Kan ve Kılıç Üçlemesi (SON BÖLÜM EKLENDİ! - 23 Şubat 2011)

Lord Etrosq ve adamları Rivacheg'in kuzey kapısına vardıklarında neredeyse güneş batmak üzereydi. Tüccar kılığındaki grup, dikkat çekmemeye çalışarak kapılardan geçip en yakındaki hana doğru yöneldi.

Han konumu itibariyle devamlı kalabalıktı. Şehre giren çıkan hemen hemen herkes son haberleri almak veya birkaç ticari bilgi edinebilmek için hana uğrardı. Ana salonda boş masa yoktu. Ancak hancının eline sıkıştırılan birkaç dinar, bazı ayyaşları masalarından kaldırmaya yetti.

Lord Etrosq sıcak baharatlı şarabını yudumlarken hana şöyle bir göz gezdirdi. Herkes konuşuyor ve konuşulanlara kulak kabartıyordu. Bu pek hoşuna gitmedi. Arayışının şehirdeki her meraklı kulak tarafından duyulmasını istemiyordu. Sonunda salonun diğer ucunda kendi aralarında konuşan ufak bir grup gördü. Etraflarındaki masalardakilerin çoğu kafayı bulmuş, kendi çaplarında eğlenmeye başlamışlardı. Konuşulanları duysalar bile ertesi sabah hiçbirini hatırlamazlardı.

Lord Etrosq yaverine grubu işaret etti. Yaveri tamam anlamında başını salladı. Ardından kalkarak bara gidip bir kadeh içki aldı. Sonra sallana sallana yürüyerek sanki masaları şaşırmış gibi grubun masasına oturuverdi.

Lord Etrosq olanları masasından izliyordu. Gruptakilerin önce şaşırmış yüzlerini, sonra yaverinin söze girişini gördü. Kısa bir konuşmanın ardından adamların hayır anlamında başlarını salladıklarını, sonra yaverinin çıkardığı dinar kesesini... Birkaç dakika sonra yaveri yanına dönmüştü bile...

Yaklaşık yarım saat sonra hanın arkasındaki sokaktaydılar. "Adım Ruba'dır beyim." dedi adam. Handaki masada yaverin dinar kesesini ilk kapan kişiydi. "Kervan muhafızıyım. Şehirdeki tüm tüccarlar beni tanır. Ben..."

Lord Etrosq adamın yüzüne dikkatle baktı. Savaş meydanlarında geçen uzun yılların ardından gerçek bir savaşçı ile bir korkağı ayırt edebilir hale gelmişti. Pek savaşçı yüzü yoktu adamda. Daha çok ilk haydut saldırısında kaçacak biri gibi duruyordu. Ancak şimdilik ellerindeki tek bilgi kaynağıydı. "Kervanımız yok." dedi Etrosq. "Birini arıyoruz, tüccar Roskar'ın adını duydun mu hiç?"

"Tüccar Roskar adını duydum beyim." dedi Ruba. "Onun bir tane bile kervanını görmedim hiç, ama adını duydum. Batı kapısının orda bir evi var."  Başıyla şehrin bir tarafını işaret etti.

"Bizi oraya, tüccar Roskar'ın evine götürür müsün?" diye sordu Lord Etrosq.

Ruba sıkılgan bir ses tonuyla cevap verdi. "Tam yerini bilmiyorum, bir kere önünden geçtim, o da gece vaktiydi. Tekrar bulabilir miyim bilmem. Hem ne yapacaksınız ki onu?"

Lord Etrosq adamın hiç rol yapamadığını gördü ama ses etmedi. İşareti ile yaveri bir dinar kesesini adama doğru fırlatıp "Bu merak etmemen için." dedi "Evi de doğru hatırlasan iyi olur." Ruba keseyi havada kapıp sırıttı. "Bu taraftan beyim." Lord Etrosq'un atının yularına doğru hamle yapmıştı ki yaveri adamı kolundan tutup öne doğru itti. "Önden ben gidiyorum." dedi. "Benim atımın yularını tut!"

Rivacheg'in kargacık burgacık arka sokaklarında ilerlerken Lord Etrosq; "acaba bu adam, tüccar Roskar adını kullanan kişinin, aslında Rhodok'un sürgündeki veliahtı Lord Kastor olduğunu bilseydi; iki kese dinar ile yetinir miydi?" diye düşünmekten kendini alamadı.

Marnid Calradia'daki işlerin ilerleyişine hep hayret etmişti. Burada, kuşattıkları bir kalenin hemen surlarının altında bekliyordu. Ancak hayatı şu anda olduğundan daha güvende olamazdı.

Barış zamanında insanların birbirlerinin kuyusunu kazmaları, arkalarından iş çevirmeleri, yalan ve her türlü ihaneti normal karşılanırken, savaş zamanında tüm Calradia'da ilginç bir dürüstlük ve onur kuralı uygulanırdı.

Kuşatma başladığında kalenin komutanına teslim olmaları için 3 gün süre vermişlerdi. Süre bu gün, güneş batarken son buluyordu. Marnid biliyordu ki, güneş batana kadar istediği gibi surların önünde dolaşabilirdi. Kaleden hiç kimse ona saldırmayacaktı. Savaşın yazılı olmayan kuralları bunu söylüyordu. Ancak güneş batınca...

Güneş yavaş yavaş batıdaki dağlara doğru alçalırken Marnid son kez ana kapının önüne gelip yukarıya seslendi. "Evet," diye bağırdı. "cevabınız nedir?"

Surlarda bir hareketlenme oldu, okçu oluğunda iri yarı, uzun kızıl sakallı biri belirdi. Lord Culmarr'ın ta kendisiydi. "O Svadia köpeklerine söyle" diye bağırdı. "Ben canlı olduğum sürece kimse bu kaleyi alamaz! Culmarr kalesi hiçir zaman Svadia'nın eline geçmedi, geçmeyecek te..."

"Öyle olsun" dedi Marnid aşağıdan. İçten içe "Zaten böyle olacağını biliyordum." diye düşünüyordu. "Öyleyse savaşa hazır olun, artık düşmanız." Sonra atına binip tepenin ardındaki kuşatma kampına doğru yola çıktı. Artık surların altında emniyette değildi.

*******

Marangozlar harıl harıl çalışıyor, kuşatma kulesini bitirmeye çalışıyorlardı. Güneş batana kadar süreleri vardı. Kule bu akşam bitmeli ve yarın sabah kuşatma başlamalıydı. Alhedras bir gün bile gecikmek istemiyordu. Bir rhodok birliğinin gelmesi ve kuşatmayı yarmaya çalışması an meselesiydi.

Etrosq kalesi ve Yalen bir ay önce ele geçirilmişti. Ancak yenilgiye uğrayan Rhodok kuvvetleri hala oralarda bir yerlerdeydi. Dağınıktılar, ancak iyi gizleniyor ve Svadia erzak kervanlarına veya destek birliklerine saldırıyorlardı. Son bir ay içerisinde Ibdeles kalesi iki kez kuşatılmış ancak iki seferde de kuşatma kampı bu dağınık birlikler tarafından saldırıya uğramıştı. Çok fazla kayıp veren kumandanlar mecburen kuşatmayı kaldırmak zorunda kalmışlardı. Alhedras'ın vazgeçmeye niyeti yoktu...

Alhedras kendi çadırından çıkıp kampın merkezindeki komuta çadırına doğru giderken durup birkaç şövalyeyle şakalaştı, okçulara talimatlarını yineleyip sırtlarını sıvazladı, akşam yemeğinin tadına bakıp eksik malzeme kullandıkları için birkaç aşçıyı azarladı. Askerlerin savaşmadığı zamanlarda da morallerinin yüksek tutulması gerekiyordu.

Çadıra vardığında Marnid girişte bekliyordu. Alhedras ona baktığında sadece omuz silkmekle yetindi. Culmarr'ın cevabını zaten ikisi de tahmin ediyorlardı. Çadıra girdiler.

İçeride üzerinde kale planların yayılı olduğu ufak bir masa vardı. Lezalit, Artimenner, Borcha, Matheld ve birkaç şövalye planların başında konuşuyordu. Alhedras içeri girince şövalyeler hemen selam verdi. "Rahat" dedi Alhedras şövaleyelere, sonra diğerlerine döndü. "hazır olmayan bir şey var mı? Artimenner?"

"Kule hemen hemen hazır Alhedras," dedi Artimenner. "birkaç saate işi biter. Sabaha surlara yanaştırmış oluruz."

"Yeni adamlarımız nasıl Lezalit?" diye sordu Alhedras. "Görevlerini iyi anladılar mı?"

"Evet" diye cevapladı Lezalit sırıtarak. "Nord'larımız biraz heyecanlılar ancak hepsi iyi iş çıkaracaktır. Rhodok çavuşları daha ne olduğunu anlamadan işlerini halledecekler."

Bu sırada Katrin ve Rolf içeri girdiler. Rolf'un yüzü kıpkırmızıydı ve söyleniyordu, Katrin'se kahkahalarla gülüyordu. Rolf hışımla taburelerden birine oturdu.

"Üçüzler," dedi Katrin, savaşçı üç kız kardeşi kastederek. "Yine bizimkini biraz sıkıştırdılar. Beyefendimizin terbiyesi o kadar fazla ki kızların sözleri biraz utanmasına sebep oldu."

"Utanmadım," diye gürledi Rolf. "Genç kızların bu tür şeylerden konuşmasına sinirlendim sadece. Geldiğim yerde genç kızlar oturup nakış işleyip hizmetçilerin işlerini kontrol ederler. Bu üçü gibi ellerine kılıç alıp erkeklerle aşık atmazlar!"

"Biz de mi nakış işleyelim?" diye sordu Matheld. "Ama bu ellere yazık değil mi? hep iğne batacak... Hem Katrin'in gözleri de eskisi kadar iyi görmüyor. Aslan* işleyeceğine Ayı* işleyiverirse ne olacak?"

"Sizin durumunuz farklı" dedi Rolf püfleyerek. "Ahh, neyse ben birşey demiyorum siz işinize bakın. Yarın sabah görüşürüz." Ardından yine söylene söylene kalkıp çadırdan çıktı. Çadırdaki herkes arkasından gülüyordu.

"Moralleri yerinde," diye düşündü Alhedras. "Savaştan önce bu iyi." Dikkat çekmek için parmağıyla masaya vurdu. "Küçük eğlencemiz bittiğine göre planların son kez üstünden geçelim. Herkes burda mı?... Nizar nerde kaldı?"

"Ben zaten burdayım" dedi Nizar. Herkes arkasını dönüp baktığından Nizar'ın köşedeki bir şiltede uzanmış olduğunu gördüler. Uzun zamandır zaten oradaymış gibi görünüyordu. Uyuşuk bir şekilde uzanıp yanından ayırmadığı lavtasını aldı. "Benden rahatsız olmayın," dedi altı telli çalgıya akort basarken. "Siz devam edin ben burdan dinliyorum."

"En azından savaşmak isteyen herkes hazır olduğuna göre" diye başladı Alhedras lavtadan gelen seslerin eşliğinde. "Planı yeniden gözden geçirelim."

"Kule Borcha ve adamları tarafından sabahın ilk ışıkları ile surlara doğru itilecek. Bu sırada Matheld ve Katrin arbaletçiler ile surlardaki okçulara baskı yapacaklar. Kule sura ulaşıp rampa açıldığında ilk olarak sürprizimizi göndereceğiz. Sürprizimiz işini yaptığında Lezalit'in komutasındaki şövalyeler saldıracak. Giriş yolu açıldığında Lezalit ve Artimenner birlikleri ile sağ tarafa, Marnid, Rolf ve ben ise adamlarımız ile sol tarafa gideceğiz. Biz surlara çıktıktan sonra Borcha herhangi bir karşı saldırıya karşı kulenin emniyetini sağlayacak."

"Surlar temizlendikten sonra Lezalit ve Artimenner avlunun emniyetini sağlayacaklar. Biz kapıya yönelip kapıyı açacağız. Sizin" diye Matheld ve Katrin'i işaret etti. "ok atışlarını tam zamanında kesip kapıda olmanız lazım. Bundan sonra güçlerimiz birleştirip iç kaleye saldıracağız. Nizar sen..."

"Sağolun ben almayayım" dedi Nizar yattığı yerden. "Ben bozkırlarda at üstünde savaşan asil bir savaşçıyım. Kale kuşatmak benim işim değil. Ben burada sizin dönmenizi beklerim. Hatta zaferiniz için bir şarkı bile besteleyebilirim size..."

"Pekala," dedi Alhedras. Dostları ve o Nizar'ın bu hallerine çoktan alışmışlardı. Nizar'ın o asil savaşçı ruhu pek sık ortaya çıkmazdı. "herkes görevini anladığına göre dinlenmeye çekilebiliriz. Yarın zor bir gün olacak ama umalım ki zaferle sonuçlansın."

Hep birlikte "ZAFERE" diyerek kadeh kaldırdılar. Çadırdan çıkarlarken Nizar'ın zafer kelimesine kafiyeli bir dize bulmaya çalıştığını duyabiliyorlardı.

* Aslan Svadya'nın, Ayı ise Rhodok'un simgesidir. İki krallık ta sancaklarında bu hayvan motiflerini kullanırlar.

Kervan muhafızı Ruba, Lord Etrosq ve beraberindekileri yıkılacakmış gibi duran eski bir binanın önüne getirdiğinde neredeyse geceyarısıydı. Evin küçük bir avlusu vardı. Kapıdaki uşak pek sorun etmeden atlıları avluya aldı.

Ruba sırıtıp ellerini ovuştururken Lord Etrosq avluyu inceliyordu. Geceyarısı olmasına rağmen avluda dolaşan birileri vardı. Başını çevirdiğinde girdikleri kapının kapatılmış olduğunu gördü. Önünde iki kişi duruyordu. Tuzak mı acaba? diye düşündü. Belki de Ruba bu tüccar müsvettelerinden daha fazla para almayı düşünmüştü...

Adamları her ne kadar savaşçı olsalar da kılık değiştirdikleri için yanlarında sadece hafif silahlar vardı. Ayrıca karşı tarafın kaç kişi olduklarını bilmiyordu. Herşey aleyhlerindeydi...

Evden pelerine sarılmış kısa saçlı tıknaz bir adam çıktı. Pelerini tüm vücuduna sarmıştı. Üzerinde silah olup olmadığı görülmüyordu. Gruba doğru yaklaşarak doğrudan Lord Etrosq'a doğru konuştu:

"Hayırlı sabahlar beyim, Roskar beyimizi arıyormuşsunuz diye duydum. Acaba beyimi kim arıyor öğrenebilir miyim?"

Lord Etrosq yine yılların verdiği tecrübe ile adamı baştan aşağı inceledi. Bu adam sıradan bir uşak değildi. Duruşundan ve konuşmasından adamın bir savaşçı olduğu anlaşılıyordu. İşleri iyice zorlaşmıştı...

"Onunla kadife ticareti yapmak istiyorum. İyi fiyat verdiğini duydum" diye cevap verdi Etrosq. Bu şifreyi Veluca'daki Kastor'un ailesinden almıştı. Ailesi yıllardır gizlice Kastor ile haberleşiyordu. Ancak şifre daha çok haberciler içindi. Bu şekilde kullanılmasına nasıl tepki alacağını bilmiyordu.

Şifreli kelimeyi duyan uşak bir adım daha yaklaştı. Etrosq'un yaveri atında doğruldu. Aynı anda avludaki karaltılar arasında da hareketlenmeler oldu. "En az on kişiler" diye düşündü Etrosq. "Şimdi saldırırlarsa karşılık veremeden ölüp gideriz!"

Uşak bir adım daha yaklaştı. Etrosq'u inceliyor gibiydi. Yüzünde ne düşündüğünü belli edecek bir mimik yoktu. Neden sonra yüzündeki sabit ifade gitti, gülümsedi. "Sizi tanıdım lordum" dedi. "Lord Etrosq'sunuz, sizinle Grunwalder kalesinde beraber savaşmıştık. 3 hafta boyunca o svadya köpeklerini içeri almadık."

Etrosq rahatladı. Uşak eski bir askerdi anlaşılan. Kastor kendi güveneceği adamlarını da getirmişti yanında. "Sen beni tanıyorsun," dedi adama. "Peki ben seni tanıyabilir miyim?"

"Adım Bunduk lord'um" dedi adam. "Lord Kastor'un muhafız çavuşuyum. Şimdi izin verirseniz görüşmeyi ayarlayalım..." yukarıya bakarak başını salladı.

Lord Etrosq da yukarı baktı. Balkonda elinde kapaklı bir fener tutan birini gördü. Adam fenerin kapağını açtı, sonra kapadı. Sonra tekrar açıp kapadı. Sonra bir kez daha. Ancak bu kez daha uzun süre kapağı açık tuttu. Birilerine haber gönderiyorlardı! Birkaç saniye sonra birkaç sokak ötedeki başka bir evin çatısından benzer ışık parlamalarını gördü.

"Şimdi gidebiliriz" dedi Bunduk. "Lord Kastor bizi bekliyor."

"Gitmek mi?" diye sordu Etrosq. "Lord Kastor burada değil mi?"

"Hayır" diye güldü Bunduk. "Burası sadece güvenlik için. Lord'um başka bir evde kalıyor."

*****

Birkaç sokak ötedeki başka bir evin önündeydiler şimdi. İlk evden çok daha eski, daha yıkık gözüküyordu. Lord Kastor onları kapıda karşıladı.

"Etrosq, dostum" diyerek sarıldı Etrosq'a. "Görüşmeyeli uzun zaman oldu nasılsın? Veluca nasıl? Ailemi gördün mü? Burada onlardan bazen mektup alıyorum ama gerçekte nasıl olduklarını merak ediyorum hep. Kızım büyüdü mü? Ah neler diyorum ben. Kusura bakma dostum. Bunca yıllık sürgünden sonra insan bazı görgü kurallarını unutuyor. Gel içeri geçelim..."

Yarım saat kadar sohbet ettiler. Etrosq Kastor'a veluca ve ailesiyle ilgili son haberleri verdi. Ancak konuyu bir türlü bağlayamıyordu. Yarım saatin sonunda konuşma tıkandı. Kısa bir süre sessizlik oldu. Kastor'da sorunu anlamıştı.

"Ee dostum" diye başladı. "Buraya bana sırf velucanın havasından suyundan haber vermek için gelmedin herhalde? Seni bu kadar gizlilikle buralara getiren sebep nedir?"

"Savaş" diye başladı Etrosq. Konuyu Kastor'un açmasından rahatlamış bir şekilde. "Biliyorsunuz Svadya ile olan savaşımız hiç iyi gitmiyor. Eminim haberler buraya kadar ulaşıyordur."

"Parça parça" diye cevapladı Kastor. "Ama hepsine güven olmuyor. Durum ne kadar kötü?"

"Bir ay kadar önce Yalen'i kaybettik. Daha öncesinde Etrosq'u, Almerra'yı, Grunwalder'i ve Jamiche'yi... Ülkenin neredeyse yarısı elden gitti. Ben yola çıkarken Ibdeles ve Culmarr'ın kuşatılmasına hazırlanıyorlardı."

Kastor düşüncelere dalmıştı. "Gerçekten kötüymüş." dedi. "Hiç karşı saldırı yapamadınız mı? Kral Graveth..."

"Efendim Kral Graveth çıldırdı!" diye araya girdi Etrosq. Kalelerimiz düşerken doğru düzgün bir karşı saldırı organize edemedi. Hemen önündeki Almerra düşerken Jelkala'da oturmaya devam etti! Yalen'e yardıma giden birlikleri dahi geri çevirdi!"

Kastor hala sessizdi. Etrosq konuşmaya devam etti. "Durum kötüleştiğinde lord'lar Svadya'ya ateşkes teklifi gönderilmesini önerdiler. Reddetti! Savaşmıyor, barış da yapmıyor. Jelkala'da oturup sadece bekliyor. Bu sırada Svadya teker teker tüm topraklarımızı elimizden alıyor!"

Kastor bu yakarışın ardından neyin geleceğini biliyordu. Yine de sormadan edemedi. "Benden bu konuda ne yapmamı istiyorsun Etrosq? Açık konuş..."

"Efendim," diye söze başladı Etrosq. İşte buraya gelmesinin sebebine gelmişti sıra. "Sizden ülkenize dönüp Rhodok kralı görevini devralmanızı istiyorum. Ülkeyi tekrar eski haline getirebilecek olan biri var ise bu Graveth değil sizsiniz. Diğer lord'ların bir çoğu da benimle aynı fikirde. Eğer dönerseniz..."

"Eğer dönersem ne?" diye araya girdi Kastor. "Dönersem ne olacak? Tekrar oylama mı yapacaksınız? 5 yıl önceki gibi ikimizi karşı karşıya mı getireceksiniz? Geçen sefer Lord Graveth'ten korkan sizler, şimdi Kral Graveth'e karşı oy verecekler mi?"

"Şu an içinde bulunduğumuz durum 5 yıl öncesinden farklı" dedi Etrosq. "Hem o zaman Graveth silahlıydı ve"

"Kutsal mekanımızda" diye gürledi Kastor. Yıllardır üzerine basılan bir yaraydı bu. "Silah sokmanın yasak olduğu kutsal konseyimize silahlı girdi. Peki siz onu cezalandırmak yerine ne yaptınız? Başınıza kral seçtiniz! Şimdi de bu günaha alet olmuş bir konseyin beni kral seçeceğini mi söylüyorsun Etrosq? Size güvenmemi mi istiyorsun?"

"Efendim şunu bilmenizi isterim ki 5 yıl önce Graveth'e oy vermemin tek sebebi konseyin bir bütün olarak kalmasını istememdi. Benim gibi düşünen diğer lord'lar da size oy vermek yerine Graveth'i seçtiler. Çünkü asıl olarak ülkenin iç savaşa sürüklenmesini istemiyorlardı."

"Aman ne iyi yaptınız" dedi Kastor. Az evvelki patlamadan sonra yavaş yavaş sakinleşiyordu. "Şimdiki durumunuz ortada."

"Bunu değiştirebiliriz" dedi Etrosq.

"Nasıl?" diye sordu Kastor. "Oyların yeterli olacağına nasıl garanti verebilirsin? Yine o eski entrikalar dönecek. Birkaç ünvan, biraz toprak. Sonra Graveth yine kral seçilecek ve bu kez benim kaçma şansım da olmaz."

"Bu kez farklı bir yol izleyeceğiz." diye cevapladı Etrosq. "Hemen krallık seçimine gidersek Graveth kazanacaktır. Ancak savaşta olmamız bize bazı avantajlar sağlıyor."

"İlk olarak Veluca'ya döneceğiz." diye devam etti. "Orada bir savaş konseyi kuracağız ve sizi Mareşal olarak seçeceğiz. Savaş ortamında buna kimse karşı çıkamaz. Sonra oluşturacağımız orduyla Svadya'ya karşı birkaç küçük savaş kazanmamız yeterli. Belki bir kaleyi geri alırız. Graveth başarılarımız karşısında daha da çıldıracak ve kendi adamlarını sıkıştıracaktır. Toprak ve kalelerini kaybetmiş lord'lara biraz ganimet dağıttıktan sonra da konseyi toplayıp seçime gidebiliriz. Ondan sonra kim Graveth'i seçer merak ediyorum."

"Riskli bir plan" dedi Kastor sonunda. "Herşey savaşın gidişatına bağlı. Ya bu sırada Svadya ile barış olursa?"

"Risk var, doğru" dedi Etrosq. "Ancak önemli olan bunun değip değmeyeceği..."

"Rhodok için?" dedi Kastor.

"Rhodok için" diye cevapladı Etrosq.

Kastor bir süre sessiz kaldı. Konuştuğunda sesi düşünceliydi. "Başaramazsak ölümümüz ya Graveth'in elinden olur ya Svadya'nın..."

"Başarırsak da ülkeyi kurtaracağız." dedi Etrosq.

"Başarırsak..." dedi Kastor. Pencereden yeni doğan güneşin ışıltıları içeri vururken gözlerine tekrar parıltı gelmişti. Yıllardır içerilerde bir yerlerde küllenmiş olan bir ateş tekrar alevlenmiş gibiydi.

"Pekala" dedi. "Seninle birlikte Veluca'ya geliyorum. Önce şu Svadya ile bir görüşelim. Sonra sıra Graveth'e gelecek!"