Ancaria; Enlightment and Nightfall

Met een razend snelle sprong springt Inuzuka over het dak gevolgd door drie andere zwarte schimmen.
Inuzuka grijnst breed, eindelijk kunnen ze eens lol maken zonder dat die ouwe knar er zo bovenop zit.. Inuzuka kijkt om, geeft een teken en springt van het dak richting een kraampje waar hij snel vier vissen weg graait. Voordat de kraamhouder het doorheeft is hij al weer weg. '' GEEF DIE VIS TERUG KWAJONGENS! '' Een kakelende lach is alles wat hij terug krijgt. Met een razende beweging is Inuzuka alweer op het dak, en gooit hij de vissen naar zijn groep. Na enkele happen smijt hij het weg, niet te vreten die Ys' vissen.

Na een uur rondgedwaald te hebben gaat zijn groepje maar terug naar het hoofdkwartier, klaar voor een preek van hun mentor. Maar terwijl ze aan het lopen waren hoorde ze iets van een soldaat. Een lading krijgsgevangenen uit Qiqong? Interessant .. zeker aangezien twee van zijn groep uit Qiqong kwamen .. misschien zaten er wat '' vrienden '' bij. Ze besloten er maar naar toe te gaan en een beetje te kijken. Alles was beter dan een preek ..

Niet veel later arriveerden ze bij de haven. De boot kwam er al aan .. en toen hij aanmeerde zagen ze de eerste gevangenen al van de boot stappen. Normale soldaten .. nog meer normale soldaten .. en toen zagen ze het .. een slangenpriester? Vreemd, heel erg vreemd. Inuzuka springt al dichterbij om het beter te bekijken, en toen moest hij ineens heel hard lachen. '' Pffffff .. R-r-roland? '' De rest van de groep kwam al dichterbij en begon toen net zo hard te lachen.

Hij vloekte en keek rond. De ruimte waar hij zat had een paar ramen en een brede houten eikendeur. Wetend dat achter die deur twee wachters stonden opgesteld om hem te bewaken ,terwijl er ruimte voor hem in de kerkers of martelkamers zou worden gemaakt.
Nadat hij geprobeerd had de wachters naar hem toe te lokken met hun te vervloeken en de huid vol te schelden werd hij stil. Ze zouden zich er weinig van aantrekken en hij moest maar op zoek naar een andere manier om weg te komen. Zover hij wist kon hij nog niet in de Citadel zijn, want ver van de haven vandaan waren ze niet gekomen.

Hij zuchtte. Wachten dan maar op de beul?

Roland gaf net de moed op toen het gezicht van Inuzuka voor de deur verscheen. Een glimlachend gezicht, dat meer dan blij was dat hij Roland mocht redden.  Nu had hij iets om over op te scheppen. '' Hey, Roland! ''
Roland schrok zich rot. '' Ik ben je gewoon gevolgd, die wachters weten niet zoveel van de dolers of wel .. ''

Roland: Wat, h-hoe heb je ze uitgeschakeld? Ik heb ze geprobeerd hierheen te lokken maar ze kwamen niet.
Inuzuka: Simpel .. die wachters die waren wel erg benieuwd naar Joan ..

Toen kwam Joan in het beeld, een simpel meisje dat een Aralees uiterlijk bezat. Zijn grijnsde breed. '' Zozo Roland .. mogen we jou weer uit de problemen helpen he? ''
Roland zuchtte. Dat hij nou uitgerekend door dit groepje gered werd.

Roland keek misprijzend naar hun.
Roland : 'Jullie hebben toch ze niet vermoord?'
Joan *schudde haar hoofd en gebaarde naar haar hoofd* : 'Een kleine tikje, dat is alles.
Roland : Maak me dan snel los en laten we hier zo snel mogelijk weg gaan.
Inuzuka *grijnsde* Niet voordat je heb gezegd dat je dankbaar bent dat ik je gered heb!
Roland *keek woedend naar Inuzuka* : Maak me niet boos.

Grijnzend deed Inuzuka hem toch los maken en Roland keek hem daarna vol afschuw aan.
Roland : Je mag wel meer aan je gebit werken, je meurt keihard!
Inuzuka : Je kan zegen wat je wilt, het feit blijft dat je mijn nodig had om weg te komen!
Joan : Ik denk dat we nu toch weg moeten gaan, voordat ze weer bij komen.
Roland : Ja, kom op.

Nadat ze op een veilige afstand waren en in een donkere steegje even bleven om op adem te komen en te bedenken hoe ze bij de kwartier zouden kunnen komen zonder dat de wachters hun zouden opmerken, want Roland had nog steeds de uitrusting aan van een slangenpriester.

Roland : 'Ik teleporteer wel erheen.'
Inuzuka *keek hem fronsend aan*':  'En dat deed je niet eerder omdat?'
Roland *haalde zijn schouders op* : 'Wil niet zomaar me energie op gebruiken voor zo een kleine ding, zie je later wel weer, schoft.

Nadat hij weg was, keek Inuzuka woedend naar de andere twee en die wisten niks te zeggen. Toen keek hij richting de plaats waar de kwartier van de Dolers lag, in Yss. Meteen ging hij erheen.
Roland zuchtte en glimlachte. Hij had een leren vest, broek en handschoenen. Ook had hij weer een capechon aan de vest vast en een stukje verlening van de vest dat hij kon gebruiken om zijn gezicht tot zijn neus te bedekken. Nadat hij ook een zwaard in een schede op zijn rug had en werpdolken begon hij te denken wat hij nu zou moeten doen.

Inuzuka zuchtte. '' Baka .. '' Hij grijnsde naar zijn maten en zette zich af tegen de muur. Hij sprintte toen richting het hoofdkwartier terwijl Joan en de andere twee zich volgde. Het was een race tegen de klok, hij moest op tijd zijn om Roland in te halen .. die etterbak .. nu dat hij, de machtige Inuzuka, hem had gered deed hij net alsof het niets was. Maar hij zal het wel zien .. Roland zal de eerste zijn die zijn kracht proeft.

Niet veel later kwam hij aan, en stopte binnen in de hal. De zon kwam alweer op. Zijn team hijgde maar Inuzuka was klaarwakker. Een grauwe stem klonk van achter hem. '' Inuzuka .. je doet altijd zo snel .. waarom niet lekker traag te tijd nemen .. ''
Het was Teryanti, een van zijn trouwste vrienden die al met hem was sinds ze samen de opleiding deden. Hij was een meester in vergif en bommen, en schoot altijd raak met zijn kruisboog .. Hij droeg een lange jas, met een hoge kraag. Zijn haar was naar achteren gebonden met zijn voorhoofdbeschermer.
Inuzuka grijnsde. Hij keek naar voren en liep op de man achter de '' balie '' af. '' Is Roland, die .. die idioot .. er nog? ''

Teryanti fronste en dacht na. Hij wees toen de gang in.
Teryanti : Hij is die kant op, volgens mij ging hij er heen om zich te laten teleporten naar de Burcht. Zit je nog steeds achter hem aan?
Inuzuka : Jajaja, spreek je later wel.

Roland knikte en de Doler die dienst had opende een poortje voor hem, zodat hij zo bij de Burcht zou uitkomen. Net voordat Roland een stap had gezet hoorde hij voetstappen en zuchtte. Toch liep hij door, want hij wist al donders goed wie achter hem zat en had er weinig zin in. Nadat hij de Doler die de poortje had geopend had bedankt liep hij er snel er in.
Hij hoorde net iemand zijn naam roepen en vloeken en moest glimlachen.

Inuzuka sprong er achter aan maar was net te laat. De poort was al gesloten en hij sprong dus face-first met volle vaart tegen de muur aan. Voor op zijn hoofd kwam al een grote bult. '' HEY BAKA, DOE DIE POORT OPEN! '' schreeuwde hij tegen de doler. De doler wist even niet wat er gebeurde maar hij opende maar snel de poort. Inuzuka sprong er toen wel goed in, en sprintte achter Roland aan.

Inuzuka: STOP! JIJ IDIOOT, HOE DURF JE VOOR DE GROTE INUZUKA WEG TE LOPEN!
Roland: Grote? Volgens mij ben jij nog altijd tien centimeter kleiner dan mij .. kleintje.
Inuzuka: JE GAAT TE VER, BAKA!
Roland: Ik? Weet je wel wie je voor je hebt? De zoon van Gerontis .. volgens mij kan je beter terug door die poort.
Inuzuka: GENOEG! IK DAAG JE UIT!

Roland fronste en moest toen grijnzen. Hij knikte naar Inuzuka.
Roland : Dat is goed, vanavond in de Arena.
Inuzuka *keek hem spottend aan* : En je durf nu niet omdat?
Roland : Ik moet eerst wat dingen doen, belangrijkere dingen die jouw helemaal niks aangaan. Zie je vanavond wel, mocht je durven te komen.

Inuzuka keek nijdig na terwijl Roland weg liep. Hij hief daarna zijn vuist omhoog en schold Roland nog wat uit, maar die reageerde er niet op en liep rustig door. Sommige Dolers die het hoorde schudde hun hoofd of keken misprijzend naar Inuzuka. De meeste wisten wel wie hij was en de andere die dat niet deden, keken verbaasd en zouden die middag tegen andere zeggen dat sommige Dolers toch niet voldeden aan sommige normen.

Inuzuka grijnsde. Hij stapte het illusieveld in, waar Roland al wachtte. Achter hem aan kwam zijn team, dat zich in een kleine cirkel opstelde. '' Je kan nu nog weg Roland .. '' Inuzuka voelde even aan zijn ogen, die spierwit waren en zelfs geen pupil hadden. '' Wat denk je nou zelf ... Inuzuka .. je bent zo klein dat ik je met een trap deze arena uit schop. '' Inuzuka grijnsde nog breder. '' Genoeg gepraat.. begin. ''

Even stonden ze beide stil. Toen trok Inuzuka twee werpmessen en wierp die op Roland af. Hij trok zijn twee jachtmessen en dook achter de wierpmessen af, die Roland goed wegsloeg, maar hij zag helaas niet dat Inuzuka erachter aan kwam. Hij blokte net op tijd de aanvallen maar het was erg dichtbij .. Inuzuka sprong weer naar achter. '' Slome .. hahaha .. ''

Roland glimlachte en zijn huid begon vreemd te kleuren. Inuzuka vloekte en sprong naar achteren, van Roland vandaan. Roland knalde uit elkaar en nijdige bliksemschiten sloegen alle kanten op. Woedend keek hij om zich heen, om te zien waar Roland was. Hij schrok en bukte. De kortzwaard van Roland ging net langs de haren van Inuzuka. Meteen viel Inuzuka Roland aan met felle aanvallen.

Die pareerde ze makkelijk en toen stapte Roland opzij en bracht zijn knie omhoog. Inuzuka schrok en boog voorover van de pijn. Roland draaide een rondje en trapte met zijn andere been tegen de schouder van Inuzuka. Die wankelede en viel achterover. Roland draaide zijn kortzwaard een rondje en wees zijn kant op.

Roland : 'Kom op, laat wat zien man. Je weet toch wel dat ik je bewegingen kan zien aankomen met mijn Ion-oog? Of wil je soms proberen om nog sneller te zijn?'
Inuzuka *stond langzaam op* : 'Pff, je kan niet alles zien aankomen!'
Roland *fronste* : 'Hoe bedoel...'

Hij vloekte, maar het was te laat. Een jachtmes doorboorde hem van achteren en Inuzuka grijnsde. Roland glimlachte door de pijn heen en schudde zijn hoofd.
Roland : 'Je...leert het dan....ook....nooit..'
Inuzuka fronste en Rolands lichaam ontplofte weer. Hoewel hij toch wist ontkomen werd hij toch licht geraakt. Voordat hij zelfs maar echt klaar stond voelde hij een hand die bij zijn schouder greep en hem naar achteren trok. Roland wierp hem naar achteren en wierp drie dolken achterna.

Inuzuka zag dat het te laat was om weg te springen en sloeg ze weg met zijn jachtmes. Hij kruiste zijn vingers. '' Schaduw klonen! '' Ineens was Roland omgeven door zes Inuzukas die allemaal met hetzelfde akelige lachje kakelde. Ze gooide allemaal twee werpmessen, die Roland wegsloeg, maar twee raakte hem in zijn rug. Hij viel voorover op zijn knie en toen hij opkeek waren de klonen verdwenen en kwam er een Inuzuka op hem afgerent die hem vol een trap tegen zijn kin gaf. Roland vloog naar achteren en rolde door het zand. Toen hij opkeek zag hij de Inuzuka die hem een trap gaf verdwijnen in een beetje rook. Toen voelde hij iets kouds tegen zijn nek. '' Het is over.. ''

Roland keek woedend. Langzaam begon de lucht rondom hem vreemd te worden.
Roland : 'Niet voordat ik het zeg, schoft!'

Hij pakte de pols van Inuzuka vast die het wapen vast hield en gaf met zijn andere een vuistslag recht in het gezicht van Inuzuka. Terwijl hij nog steeds stevig de pols vaast hield gaf hij een trap in de buik van Inuzuka. Hij liet de pols los en gaf nog een vuistslag. Terwijl Inuzuka probeerde recht overeind te blijven maakte Roland een paar handzegels en haalde diep adem. Hij blies vervolgens een vuurbal die snel richting Inuzuka ging. Die schrok en vloekte.

Hij bukte snel en de vuurbal vloog over hem heen, maar hij kon het vuur over hem heen horen gaan en zijn rug deed toch aardig zeer van de hitte. '' Jij baka .. '' Hij weefde snel enkele zegels en maakte van zijn wijsvinger en duim een rondje. Hij richtte op Roland. '' Dit is het einde .. idioot. ''
Enkele leden van Inuzuka's team waren verbaasd dat Inuzuka zijn sterkste move naar boven haalde, tot zover zij wistten dan. Inuzuka blies door het gat en een enorme bal met vuur, groter dan die van Roland wierp zich bovenop Roland, en kort daarna kwamen uit de wijsvinger en middelvinger van zijn andere hand ook bliksem, die wederom Roland vol in zijn hart raakte. Inuzuka grijnsde, en draaide zich om. '' Nee.. niet wanneer jij het zegt .. wanneer ik het zeg. '' Inuzuka was zeer zeker van zijn zaak en merkte niet dat Roland opging in rook ..

Door de aanval van Inuzuka vloog zan en stof op en kon hij niet zien dat echte Roland in de lucht boven hem verscheen. Joan zag het wel en schrok.

Joan : 'Inuzuka , boven je!'

Hij keek omhoog. Roland greep met zijn linkerhand zijn rechterpols vast en opende zijn rechterhand. Bliksem begon razendsnel vanaf zijn hand bijna heel zijn lichaam te omringen en hij keek grijnzend naar Inuzuka.
Inuzuka vloekte en vuurde een straal bliksem op hem af. Inuzuka's bliksem werd afgeweerd en Roland viel snel richting de kant op van Inuzuka, terwijl zijn eigen aanval steeds krachtiger werd. Inuzka vloekte en trok zijn zwaard. Hij wachtte en stak toe.
Bloed druppelde en Roland keek recht in het gezicht van Inuzka.

Roland  : 'Dwaas.'
Hij greep met beide handen de zwaard stevig beet, zodat Inuzuka het niet los kon trekken. Inuzuka vloekte en wou hem een slag verkopen met zijn vuist. Toen verstijfde hij en keek langzaam opzij.
Roland stond achter hem en zijn rechtervuist was in de zij van Inuzuka, zijn bliksem techniek had zijn zij doorboord.
Inuzuka keek verbaasd en wou wat zeggen, maar de pijn was erg groot. Roland keek hem met afschuw aan.

Roland : 'Zoals ik al had gedacht, te stom. Hoe ik dit heb gedaan? Simpel, je keek me aan en ik kon je zo in een illusie trekken. Zelfs die vrienden van je heb ik erbij gedaan, want anders zouden die me wel hebben aangegeven. Zwak hoor, je moet weet toch wel dat je tegen iemand vecht die beschikt over Ionen-ogen? Denk je nou serieus dat je van mij kunt winnen, degene die verder moet leven met de vloek van de Wolf?'

Hij trok met een ruk zijn vuist uit de zij van Inuzuka. Die viel met een kleine kreet op zijn beide knieën. Roland zuchtte en liep van hem vandaan.'Hij stopte en wierp een blik op Inuzuka.

Roland : 'Zo zie je maar, als je net als de vorige keren zo vecht, dan zal je het blijven verliezen van mij. En dan moet je nog denken dat ik de vorige keer niet eens zo half sterk was als ik nu ben. Geef het maar op, schoft.'

Inuzuka begon te grijnzen.. '' Hahahaha ... hehee .. '' Roland keek verbaasd om. De wond in zijn zij drupte nog een beetje bloed maar op de wond zelf zat een rode gloed .. en langzaamaan ging de wond dicht.
'' Ik denk dat het tijd is .. '' Hij deed zijn wijs en middelvingers voor zijn lip. '' BYAKUGAN! '' Zijn ogen werden spierwit, nog witter dan hiervoor. Zijn ogen waren namelijk altijd al pupil-loos. Roland keek verbaasd. '' Wat is dit, een illusie? '' Inuzuka antwoordde niet en ging klaar staan om met zijn open handen uit te halen ..