Users who are viewing this thread
Knight Of Cry
Knight
Doktora Gittin Mi Peki?Albert112 said:
Oz benlik diye bir sey yok. Gecirdigin tum zamanlarda sen sensin. Arkadaslarla vakit gecirirken yaptiklarin da sen, kendi basina vakit gecirirken yaptiklarin da sen. Birisi daha oz degil.
bilge hakli. her ne kadar ben de kendimi yansitamadigimi dusunsem de arkadaslarimin yaninda falan, yaptigimiz davranislar tabii ki de kendi davranislarimiz. 'oz benlik' diye tanimladigin seyin cok yakin arkadaslarinin yaninda ortaya cikmasi da daha basite indirgenerek kafa uyumu denilebilir.
fruedun ego şeyine göre öz benlik diye bir şey var denebilir. id superego muhabbetlerinden.Calradianın Bilgesi said:
bir de dışardaki insanlardan daha az etkilendiğin zamanlardaki durumuna da öz falan deniyor. tabi etrafındaki insan sayısının sende yarattığı etkiyi de "öz benlik" e katabilirsin. bu durum dediğin gibi yorumlanıyor.
2 yeni ileti
Yardımcı olacak bir şey yok. 2 sayfa önce anlattığım, dışarıdaki insanlar tarafından nasıl göründüğünü kendi zannettiğinden farklı olduğunu fark eden kitaptaki herife bu benim dedin. Şuanda ise kendini "İzlenim olarak karizmatik soğuk samimi olmayan resmi bir izlenim veriyorum." olarak tanımladın. İkisi birbiriyle çelişiyor ve de senin de hoşuna giden bir izlenim yaratmışsın kendine. Hastalık arıyorsun daha çok. Klişe olacak ama iki hobi edin, hedef falan koy. Kendini gerçek hayatta insanları geçerek, ya da sikerek tatmin et, "karizmatik" izlenim yarattığını düşünerek değil.
En fazla bu kadar yardımcı olunabilir.
En fazla bu kadar yardımcı olunabilir.
Bashibozouk
Regular
Herkese merhabalar. Son zamanlar yaşadıklarım beni şiddetli bir şekilde intihar etmeye zorluyor gibi geliyor. Ailem ayrıldı, ben şehir dışında okuyorum ve babam aldığı üç kuruş maaş ile hem kendi kaldığı lojmanı hem anneme hemde bana para göndermeye çalışıyor. Aileden kimse yardımcı olayım demiyor. Okuduğum bölümün önü açık değil, kaldığım yurt çok kötü. İnsanların davranışları bana sahte geliyor yapmacık. Bu şubat ayında 15 gün psikatri kliniğinde kaldım biraz iyi gelmişti fakat artık ilaç ve hastanede kalmaya sıcak bakmıyorum. Ne yapacağımı hiç bilmiyorum. Tek kurtuluşu intihar görüyorum.
midnight blue
Merhabalar, ailem ben üniversiteye başladığım sıralar ayrıldı. Babamla görüşmüyorduk ve annem hastaydı. Annem kız kardeşimi alıp yanıma taşındı. 3 kadın, kredi borcu, gelir sıfır. Annem kendini biraz zorladı ve bir işe girdi. Ben zaten çalışıyordum. İnanılmaz bir bunalımdı. Zamanla toparlandık, güzel bir çevremiz oldu, dostlarımızla rakı sofraları bile kurduk. Bence hayat biraz da senin onu nasıl anlamlandırdığınla ilgili. Psikolojik destek de aldım. Ki normalde ben psikolojik danışmanlık yapan biriyim ama farklı bakış açıları insanı düşündürmüyor değil. Yani diyeceğim o ki, kendi şartların dahilinde sosyalleşmeye bir an önce başla. Dışarı çık. Daha iyi bir çözüm göremiyorum.Bashibozouk said:
Bashibozouk
Regular
midnight blue said:
Dışarı çıkasım hiç yok. Bütün gün evde oturmak daha cazip geliyor. Ek olarak çıkacağım insanlar bana samimi gelmiyor tekte çıkmak istemiyorum. Üniversite de ilk senem ve insanlar ben daha iyi bilirim havasında gibi.
O hava önündeki 4 yıl boyunca değişmeyecek, ben liseden beri aynı şeyi yaparım. Bir ortamın muhabbeti ve insanını sevmiyorsam kalkıp giderim. Tavsiye ederim. O hava değişmez söyleyeyim aynı bölümde olsan bile bir şekilde statü farkı yaratıp onu vurgulamaya çalışan insanlar olur her zaman.
midnight blue
Bölümü sevmiyorsan geç olmadan bırakmalısın. Bir iş bul derim yeni bir çevre edin. Ya da dön tekrar hazırlan sınava. Ya da bir yeteneğinin üzerine yoğunlaş ama gardını düşürme 19-20 yaşında, yolun başında, geri dönme derim.
