Merhabalar dostlar,
Ben Ege Üniversitesi'nde 2. sınıf psikoloji öğrencisiyim. Bölümümü seçmem aslında realizm çikolatasına bandırılmış idealist bir çilek gibiydi, seçebileceğim hukuk gibi bölümler de vardı, fakat psikolojiyi o kadar çok istiyordum ki baştan aşağı sadece psikoloji yazmıştım. Hazırlandığım süre boyunca tıp aklımdan geçmemişti, çünkü tıbbın bana istediğim şeyleri verebileceğini düşünmüyordum - açıkçası nedense psikiyatriye karşı olmak gibi bir tutumum vardı ve insan psikolojisine tıbbi bir boyutta yaklaşmak aklıma sığmıyordu. Üniversiteye girmeden önce psikoloji benim için psikanalitik yaklaşım, hümanist yaklaşım gibi yaklaşımlardan ibaretti ve ben kıt bilgimle geleneksel bir Frödcüydüm.
Gel gelelim, üniversiteye girince biraz "dank!" etti. Özellikle benim ağa derslerden biri olarak gördüğüm İnsan Davranışlarının Fizyopsikolojisi dersini ilk sene alıyorduk - bu ders genel olarak insan davranış ve düşüncelerine fizyolojik temeller veriyordu, temel biyoloji, nörofizyoloji, nöroendokron sistem, psikoaktif maddeler, vesaire, vesaire. Ben ilk sene bu derse aşık oldum, ne gelişim psikolojisini, ne bilişsel, ne klinik, ne endüstriyel psikolojiyi gözüm görmez oldu. Kafaya koydum, "Ben Nöropsikolog olcam!". Bu bir sene içinde biraz da psikopatoloji ile harmanlandı, Nöropsikolojiye klinik bir yaklaşım getiren Klinik Nöropsikolojiye gözümü diktim.
Fakat zamanla şunu fark ettim: Okuduğum bölüm 1)- Bana istediğimi verecek bir geleceğe sahip değil. Ben insan davranışlarına hem bir klinisyen gözüyle, hem de medikal bir açıdan bakmak istiyorum ve çeşitli terapiler ve tedaviler sunabilmek istiyorum, 2)- Gerçekçi olalım, bana gerekli ekonomik desteği sağlayabilecek boyutta değil. Nöropsikoloji araştırma odaklı bir alan ve klinik bir alan değil, Klinik Nöropsikologlar ise terapi ve tedavi sunamıyorlar. İsteklerim sanki biraz Nörobilim ve Psikiyatri ile daha çok uyuşuyor gibi - yani 21 yaşımda tıp kazanmam gerekir, ancak ben bir TM öğrencisiydim, ayrıca lise puan ortalamam da 80 küsür idi (ki sanırım bu puan kırılacak yerleştiğimden ötürü). Yani bunalımdayım, okuduğum bölüm konusunda olumsuzum ve gelecek kaygılarım var (kimin yok ki).
Şimdi, bu cevabı kendi içimde bulamadığıma göre, deneyimli dostlara sorum: Tıp peşinden koşturmalı mıyım? Yoksa aranızda psikoloji bölümünün daha üst sınıflarında olanlar varsa, sizce psikolojiye tutunmam için bir sebep, bir ideal var mı? İçimi açacak önerileriniz ve tavsiyelerinizi bekliyorum.
Teşekkür eder, iyi akşamlar dilerim.
Ben Ege Üniversitesi'nde 2. sınıf psikoloji öğrencisiyim. Bölümümü seçmem aslında realizm çikolatasına bandırılmış idealist bir çilek gibiydi, seçebileceğim hukuk gibi bölümler de vardı, fakat psikolojiyi o kadar çok istiyordum ki baştan aşağı sadece psikoloji yazmıştım. Hazırlandığım süre boyunca tıp aklımdan geçmemişti, çünkü tıbbın bana istediğim şeyleri verebileceğini düşünmüyordum - açıkçası nedense psikiyatriye karşı olmak gibi bir tutumum vardı ve insan psikolojisine tıbbi bir boyutta yaklaşmak aklıma sığmıyordu. Üniversiteye girmeden önce psikoloji benim için psikanalitik yaklaşım, hümanist yaklaşım gibi yaklaşımlardan ibaretti ve ben kıt bilgimle geleneksel bir Frödcüydüm.
Gel gelelim, üniversiteye girince biraz "dank!" etti. Özellikle benim ağa derslerden biri olarak gördüğüm İnsan Davranışlarının Fizyopsikolojisi dersini ilk sene alıyorduk - bu ders genel olarak insan davranış ve düşüncelerine fizyolojik temeller veriyordu, temel biyoloji, nörofizyoloji, nöroendokron sistem, psikoaktif maddeler, vesaire, vesaire. Ben ilk sene bu derse aşık oldum, ne gelişim psikolojisini, ne bilişsel, ne klinik, ne endüstriyel psikolojiyi gözüm görmez oldu. Kafaya koydum, "Ben Nöropsikolog olcam!". Bu bir sene içinde biraz da psikopatoloji ile harmanlandı, Nöropsikolojiye klinik bir yaklaşım getiren Klinik Nöropsikolojiye gözümü diktim.
Fakat zamanla şunu fark ettim: Okuduğum bölüm 1)- Bana istediğimi verecek bir geleceğe sahip değil. Ben insan davranışlarına hem bir klinisyen gözüyle, hem de medikal bir açıdan bakmak istiyorum ve çeşitli terapiler ve tedaviler sunabilmek istiyorum, 2)- Gerçekçi olalım, bana gerekli ekonomik desteği sağlayabilecek boyutta değil. Nöropsikoloji araştırma odaklı bir alan ve klinik bir alan değil, Klinik Nöropsikologlar ise terapi ve tedavi sunamıyorlar. İsteklerim sanki biraz Nörobilim ve Psikiyatri ile daha çok uyuşuyor gibi - yani 21 yaşımda tıp kazanmam gerekir, ancak ben bir TM öğrencisiydim, ayrıca lise puan ortalamam da 80 küsür idi (ki sanırım bu puan kırılacak yerleştiğimden ötürü). Yani bunalımdayım, okuduğum bölüm konusunda olumsuzum ve gelecek kaygılarım var (kimin yok ki).
Şimdi, bu cevabı kendi içimde bulamadığıma göre, deneyimli dostlara sorum: Tıp peşinden koşturmalı mıyım? Yoksa aranızda psikoloji bölümünün daha üst sınıflarında olanlar varsa, sizce psikolojiye tutunmam için bir sebep, bir ideal var mı? İçimi açacak önerileriniz ve tavsiyelerinizi bekliyorum.
Teşekkür eder, iyi akşamlar dilerim.
