Hikaye çocukluğundan beri sıkıntılar çekerek Kont olan bir kişinin hayatını anlatıyor. Buyrun :
İlk bölüm birazcık kısa oldu. Sonraki bölümleri uzun yapmayı düşünüyorum.
Aylardan şubattı. Kar azar azar yağıyordu. Şehir korku ve galeyan içindeydi. Dışarda savaş nidaları, kılıç sesleri ... Şehir kuşatma altında, halk büyük endişeyle evlerine çekilmiş sonucu bekliyordu. Praven ilk defa bu kadar büyük bir orduyla kuşatılmıştı. Kral payitahtını korumak için orduyu seferber etmiş, eli kılıç tutan bütün erkekler savaşa gitmiş, surlarda ailelerinin namusu için düşmanla çarpışıyordu. Nord ülkesinden gelen barbar askerler çok acımasız ve cani insanlardı. Şehir onların eline geçmemeliydi. İşte böyle bir günde doğdu Kont Montewar. Savaşın kaybedileceği anlaşılınca annesinden ayrılmak zorunda kaldı. Şehirden kaçan bir kişinin yanına verdiler. Annesi doğduğu gün Nord barbarları tarafından öldürüldü. Kim bilir öldürmeden neler yapmışlardı. Nordlar yakaladıkları insanlara her türlü eziyeti ediyorlardı. Evleri yaktılar, yıktılar. Taş üstünde taş, baş üstünde baş bırakmadılar. Montewar koymuştu annesi onun adını. Bu savaşın içinde manasına geliyordu. Korkunç bir savaşın içinde doğmuştu çünkü. Macerası doğduğu günden itibaren başlamıştı. Çekeciği sıkıtılar hakkında hiçbir fikri yoktu.
Annesi genç Ymira'ya emanet etti onu. Bir yük arabası ile beraber şehirden kaçtılar. Arkalarına bakmadan uzun süre yol aldılar. Kendi çocuğuymuş gibi koruyordu onu Ymira. Kendisi yemeği çok az yiyor , Montewar'a bırakıyordu. Gece olana kadar aralıksız yollarına devam ettiler. Gece olunca kayalıkarın arasındaki bir boşluğa saklandılar. Calradia' gece çok tehlikeli bir yerdi. Her an bir haydut sürüsü onları ele geçirebilrdi.
Ymira Montewar'ı uyutmaya çalışırken, duyduğu sesle irkildi. At sesleri geliyordu. Ve gittikçe yaklaşıyordu. Montewar'a sakın ağlama dercesine bir bakışla baktı. Dikkatlice sesleri dinlemeye koyuldu.
+ Hahahaha. Nasıl da korkmuş bakıyordu. Kafasını uçurucağımı sandı herhalde.
- Sende çok korkuttun çocuğu. Yalnız bu çocuk çok çelimsiz. Köle tüccarı buna kaç para verir ki?
+ Amaan. Yarın başkalarını buluruz. İşimize yaramazsa kafasını keser nehire atarım. Hahaha.
- Tamam. Kapa çeneni de şuradaki biraları ver ahmak.
+ Ben ahmaksam birarını kendin al!
- Hemen de alınıyorsun. Tamam be senden bir şey isteyen de kabahat.
Ymira bu seslerden haydut grubu oldukları anlamıştı. Sabaha kadar hiç ses çıkarmamalıydılar. Çok korkuyordu. Bu haydutların onları yakaladığında yapacaklarını düşünemiyordu. Kucağındaki bebeğe sıkıca sarıldı. Duyduğu sesle irkildi :
+ Hey, genç kız! Napıyorsun orada?
Devam edecek ...
Annesi genç Ymira'ya emanet etti onu. Bir yük arabası ile beraber şehirden kaçtılar. Arkalarına bakmadan uzun süre yol aldılar. Kendi çocuğuymuş gibi koruyordu onu Ymira. Kendisi yemeği çok az yiyor , Montewar'a bırakıyordu. Gece olana kadar aralıksız yollarına devam ettiler. Gece olunca kayalıkarın arasındaki bir boşluğa saklandılar. Calradia' gece çok tehlikeli bir yerdi. Her an bir haydut sürüsü onları ele geçirebilrdi.
Ymira Montewar'ı uyutmaya çalışırken, duyduğu sesle irkildi. At sesleri geliyordu. Ve gittikçe yaklaşıyordu. Montewar'a sakın ağlama dercesine bir bakışla baktı. Dikkatlice sesleri dinlemeye koyuldu.
+ Hahahaha. Nasıl da korkmuş bakıyordu. Kafasını uçurucağımı sandı herhalde.
- Sende çok korkuttun çocuğu. Yalnız bu çocuk çok çelimsiz. Köle tüccarı buna kaç para verir ki?
+ Amaan. Yarın başkalarını buluruz. İşimize yaramazsa kafasını keser nehire atarım. Hahaha.
- Tamam. Kapa çeneni de şuradaki biraları ver ahmak.
+ Ben ahmaksam birarını kendin al!
- Hemen de alınıyorsun. Tamam be senden bir şey isteyen de kabahat.
Ymira bu seslerden haydut grubu oldukları anlamıştı. Sabaha kadar hiç ses çıkarmamalıydılar. Çok korkuyordu. Bu haydutların onları yakaladığında yapacaklarını düşünemiyordu. Kucağındaki bebeğe sıkıca sarıldı. Duyduğu sesle irkildi :
+ Hey, genç kız! Napıyorsun orada?
Devam edecek ...
http://forums.taleworlds.com/index.php/topic,279257.msg6865635.html#msg6865635
http://forums.taleworlds.com/index.php/topic,279257.msg7027518.html#msg7027518