Komik Hikayeleriniz

Users who are viewing this thread

Sir Peter

Master Knight
Evet arkadaşlar şimdi herkes buraya başından geçen komik bir hikaye/macerayı anlatacak
  Kurallar:
  1-Uydurduğunuz bir hikayeyi yazmayın başınızdan geçmesi gerekiyor
  2-Ayıp şeyler yazmak yok
  3-Hikaye/maceranın komik olması gerek
 
  Ben başlıyorum: Bir kere bize misafirler gelmiş (ben daha bebekmişim) misafirlerde arabayla gelmiş ben onların arabanın anahtarını kirli sepetine atmışım bütün evi aramışlar en son kirli sepetinden çıkmış  :grin:
 
Benin yaşadığım bu olay yaklaşık 5-10 dk önceydi.
Dershaneden geliyordum çimlerin olduğu küçük bi bahçeye köpek girmiş.
Bende yanından geçiyorum.
Bi tane adam bebeğine köpeği gösteriyordu.
Köpek başladı mıçmaya.
Çocukta sordu"Baba bu napıyo?" dedi.
Adamda güldü geçti :smile:
 
bir gün orta okuldayken nbetçi olmuştum bilirsiniz işte kapıyı açar kapıyı kapatır. okulda da nöb. öğrenci ve nöb öğretmen yazan kasket ve omuzdan asılan şu şeyden vardı.
gittim öğretmenler odasına. gördüğüm ilk kasket ve o şeyi aldım çıktım. herkes bana bakıyordu. meğersem nöb. öğretmen kasketi ile o şeyini almışım :grin: :grin:
 
ben bebek ken balkonda mermer var bizim küçük bişi onun üstünde uymuşum (nasıl çıktıysam) sonra horlamaya başlayınca benim orda oldumu farketmişler:grin: :mrgreen: nasıl düşmedim aşşağı anlamadım
 
1999 da 2. büyük depremin olduğu sırada annemle 4. katta arkadaşların evindeydik,deprem olmaya başladı ve bütün apartman sakinleri korkuyla aşağı indi.Aradan 10 dk geçti babam iki elinde bira şişeleriyle dolu poşetlerle bardan geliyordu,koştuk hemen yanına ben heyecanla baba deprem oldu dedim.Babam da asla unutmayacağım şu sözleri söyledi " Olabilir doğal bir şey "

Neredeyse 10 yıl geçti hala hatırlar gülerim  :grin:
 
yıl 1996.. 5 yaşındaydım..
o zamanlar esenler de oturuyordum sokağın en aşşağısında bir b*klu dere geçiyordu bu dere bizim acil kaçış yerimizdi evlerin arkasından geçen dar bir yoldu ve 4-5 sokak arasında geçiş yapılabiliyordu.. bu yoldan geçmek zordu çünkü ortası b*k doluydu kenarlardan atlaya atlaya gidilebiliyordu buda zor bir yöntemdi ama tek kaçış yöntemimizdi ve her zaman başarılı olan bir yöntemdi..

sevgi diye bi kız vardı onun saçını çektim bikaç kere annesini çağırdı.. kadriye teyze başladı beni kovalamaya..
bende koştum bizim acil cıkış noktasına onlarda peşimden koştu ben girdim b*klu dere yoluna onlar giremedi yolun başında kaldılar bende sağdan sola soldan sağa atlaya atlaya hızlıca ilerliyorum bi bakayım dedim geliyolarmı diye koşarken döndüm arkamı baktım o sırada yanlış yere basmışım şlakk düştüm b*klu dereye :grin: üstüm başım oldu b*k sonra gülmeye başladı sevgi bana öldüresim geldi :grin: gittim eve annem yıkadı beni sonra öyle :grin:
 
1-)1999 da 4-5 yaşlarındayyken istanbula otosbüsle gidiyorduk Bursa terminaline vardık otobüs 10 dk mola verdi.İçerisi kocamandı çok büyülenmiştim ve bir sürü tatlıcı vardı (ozamanlar da iştahım yerinde)hepsini gezdim,lokum paketleri heryerde,şekerler,cipsler vs. derken annemi kaybettim :grin: bi baktım annem bagıra bagıra gelıo ''ulan eşşolueşşek otobüs kaçacak nerdesin sen 2 saattir''dedi.Megersem 15 dk geçmiş ben tatlıcıları geziyorum.Otobüse bi gittik millet bize bakıo çok korkmuştum hala aile içinde bunu anlatır,dalga geçerler.

2-)2000-2002 yıllarında (iştahım yerindeyken) annem hanife teyze ve tayfasını çagırdı.Onlara sürpriz tatlı olarak 9-10 tane dondurma almış ben dururmuyum?:grin: misafirler salonda sohpet ediyor yemek yiyor bende dondurmaları hüpletiyorum :grin: annem  geldi bi çığlık patlattı abow.Ogün bugündür misafir yiyeceklerine elimi sürmem :grin:
 
andrew said:
yıl 1996.. 5 yaşındaydım..
o zamanlar esenler de oturuyordum sokağın en aşşağısında bir b*klu dere geçiyordu bu dere bizim acil kaçış yerimizdi evlerin arkasından geçen dar bir yoldu ve 4-5 sokak arasında geçiş yapılabiliyordu.. bu yoldan geçmek zordu çünkü ortası b*k doluydu kenarlardan atlaya atlaya gidilebiliyordu buda zor bir yöntemdi ama tek kaçış yöntemimizdi ve her zaman başarılı olan bir yöntemdi..

sevgi diye bi kız vardı onun saçını çektim bikaç kere annesini çağırdı.. kadriye teyze başladı beni kovalamaya..
bende koştum bizim acil cıkış noktasına onlarda peşimden koştu ben girdim b*klu dere yoluna onlar giremedi yolun başında kaldılar bende sağdan sola soldan sağa atlaya atlaya hızlıca ilerliyorum bi bakayım dedim geliyolarmı diye koşarken döndüm arkamı baktım o sırada yanlış yere basmışım şlakk düştüm b*klu dereye :grin: üstüm başım oldu b*k sonra gülmeye başladı sevgi bana öldüresim geldi :grin: gittim eve annem yıkadı beni sonra öyle :grin:


hehehehehehehehehehehehehehhehehehgehehehhehehehe :mrgreen: b*k lu dere ha biz 2 tellide otururkende vardı b*klu dere ama biz ordan kaçamazdık üstünde köprü vardı içine girendirek marmaraya atıyodu
 
daha yeni eski mahalleden arkadaşlarla karşılaştım kahveye gidiyorlardı bende takıldım
neyse kahveye girdik oturduk okey oynayacağız herkes çay söyledi sıra bana geldi
fugi - bir muzlu alayım. dedim (çayla aram pek iyi değildir kahveylede öyle oralet dedikleri şeyden hiç haz etmem)
çaycı - ne lan manavmı burası. dedi
tabi herkes yerlerde tam bir dumur
 
Bir gün belki saat gecenin 2 si yada 3 ü... pc de doom oyununu oynuyorum(Birde yeni almışım oyunu, heyecanla)...Kendimi öylesine kaptırmışımki, yaratığın aniden karşıma çıkması ile beraber, yaşadığım korkuya bağlı refleksle birlikte (Artık ne yaptıysam) beni yıllardır taşımaktan sonunda bıkmış olan sandalyenin ayağı adeta --- nedir lan bu senden çektiğim der gibi kırılarak beni malum yerlerim üzerine oturttu.. Bir yandan yaşadığım şok dalgası aynı andada kendimi yerde bulmuş olmam inanılmaz derecede dumura uğratmıştı beni... Pc'yi kapatıp hemen yatağıma atladım... Ertesi gün manik depresif davranışlar segiledim diye hatırlıyorum... Bu oyunlar yokmu ... Kölemiyiz uleeeyn... :lol:
 
Arkadaşımla beraber şubat ayında arabalara kartopu atıyorduk (şubat ayı da taaa 7 yıl öncesinin falan şubat ayı). Arkadaşım kartopunun birini kamyona atmış. Kamyoncu da dışarı çıkmış, fakat ben o sırada yolu görmüyorum ve hala kamyon geçiyor sanıyorum. Kartopunu salladım kamyona doğru, küt diye adamın kafasına geldi. İki arka bahçeye kaçmıştık, adam da fazla kovalamadı ama iyi yusufladım, güzel bir anıydı.
 
Ben 4 yaşımdayım.Hatta 3 buçuk.Sokakta yürüyoruz.Dedem annem ve ben köyde sokakta yürüyoruz.O sırada ben dedemin kolundan çekip şöyle demişim:
--Bak dede bu arabanın plakası 35 ... ... dedem ve annem o an bana ağızları açık bakmışlar.Okumayı söktüğüm yaş buydu.
 
          1999 yılında geçiyor olay. Güneşli bi kış sabahı ve saat 13:00 idi. Parkta dolaşan 5 yaşını doldurmamış, eğitimsiz, acımasız, gözünü öfke bürümüş kalabalık, sitenin bakkalına yol almaya karar verdi, acıkmışlardı. Gözleri  pak, alınları dikti. İçlerinden en irisi bakkala tek başına girdi. Eti Puf standından alışveriş yapacak kadar delikanlı, parasını verecek kadar cömertti. Bakkaldan çıkınca nicki |BalamiR| olan bu çocuk (:razz:) çetenin oluşturduğu halkanın ortasına geçip delikanlılığın, yiğitliğin sembolü Puf'ları taksim emteye başladı. Sonra şu sözleri söyleyerek, mahalleye meydan okudu:
- Arkadaşlar ! Bugün puflarımızı yiyor olabiliriz ama bugün puflarımızı evlerimizin önünde yesek daha güzel olmaz mı?
+ Hurraaa

Derken ev önüne doğru yol almaya başladılar. Yol üzerinde yaşları 14'ü bulan okulluları gördüler. Nedense adımlarının hızı kalplerine oranla daha fazla hızlanmıştı. 5 dakika geçmeden kaçınılmaz oldu ve okullular çetenin çevresini sardı. Kudurmuş bir kurt sürüsünden farkları sadece bisikletleri ve çantalarıydı. Liderleri o kalabalığın içinden nedense |BalamiR|'i adeta seçmiş, onun önünde savaş naraları atmaya başlamıştı. Topluluk içinden önünde durduğu küçük, yüzüklerin efendisi ve Türk oyunlarına meraklı bir çocuk olan |BalamiR| onunla konuşmaya cesaret etti ve bir kaşını ilginç bir biçimde havaya kaldırarak dedi:
+ Naber abi ehueheh
- Ne abisi lan. Bana abi demeyin ! Demek bakkaldan Puf çalarsınız ha !
+ Abi ödedik vallahi billahı aham da fatura
Ses tonu incelmiştir:
+ Abi a-
- Sus beni bakkal yolladı çalmışsınız işte !

Adalete saygılı olan |BalamiR| bu olay hiç unutmadı. Hep o Pufun tadını damağında hissetti. Olayın devamında bisikletliler Pufları gasp etmiş, zarar 6 Milyona ulaşmıştı. Halk bitap ve üzgündü. |BalamiR| bir daha Puf almadı...
 
Evet :smile: Son cümle Anonim ama :razz:

edit : şimdi bir "kıt" çıkıp bana hırsız demesin diye söyliyim parasını verdim çocuk pufu çalmak için yalan attı
 
ben de bir şey anlatayım bari:
benim reflekslerim biraz aşırıdır. Arkadan sessizce yaklaşan elini omzuma atınca ana avrat küfür edip kafasına istemsizce yumruk atacak kadar :grin:
bununla ilgili 2 olay var. Birincisi:
Bir ara arkadan gelip kişinin kafasında ceviz kırmak(!) meşhurdu. Hani 2 elinin parmaklarını birleştirip kafasından 'pat' sesi çıkarmak. Ben koridorda sınıfa gidiyordum(6. sınıftayım ve okulda yeniyim). Arkadan birinin yaklaştığını hissettim ve biraz tırstım :grin: meğer bizimkiler işi abartmış birinin avucuna basıp zıplayarak kafamda 'ceviz krıacak'mış. Tam üstüme gelmişken gölgesini farkedip kendimi yana attım. Mal yere yüz üstü 'küt' diye düşüp bağırmaya başladı :grin: müdür yardımcısı falan geldi ve tabi ben direk sıvıştım ortamdan :grin: .
2.si
Yine koridordaydım ama bu sefer öğretmenler odasına gidiyordum(bu sefer 7. sınıfım :grin:). Arkadan bir hoca(matematikçi) omzuma dokundu. Ben tabi onun hoca olduğunu anlamadım :grin: neyseki sol arkamdan gelip sağ omzuma dokunmuş. Küfür ederek sağ ayağımla arkaya tekme attım :grin: neyse ki hocaya gelmedi(not: neyseki iyi bir kadındı sadece güldü).
bunlar gerçekten oldu(sonradan sorabilecekler için diyorum. Çok komik gelmememiş olabilir ama yine de anlatayım dedim :grin:
 
6 Yaşındayım.O Yaşlarda Fabrikadan Su Kaçırıp Duruyoruz ( :smile: )Trendeyim.Babamın İşyerine Gidiyorum.Benim İyice Tuvaletim Geldi 3 İstasyon Kaldı.Dayım Biraz Daha Sabret Diyo.Sonunda Dayanamadım.Bacaklarımın Arasından Sıcak Bir Sıvı Geçtiğini Hissettim.Bir Baktımki Ayakkabıların Üzerinden İndi Trene Resmen Gözümün Önünde Gidiyo İlerlere.Ben Hiçbişe Olmamış Gibi Sağa Sola Bakıyorum.Dayım İyice Kızardı.Arada Bir İnsanlara Bakıyorum Kimse Bu Tarafa Bakmıyo.Sonra İstasyonumuzuza Geldik.İçimden Bir Oh Çektim.Hayatımda En Kötü Anlardandı.

:razz:
 
GhosTR said:
6 Yaşındayım.O Yaşlarda Fabrikadan Su Kaçırıp Duruyoruz ( :smile: )Trendeyim.Babamın İşyerine Gidiyorum.Benim İyice Tuvaletim Geldi 3 İstasyon Kaldı.Dayım Biraz Daha Sabret Diyo.Sonunda Dayanamadım.Bacaklarımın Arasından Sıcak Bir Sıvı Geçtiğini Hissettim.Bir Baktımki Ayakkabıların Üzerinden İndi Trene Resmen Gözümün Önünde Gidiyo İlerlere.Ben Hiçbişe Olmamış Gibi Sağa Sola Bakıyorum.Dayım İyice Kızardı.Arada Bir İnsanlara Bakıyorum Kimse Bu Tarafa Bakmıyo.Sonra İstasyonumuzuza Geldik.İçimden Bir Oh Çektim.Hayatımda En Kötü Anlardandı.

:razz:
Geçmiş olsun :grin:.
Ben de 7 yaşındayken okulda tuvaletim gelmiş, yapamamıştım. Evimiz de uzaktı. Neyse eve kadar güç bela kendimi tuttum. 4. kattaki evimize ışık hızıyla çıktım, fakat tam tuvaletin kapısını açacağım anda vücudum daha fazla dayanamadı ve acı son... :mrgreen: O kadar dayandım son anda infilak ettim :grin:.
 
Back
Top Bottom