De kinderen van Húrin.

[Gerontis the cunning]

Godsamme , klere kaart en klere..

Het regende en Gerontis was de weg helemaal kwijt en begon een vloekpartij


Hij reed snel naar de stad in de verte en hoorde staal op staal...een gevecht

Gerontis kwam snel bij de poort te paard en keek hoe wachters gekleed in malienkolders en metalen helmen een figuur ,waarvan hij de gezicht door de regen en kleding niet kon zien, was omringd


Gerontis:hey....laat die persoon gaan!

Een wachter verloor zijn aandacht voor Gerontis en Gerontis was het laatste wat hij zag...


De figuur haalde bliksem snel uit en stak haar wapen door de hals en rende nu een kans weg

Wachter:hij hoort bij haar!! grijp hem !!

De poort sloot achter Gerontis en zijn paard steigerde waardoor hij ervan af viel..

Snel omringde een paar wachters hem maar Gerontis had net tijd genoeg om zijn zwaard te pakken

Wachter:leg u zwaard neer en geef u over...
Gerontis:luister dit is een misverstand...ik kan het uitleggen..
Wachter:leg dat maar uit aan mijn  staal

Gerontis pareerde de slag van de hellebaard en sloeg toen terug maar die werd weer door een andere gepareerd.

Gerontis:luister...ik wil geen problemen maar als jullie me voor een crimineel zien vind ik het best...*grijnst* en voor een gevecht ga ik nooit weg...

Net toen de wachters klaar stonden om Gerontis aan te vallen rende deze naar zijn paard en sprong van de paard naar een lage balkon..en voordat de wachters hem nog konden inhalen was Gerontis op het dak geklauterd en rende hij vloekend de stad in op zoek naar die figuur die hem zo in de problemen had gebracht..

 

[Jome]

Toen Túrin terug kwam in zijn stad, was er veel tumult.
Hij reed naar een wachter die schreeuwend naar het dak iemand probeerde uit te lokken.
'' Zeg, mijnheer, wat is er hier gaande? ''
'' Ah, heer Túrin Turambar .. er zijn 2 dieven op de daken, ze hebben uw raadsheer uit geschakeld .. ''

 

[Hietala]

Ze rende over de daken verder, sprong van een dak af en stampte een luik van een raam open terwijl ze sprong. Juist de kamer waar haar spullen lagen. Ze nam haar wapens en schoudertas, en ging langs het andere raam naar buiten en klom op een ander dak. Ze bleef de daken volgen, sprong op de stadsmuur, duwde daar enkele wachters omver en sprong van de stadsmuur in de snelstromende rivier... Ze wist niet dat ze achternagezeten werd door iemand anders...

 

[Jome]

Túrin zuchtte diep, hij begreep niet dat mensen anderen wouden vermoorden, terwijl we nu juist de oorlog tegen de Orcs van Morgoth moeten voeren..