king of the kırım
Knight at Arms
TANITIM
Trakyalı Edraen 15 yaşında bir delikanlıydı. Savaşmayı, abisi ve babasının yanında at kılıç sallamayı çok istiyordu. Babası gibi savaşlarda adını duyurup Trakya’nın adını yüceltmek istiyordu. Bu hayaller peşinde koşarken eğitiminide hiç aksatmamıştı. Trakya’daki az okuma yazma bilen çocuklardandı. Ve tabiî ki her genç gibi onunda gönlünü kaptırdığı bir kız vardı oysa ki o kız ona çok uzaktı. Her gün o kız ile konuşmasını düşünüyordu. Hep aklı onun gözlerindeydi.
“ Hey, senin baban çok ünlü bi adam. Senin adın ne ?”
“ Edraen efendim.”
“Tanıştığıma memnun oldum Edraen, sen adımı merak etmiyormusun Edraen?”
……
“Korkmana gerek yok, biz arkadaşız. Adım Kaetia”
“Memnun oldum efendim”
İşte bu konuşmaların ardından 5 koca sene geçmişti. Edraen şimdi 20’sine girmek üzereydi. Abisini Fejileon savaşında kaybeden Edraen şimdi abisini öldüren katillerin kökünü kazımak için savaşacaktı. Şimdi babası ile gireceği ilk savaş için Seklon ovasında hazır bekliyordu…
“ Hey, senin baban çok ünlü bi adam. Senin adın ne ?”
“ Edraen efendim.”
“Tanıştığıma memnun oldum Edraen, sen adımı merak etmiyormusun Edraen?”
……
“Korkmana gerek yok, biz arkadaşız. Adım Kaetia”
“Memnun oldum efendim”
İşte bu konuşmaların ardından 5 koca sene geçmişti. Edraen şimdi 20’sine girmek üzereydi. Abisini Fejileon savaşında kaybeden Edraen şimdi abisini öldüren katillerin kökünü kazımak için savaşacaktı. Şimdi babası ile gireceği ilk savaş için Seklon ovasında hazır bekliyordu…
Bölüm I: Godvin'le konuşma
Özet: Şimdi babası ile gireceği ilk savaş için Seklon ovasında bekliyordu.
Savaşın başlamasına çok az kaldığını hissediyordu Edraen, belki savaş olmayabilirdi. Ama garip barbarlar her seferinde yenilmelerine rağmen tekrar toplanıp tekrar saldırıyorlardı. Normalde hep ormanlık alanda savaşmalarına rağmen bu sefer açık alanda saldırmayı seçmeleride çok garipti. Bir asker “ahah, bunlar akıllarını peynir ekmekle yemiş, hiç akıllanmayacaklar zavallılar.” Diye bir nara attı. Edraen’in babası kafasını çevirdi ve o askere baktı. “Seni, yarım akıllı!! Buraya gel. Benimle anlaşma konuşmasına geliyorsun. Gözün onların öfkesini görsün ve şimdi buradan kaçman gerektiğini anla.” Asker , babasının o konuşmasından sonra yüzündeki soğuk sırıtışın yerini korkakça bir ifade aldı.
“Hadi, Edraen sende benimle geliyorsun.” Edraen’in gurur dolu bakışlarıda artık korkmaya başladığını gösteriyordu.
“Be,ben baba gelmek zorundamıyım ?”
Babasının kızgın bakışlarını gördükten sonra cevabı aldığını anlayınca silahını ve kalkanını usulca yere bıraktı. Korktuğunu belli etmemeye çalışarak 200 metre yürüdükten sonra 3 düşman askeriyle burun buruna geldiler. Karşıdakilerin Komutan olduğu belli olan adam öne çıktı. Göğsündeki kaslar neredeyse üzerindeki kürkten dışarı fırlıyordu, Ellerinin büyüklüğü Edraen’in boynunu kavrayacak kadar vardı. Yanindaki iki adamda komutanlarının yarısı kadardı ama onlar bile Edraen’den biraz uzundular. Edraen’in babasıda öne çıktı ve elini uzattı. Karşıdaki Komutan mutlu olmuşa benzer bir ifade ile babasının elini sıktı.
“Merhaba Godvin…. Dostum, seni görmeyeli çok uzun zaman oldu.”
“ Oğlunu öldüren kişiyi buldum ve cezasını verdim merak etme Tolyen, şimdi sonsuzluk uykusunda.”
“ Bunu yapman gerekmiyordu dostum, o adam ödüllendirilmeyi hak ediyordu.”
“Bende ödüllendirdim zaten. Yedi tane kaplanla savaşma fırsatı sundum ona”
İkisi gülüştüler…. Biraz sonra yüzleri tekrardan ciddileşti.
Tolyen sert bir ifadeyle “Sizden yıllık 200.000 çuval tahıl ve 100 köle istiyoruz”
“Hadi o zaman sağlıcakla, şu çocuk senin oğlunmu Tolyen”
Komutan Edraene bakıyordu. Biraz korkmuş gibi gözüken Edraen hemen kendini toparladı ve “Evet” diye cevap verdi. Komutan gülerek “ İyi yetiştirmişsin Tolyen, hey çocuk ölmemeye çalış!” Tolyen güldü ve cevap verdi “ Sen kendi kıçını koru!” Komutan arkasını dönmüştü ve çoktan uzaklaşmıştı bile. Elini geriye kaldırarak el salladı.
Edraen çok şaşırmıştı. Hiç böyle bir konuşma beklemiyordu. Babasına bakarak ne olduğunu anlamaya çalıştı ama babası gülüyordu. Karargaha döndüklerinde ortalık sakindi. Tolyen lejyonerlere “Savaşa hazırlnın” diyene kadar.
Edraen yine onu hatırlamıştı. En son onu gördüğünde abisinin cenazesini taşıyordu ve hiç onunla konuşacak durumda değildi. Bu savaştan sağ çıkarsa onun Konseyde olacağını düşünerek savaşa hazırlandı.
Savaşın başlamasına çok az kaldığını hissediyordu Edraen, belki savaş olmayabilirdi. Ama garip barbarlar her seferinde yenilmelerine rağmen tekrar toplanıp tekrar saldırıyorlardı. Normalde hep ormanlık alanda savaşmalarına rağmen bu sefer açık alanda saldırmayı seçmeleride çok garipti. Bir asker “ahah, bunlar akıllarını peynir ekmekle yemiş, hiç akıllanmayacaklar zavallılar.” Diye bir nara attı. Edraen’in babası kafasını çevirdi ve o askere baktı. “Seni, yarım akıllı!! Buraya gel. Benimle anlaşma konuşmasına geliyorsun. Gözün onların öfkesini görsün ve şimdi buradan kaçman gerektiğini anla.” Asker , babasının o konuşmasından sonra yüzündeki soğuk sırıtışın yerini korkakça bir ifade aldı.
“Hadi, Edraen sende benimle geliyorsun.” Edraen’in gurur dolu bakışlarıda artık korkmaya başladığını gösteriyordu.
“Be,ben baba gelmek zorundamıyım ?”
Babasının kızgın bakışlarını gördükten sonra cevabı aldığını anlayınca silahını ve kalkanını usulca yere bıraktı. Korktuğunu belli etmemeye çalışarak 200 metre yürüdükten sonra 3 düşman askeriyle burun buruna geldiler. Karşıdakilerin Komutan olduğu belli olan adam öne çıktı. Göğsündeki kaslar neredeyse üzerindeki kürkten dışarı fırlıyordu, Ellerinin büyüklüğü Edraen’in boynunu kavrayacak kadar vardı. Yanindaki iki adamda komutanlarının yarısı kadardı ama onlar bile Edraen’den biraz uzundular. Edraen’in babasıda öne çıktı ve elini uzattı. Karşıdaki Komutan mutlu olmuşa benzer bir ifade ile babasının elini sıktı.
“Merhaba Godvin…. Dostum, seni görmeyeli çok uzun zaman oldu.”
“ Oğlunu öldüren kişiyi buldum ve cezasını verdim merak etme Tolyen, şimdi sonsuzluk uykusunda.”
“ Bunu yapman gerekmiyordu dostum, o adam ödüllendirilmeyi hak ediyordu.”
“Bende ödüllendirdim zaten. Yedi tane kaplanla savaşma fırsatı sundum ona”
İkisi gülüştüler…. Biraz sonra yüzleri tekrardan ciddileşti.
Tolyen sert bir ifadeyle “Sizden yıllık 200.000 çuval tahıl ve 100 köle istiyoruz”
“Hadi o zaman sağlıcakla, şu çocuk senin oğlunmu Tolyen”
Komutan Edraene bakıyordu. Biraz korkmuş gibi gözüken Edraen hemen kendini toparladı ve “Evet” diye cevap verdi. Komutan gülerek “ İyi yetiştirmişsin Tolyen, hey çocuk ölmemeye çalış!” Tolyen güldü ve cevap verdi “ Sen kendi kıçını koru!” Komutan arkasını dönmüştü ve çoktan uzaklaşmıştı bile. Elini geriye kaldırarak el salladı.
Edraen çok şaşırmıştı. Hiç böyle bir konuşma beklemiyordu. Babasına bakarak ne olduğunu anlamaya çalıştı ama babası gülüyordu. Karargaha döndüklerinde ortalık sakindi. Tolyen lejyonerlere “Savaşa hazırlnın” diyene kadar.
Edraen yine onu hatırlamıştı. En son onu gördüğünde abisinin cenazesini taşıyordu ve hiç onunla konuşacak durumda değildi. Bu savaştan sağ çıkarsa onun Konseyde olacağını düşünerek savaşa hazırlandı.
Askerlerden biri yavaşça Edraen’in yanına geldi ve ona Komutan’ın onu çağırdığını söyledi. Edraen bulunduğu konumu yararak çadıra doğru gitti. Edraen’in babası ve 2 tane adam orada savaş bölgesi incelemesi yapıyor ve savaşta olabilecek tahmini kayıpların hesaplamasını yapıyordu. O adamlardan bir tanesi *Legatus, Sirien Testor Epicilius’du. Edraen’e doğru tebessüm ile baktı ve Edraen’in şaşırmasına neden olacak şu sözleri söyledi.
“Kaetia ile tanıştın mı Edraen? Senin barbarla savaşını görmeyi dört gözle bekliyorum. Hadi bana erkekliğini kanıtla!”
Tolyen ve Sirien Testor Epicilius gülüştüler. Edraen ne yapacağını şaşırmıştı ve babasına bakıyordu. “*Dux Tolyen, savaş stratejisini belirledin mi?” Tolyen başını evet anlamında sallarken cebinden haritayı çıkardı ve masanın üzerine koydu. Plana göre Legatus, Epicilius’un lejyonu arkada kalıyordu. Epicilius sinirlenerek elini masaya vurdu. “Neden lejyonlarımız yan yana değil komutan?” diye bir gürleme ile arkasını dönüp çıkarken Tolyen “Yardımlarınız için müteşekkirim Legatus ,Epicilius ama burada kazanılan toprak ve geliri Trakya’ya gideceği için sizin asker kaybetmenizi istemem. O yüzden arkada kalıp savaşı izlemeniz kendimi daha rahat hissettirir.”
Legatus bu konuşmanın ardından Tolyen’in düşüncesine katıldı. Artık imparatorluk içinde böyle anlamsız tartışmalar istemiyordu. Arkasını döndü ve “Dux, şimdi stratejiyi belirlediğimize göre savaş pozisyonu almanın zamanıdır.” Legatus kapıdan çıkarken Tolyen Edraen’e beklemesi için işaret yaptı. Biraz oturduktan sonra Edraen’in omzunu tuttu ve “Edraen ölmeni istemiyorum, kuvvetli ol, iyi savaş ve benim sözümü dinle.”
Edraen başını sallayarak “Tamam efendim, size layık olmak için her şeyi yapacağım” dedi. Bir dakika sessizlikten sonra Tolyen, Edraen’e dönüp “Edraen beni iyi dinle, benim bu savaşta ölmem gerekiyor….” “Anlayamdım efendim.” Edraen bu gün daha ne kadar şaşırabilirdi. Şimdide babasının ölmesi gerektiğini kendi ağzından öğreniyordu. Edraen yavaşça oturduğu yerden kalktı. Tolyen “ Bu böyle olmak zorundaydı Edraen. Beni tanıyamadığın için çok üzgünüm evlat. Sana bir kitap vereceğim. Orada bilmen gereken her şey yazılı. Sana son öğütüm evlat…. Bir amaç uğruna savaş evlat, savaşmak için bir nedenin olmalı.”
“Peki neden efendim, neden ölmeniz gerekiyor?”
“Bunu öğrenmek için daha zamanın var Edraen, sen sadece ölmemeye bak.”
Edraen çadırdan çıktı. Şu an bir şeyler parçalamak onları kırmak, dökmek istiyordu ama üzüntüsünü belli etmeden birliğinin olduğu tarafa yürüdü. Bir insan babasının öleceğini bilerek nasıl savaşabilirdi. Şimdi bunun acısını ve burukluğunu tadacaktı Edraen….
“Kaetia ile tanıştın mı Edraen? Senin barbarla savaşını görmeyi dört gözle bekliyorum. Hadi bana erkekliğini kanıtla!”
Tolyen ve Sirien Testor Epicilius gülüştüler. Edraen ne yapacağını şaşırmıştı ve babasına bakıyordu. “*Dux Tolyen, savaş stratejisini belirledin mi?” Tolyen başını evet anlamında sallarken cebinden haritayı çıkardı ve masanın üzerine koydu. Plana göre Legatus, Epicilius’un lejyonu arkada kalıyordu. Epicilius sinirlenerek elini masaya vurdu. “Neden lejyonlarımız yan yana değil komutan?” diye bir gürleme ile arkasını dönüp çıkarken Tolyen “Yardımlarınız için müteşekkirim Legatus ,Epicilius ama burada kazanılan toprak ve geliri Trakya’ya gideceği için sizin asker kaybetmenizi istemem. O yüzden arkada kalıp savaşı izlemeniz kendimi daha rahat hissettirir.”
Legatus bu konuşmanın ardından Tolyen’in düşüncesine katıldı. Artık imparatorluk içinde böyle anlamsız tartışmalar istemiyordu. Arkasını döndü ve “Dux, şimdi stratejiyi belirlediğimize göre savaş pozisyonu almanın zamanıdır.” Legatus kapıdan çıkarken Tolyen Edraen’e beklemesi için işaret yaptı. Biraz oturduktan sonra Edraen’in omzunu tuttu ve “Edraen ölmeni istemiyorum, kuvvetli ol, iyi savaş ve benim sözümü dinle.”
Edraen başını sallayarak “Tamam efendim, size layık olmak için her şeyi yapacağım” dedi. Bir dakika sessizlikten sonra Tolyen, Edraen’e dönüp “Edraen beni iyi dinle, benim bu savaşta ölmem gerekiyor….” “Anlayamdım efendim.” Edraen bu gün daha ne kadar şaşırabilirdi. Şimdide babasının ölmesi gerektiğini kendi ağzından öğreniyordu. Edraen yavaşça oturduğu yerden kalktı. Tolyen “ Bu böyle olmak zorundaydı Edraen. Beni tanıyamadığın için çok üzgünüm evlat. Sana bir kitap vereceğim. Orada bilmen gereken her şey yazılı. Sana son öğütüm evlat…. Bir amaç uğruna savaş evlat, savaşmak için bir nedenin olmalı.”
“Peki neden efendim, neden ölmeniz gerekiyor?”
“Bunu öğrenmek için daha zamanın var Edraen, sen sadece ölmemeye bak.”
Edraen çadırdan çıktı. Şu an bir şeyler parçalamak onları kırmak, dökmek istiyordu ama üzüntüsünü belli etmeden birliğinin olduğu tarafa yürüdü. Bir insan babasının öleceğini bilerek nasıl savaşabilirdi. Şimdi bunun acısını ve burukluğunu tadacaktı Edraen….
Yanlış olmuş ama gene de bir aşk hikayesi olacak gibi çok iyi 
