öğrenmişti. Oğlu 7 yaşına gelince de onu da okuma yazmaya alıştırmıştı. Beraber Praven şehrinden gelen tüccarlarla ve kaçak seyyar satıcılarla kendilerine şehirden kitap getirmeleri üzerine para, yiyecek ve kalacak yer karşılığında anlaşıyorlardı.
Şahin artık iyice büyümüş ve babasının avcılık işlerini ona devretmenin vakti gelmişti. Artık avlara o çıkıyor, avladığı tavşan, kuzu, balıkları köye getiriyordu. Satma işi ise babasındaydı. Aynı zamanda da köydekilerden gizli bir şekilde ibadetlerini yerine getiriyorlardı. Yaz bitmiş,
kış gelmişti. Artık av iyice zorlaşmıştı. Şahin de artık 18 yaşını bitirmişti. 18.yaş gününde babası Saim Efendi ona kendi yaptığı bir yayı hediye etmişti. Erzaklarının tükenmeye başladığı bir kış günü, Şahin ava çıktı. Hava soğuktu ve hayvanlar bile soğuktan kaçmak için başlarını sokacak delik arıyorlardı. Uzun bir günün ardından güç bela 4 tavşan yakalayabilmişti. Hava kararmaya yaklaşırken artık evinin yolunu tutmalıydı. Bu arada köyden iyice uzaklaşmış, Praven’a şehrin surlarını görecek kadar yaklaşmıştı. Azgad’a doğru yola çıktı. Köyün göründüğü son tepeyi geçmişti ki köyden yükselen alevler ile dehşete düştü. Yayını ve eline alıp tüm hızıyla koşmaya başladı. Köyün girişinde iyi zırhlı 3 adam bekliyordu. Köy yakılıyordu. Küçük çocukların çığlıkları, kadınların feryatları, kan ve gözyaşı. Doğduğundan beri doğru dürüst köyden hiç çıkmayan Şahin girişteki zırhlı 3 adamın kimler olduğunu bilmiyordu. Tek bir şey biliyordu. Bu adamlar iyi değillerdi. Babasının hediyesi olan yayına bir ok yerleştirdi. Tüm gücüyle gerdi nefesini tuttu ve nefesi ile birlikte de oku bıraktı. Şimdi artık 2 asker kalmıştı. Bulunduğu kayanın 10m solundaki bir kayaya yöneldi. Askerlerden biri yerdeki adamla ilgilenirken tekrar bir ok yerleştirdi. Nefesini tuttu. Bıraktı. Ayaktaki askeri tam boynundan vurmuştıu. Artık diğer asker dehşete kapılmıştı. Kayanın ardından çıkarak ona doğu yürümeye başladı Şahin. Adam onu farkedince cebinden bıçağını çıkardı ve adamın miğferiyle zırhının arasında kalan boşluğa fırlattı. Teş başına 3 askeri yenmişti. Köye doğru koşmaya devam etti. Girişteyken tok bir sesin, “Artık gidiyoruz.”dediğini duydu. 40-50 kişilik bir askeri birlik köyü teker teker terk etmeye başladı. Hemmen evlerine doğru koştu. Kapıdan girdiğinde manzara feciydi. Babası kanlar içinde yerde yatıyordu. Baygındı. Hayır, ölmüştü. O an tüm ışıklar karardı. Sanki dünya başına yıkılmıştı Şahin’in. Ne yapacağını bilemiyordu. Evden babasıyla stokladıkları tüm parayı, değerli eşyayı ve ezağı alıp köyden ayrılmaya koyuldu. Kaçarken bir çocuk ayağına sarıldı. “Müslüman değilim, ben müslüman değilim!” diye yalvardı. İşte o an anlamıştı Şahin.
Kitap aldıkları tüccarlardan biri, evelrinde kalırken gece geç saatte babası Saim Efendi’nin içeride bir kitap okuduğunu ama böyle bir kitabı hayatında hiç görmediğini Swadya Kralı Kral Harlaus’a bildirdi. Kral akıllıydı. Bu kitabın Kuran’ı Kerim olduğunu ve onu okuyanın da müslüman olduğunu anlamıştı. Derebeylerinden Dük Clais’e 50 adamıyla birlikte köye gidip yağmalamasını, yakmasını emretmişti; çünkü o köyde bir kafir yaşıyordu. Temizlenmeliydi..
Şahin kendine yeminler etti. Bir gün buraya güçlü olarak dönecekti ve babasına bunu yapanlardan hesabını soracaktı. Yolculuğuna böyle başlamıştı. Babasından öğrendiği avcılık becerileriyle bir çok şehir gezdi, hiç aç kalmadı. 5 yıl boyunca gezmediği köy, gitmediği şehir, ziyaret etmediği kale kalmadı. Tüm Calradia’yı arşınladı ve kendisine ve davasına sahip çıkacak 50 küsür yoldaş edindi. Bu süre zarfında kendini iyice geliştirdi. Silahçılığının yanında mükemmel bir esnaf oldu ve hep biriktirdi. Azgad’a, Swadya topraklarına tekrar geldiğinde eskisi gibi savunmasız bir köylü değildi. Bir grup mükemmel şövalyenin başında cebi dolu, yetenekli, güçlü, zeki ve en önemlisi de intikam ateşiyle yanıp tutuşan bir gençti. Hala krallık koltuğunda oturan Harlaus iti artık hesap verecekti. Turnuvalara katıldı. Namını herkesin duymasını sağladı. Birliğine her geçen gün daha fazla gönüllü geliyordu. Ziyaret ettiği şehirlerdeki hanlarda popülaritesi fazlaydı. Paralı askerler ona sadakatini sunmak için sıraya giriyordu adeta. 5 yıl önce ayrıldığı yere şimdi korkmadan gelmişti. Artık vakit intikam vaktiydi.
Geliyor!
Siteye yeni üye oldum, ilk konum ilk hikayem. Umarım bir sorum çıkmaz. Yapmak istediğim format bu. İlerleyen zamanlarda daha fazla oyun içi görüntü eklemeyi düşünüyorum eğer sakıncalı değilse. Yorumlarınızı bekliyorum.
