Users who are viewing this thread
Lavinia said:Çoğumuzda oluyordur bu sıkıntı herhalde.
Geçen seneki sınavdan önce ilk defa geleceğimi düşünmeye başladım, ne olacağımı nereye gideceğimi falan fişman. Her neyse, baya sıkıntılı dönemler geçiriyordum özellikle sınav zamanlarına yakın beynimi kemiren fareler vardı sanki kafamda. Elimde olsa da geleceğimi çizebilsem tarzında ,havalara mı desem sorunlara mı desem bilemedim, havalara girmiştim.
Geçen seneden beri gece yatmadan önce ara sıra bu sorular kafamı kemiriyordu, sanırım kurtulmayı başardım. Yani çok da ileriye dönük planlar değil de yarın, bu hafta neler yapacağım vb. gibi yerlere indirgedim sıkıntıyı. 10-20 yıl sonrasını düşünmeyi bıraktım kısaca.
Sanırım bu işi soğukkanlılıkla ve duvarlara bakmakla buraya indirgedim, duvara bakmak kafanızı boşaltmaya yarıyor sanki. Boşaltınca da sorunları def ediyorsunuz. Akıl sağlığımı bozacak raddeye gelmediği için atlatmam kolay oldu sanırım.
Psikolojiden pek anlamasam da tek tavsiyem bir yere odaklanın, kafanızın içini boşaltın ki bu size iyi gelecektir. Tabi illa ki duvara bakın demiyorum sizeYazarak, çizerek de kafanızdakileri dışarı atabilirsiniz.
Bizim PDRciler gibi konuştum, n'oluyor bana böyle
dumbledoor QQ said:KarStark said:dumbledoor QQ said:Kızlar lütfen okumasın
günde birden fazla yaptığım oluyor normalde de her gün yapıyorum naptığımı anladınız siz
Tavsiyem yapmayı bırak. Kendini çok daha zeki ve atik hissetmezsen forumu bırakırım. Ama yapma yani hiç yapma. 1 kere bile yapma.
Bende yapmak istemiyorum ama ders çalışırken sürekli aklıma giriyor, bende yapıp unutuyorum yoksa odaklanamıyorum hiç bir şeye
Mesela kendine belli ödüller koy. ! hafta yapmadım için 1 kere yapabilirim. 1 ay yapmadım 3 kere yapabilirim gibi.. Tabii sonraları azaltman gerekebilir bu sayıları. En sonunda hiç yapmazsın.
dumbledoor QQ said:KarStark said:dumbledoor QQ said:Kızlar lütfen okumasın
günde birden fazla yaptığım oluyor normalde de her gün yapıyorum naptığımı anladınız siz
Tavsiyem yapmayı bırak. Kendini çok daha zeki ve atik hissetmezsen forumu bırakırım. Ama yapma yani hiç yapma. 1 kere bile yapma.
Bende yapmak istemiyorum ama ders çalışırken sürekli aklıma giriyor, bende yapıp unutuyorum yoksa odaklanamıyorum hiç bir şeye
Tabii ki odaklanamaman normal. Hormonal olarak iznin yok çünkü odaklanmaya. Bağımlı olmuşsun. Tahminen çok az şeyden benzer zevki alabiliyorsundur. Sancılar çekeceksin. Gerekirse babanla konuş. Filtre iste ev internetine. Belli seçenekleri oluyordu galiba. Öyle çocuk filtresi de istemeyin sonra normal bi siteye bile giremezsin. Aklına getirebilecek şeyler izleme. Galerilere girme bir şey yapmam diye. Tekrar ediyorum Başına ağrılar girecek yapman için. Ortalama 28 gün bekle. Ondan sonra bambaşka bir insan olacağına emin ol. Her bakımdan. Çok çabuk kavrayacaksın bazı şeyleri. Çok çabuk anlayabileceksin. Ama 1 kere bile yapmaman lazım. Sonra her şey başa döner.
Uyarı: Siz iletinizi yazarken 4 yeni ileti daha gönderildi. Gönderilen iletiyi incelemeniz önerilir.
Inanch-Bilge
dumbledoor QQ said:Kızlar lütfen okumasın
günde birden fazla yaptığım oluyor normalde de her gün yapıyorum naptığımı anladınız siz
Daha az yapınca daha zevkli oluyor, bunu düşünerek azaltmaya çalış
Morgoth
Normal insanlar gibi değilim. Hayatımda hiç yakın arkadaşım olmadı. Etrafım insanlarla dolu ama ben hep yalnız hissediyorum. Son zamanlarda hiç bir şeyden zevk almamaya başladım. Normalde benim yaşlarımda bir insanın böyle olmaması gerekiyor ama ben neden böyleyim bilemiyorum. Öğretmenlerim, ailem hep farklısın sen diyor. Farklı olmak iyi bir şey mi yoksa lanet mi anlamadım. Kısacası nasıl normal olabilirim ?
Alves
SlayerFor said:
Aile üyelerinden birine söyle, bilgisayara senin bulmakta zorluk çekeceğin bir şifre koysunlar. Uzun süre şifreyi senden saklasınlar. Bir hafta girmeyip kendini başka uğraşlara verirsen bilgisayara olan ilgin azalır. Başka şeyler uğraşman zorunlu yalnız. Müzik dinlemek değil, resim çizmek, kitap okumak gibi zamanı yararına kullanacağın eğlenceli uğraşlar. Dışarı çıkmak konunda şunu söyleyebilirim; arkadaş edinmeye bak. Genel sorunun arkadaşın olmaması veya arkadaşların arasında çoktan asosyal damgası yemek olmuş bence. Gittikleri yere seni çağırdıklarında git veya sen hadi bir yerlere gidelim de. Kendini açılamıyorum diye de zorlama. Basit bir şey aslında. Gerçekten istemen gerekiyor. Biraz sanatla, sporla uğraş. Ha ben oturduğum yerden dünyayı yönetebilirim, hayatın keyfini çıkarırım dersen otur başına, teslim ol. Yalnız dışarıdaki hayat asla seni kabul etmeyecektir! Katılım şartlarına uyman gerekiyor.
dumbledoor QQ said:Kızlar lütfen okumasın
günde birden fazla yaptığım oluyor normalde de her gün yapıyorum naptığımı anladınız siz
Aslında bunu yapman çok normal. Sağlıklı olduğunu gösteriyor. Ama fazlası psikolojik olarak zarar verir. Uğraşacak başka şeylerle ilgilenmen gerekiyor. Seni tahrik eden her şeyden uzaklaş. Bunu haftada iki defa gibi bir süreye indirmeye çalış. Günde birden fazla da çok yani! Güzel ahlaklı arkadaşlar edinmeye çalış mesela; ki bunu gereksiz de sayabilirsin. Tahrik edici konuşmalardan uzaklaş. Bu dönemde fazla fındık, fıstık, çikolata, muz vs. yeme. Yatarken bacakları açık tut, müthiş faydası olur. Spor yap. Bunların birçoğu okunmuş, uygulanmış ve faydalı bilgiler.
Morgoth said:
Kendini acındırarak işe yanlış başlıyorsun. Ben böyleyim, insanlar böyle diye düşünme. Yani hep aynı şeyleri söylüyoruz ama, bir şeylerle gerçekten ilgili olun! Yeteneklerinizi keşfedin. Normal insanlar gibi değilim diyorsun, affedersin ama senin hayvansı bir tarafın mı var? İnsansın işte. Bunu böyle kabul et. Yakın arkadaşın olmadı çünkü kendini onlardan uzaklaştırdın. Öğren, hobilerin olsun, utangaçlığı kır ve insanlarla konuş. Konuşursan aslında asıl sen ortaya çıkacaktır. Normal olmak istiyorum demişsin; sen zaten normalsin. Ama farklı pencereden bakıyorsun her şeye. Yok öyle dünya arkadaş! Gözlükleri çıkaracaksın, pencereyi olduğu gibi açıp dünyayı olabildiğine görmeye, yaşamaya bakacaksın. Biraz silkin, dışarıya çık. Zevk alamıyorsun çünkü kendini bu düşüncelerle kandırdın. Lanetmiş, normal insan değilmiş... Bunları bırak önce. Eğer istersen ailenden destek al. Aile önemli.
Başka hasta var mıdır?
Morgoth
Doğru söylüyorsun teşekkürler. Peki bu utangaçlığımı nasıl yenebilirim ?
Rahat konuş adamım.Morgoth said:
Bende utangaçım
Alves
Önce utangaçlığına sebep olan şeyi bul. Nedir seni utangaç yapan şey? Onu bul ve yenmeye çalış. Hatta çalışma, yen! Aynı şekilde kendine güvenmediğin konuların üzerine git. Yeteneklerini keşfet, kendini bu doğrultuda geliştir. Mesela iyi futbol oynuyorsan, bunun üzerine gitmeye devam et. Senin her zaman yaptığın bir uğraş olsun- futbol örnek tabii. Başka insanların senin hakkında ne düşündüğü kafaya takma. Olduğun gibi davran. Samimi ol. Şu kişi benim hakkımda böyle düşünüyor diye bir şey düşünme, onlar kendileriyle meşgul olurlar. Son olarak verebileceğim öneri; ilk adımı sen at. Sen gidip konuş insanlarla. Zor, biliyorum. Ama sadece "Merhaba," ya da "Nasılsın," gibi bir şey söylesen yeterli olur.
Diğer tüm düşünceleri sil kafandan. Sen normal bir insansın. Yukarıdaki arkadaş rahat konuş demiş. Bunun faydası oluyor ama yetmiyor, çünkü utangaç insan rahat konuşamaz her zaman. Dediğim gibi insanların senin hakkında ne düşündüklerini fazla takma. Tabii ki bu önemli. Ama korkma düşüncelerinden. Kötü duyguların seni ele geçirmesine izin verme. Eğer durum çok ciddiyse uzman birinden yardım al yalnız. Bu önemli bir sorun olabilir.
Diğer tüm düşünceleri sil kafandan. Sen normal bir insansın. Yukarıdaki arkadaş rahat konuş demiş. Bunun faydası oluyor ama yetmiyor, çünkü utangaç insan rahat konuşamaz her zaman. Dediğim gibi insanların senin hakkında ne düşündüklerini fazla takma. Tabii ki bu önemli. Ama korkma düşüncelerinden. Kötü duyguların seni ele geçirmesine izin verme. Eğer durum çok ciddiyse uzman birinden yardım al yalnız. Bu önemli bir sorun olabilir.
Inanch-Bilge
Ne yapayım kendi yüzümü mü yumruklayayım, estetik ameliyat mı yaptırayım ? nasıl yeneyim ?
Alves
Inanch-Bilge said:Ne yapayım kendi yüzümü mü yumruklayayım, estetik ameliyat mı yaptırayım ? nasıl yeneyim ?
Senin sorun neydi?
Inanch-Bilge
Arkalarda detaylıca konuştuk.
Alves
Yukarıda yazdıklarım senin için de geçerli sayılabilir sanırım. Kendini yeteneksiz falan sanıyorsun herhalde?
naruk
Hazırlık sınıfındayım (lise 1 diyelim kısaca), ve ortaokulda da olduğu gibi kendimi asosyal hissediyorum, yani hiç arkadaşım yok diyemem elbet var ama hem diğer kişilere nazaran çok az, hem de çok vakit geçirdiğim, yakın olduğum veya dost diyebileceğim kişiler değil sadece "arkadaşlar" işte. Çok yakışıklı da sayılmam, beni öne çıkartacak bir yeteneğim de yok. Şu ana kadar hiç sevgilim de olmadı.
(Ayrıca dilerseniz bana egoist diyebilirsiniz ancak bu sorunların hiçbirinin benden kaynaklandığını düşünmüyorum.)
İşin ilginç yanı bunların eskiden de farkındaydım fakat hiç canımı sıkmazdım bunlar için, tabiri caizse s*kimde bile değildi. Şimdiyse aşırı bir özgüven eksikliği yaratmaya başladı bunlar, sınıfımıza sonradan gelen kıza aşık olmamla beraber (ve onun beni reddetmesiyle beraber) bu problemleri kendi içimde büyüttükçe büyüttüm. Çünkü belki daha yetenekli, daha sosyal, daha yakışıklı biri olsaydım kızla bir şansım olabilirdi diye düşündüm. Bu arada kızla kısa bir süre içinde gerçekten yakın arkadaş olmuştum, ama duygularımı daha fazla saklamayınca arkadaşlık falanda bitti tabi. Belki de kız gerçekten yakın olabileceğim tek arkadaşımdı ama ona karşıda farklı duygular besleyince olmadı işte.
Ve hala kıza karşı bir umut besliyorum ama ne zaman hayal kurmaya kalksam ilk paragrafta saydığım sorunlar yüzünden kızın bana asla bakmayacağı fikrine kapılıyorum.
Edit: Üşenmeyip okuyanlara teşekkürler, üşenenlerinde canı sağ olsun.
(Ayrıca dilerseniz bana egoist diyebilirsiniz ancak bu sorunların hiçbirinin benden kaynaklandığını düşünmüyorum.)
İşin ilginç yanı bunların eskiden de farkındaydım fakat hiç canımı sıkmazdım bunlar için, tabiri caizse s*kimde bile değildi. Şimdiyse aşırı bir özgüven eksikliği yaratmaya başladı bunlar, sınıfımıza sonradan gelen kıza aşık olmamla beraber (ve onun beni reddetmesiyle beraber) bu problemleri kendi içimde büyüttükçe büyüttüm. Çünkü belki daha yetenekli, daha sosyal, daha yakışıklı biri olsaydım kızla bir şansım olabilirdi diye düşündüm. Bu arada kızla kısa bir süre içinde gerçekten yakın arkadaş olmuştum, ama duygularımı daha fazla saklamayınca arkadaşlık falanda bitti tabi. Belki de kız gerçekten yakın olabileceğim tek arkadaşımdı ama ona karşıda farklı duygular besleyince olmadı işte.
Ve hala kıza karşı bir umut besliyorum ama ne zaman hayal kurmaya kalksam ilk paragrafta saydığım sorunlar yüzünden kızın bana asla bakmayacağı fikrine kapılıyorum.
Edit: Üşenmeyip okuyanlara teşekkürler, üşenenlerinde canı sağ olsun.
Alves
Kimseye kendinizi beğendirmek zorunda değilsiniz. Bırakın başkaları sizi beğenmesin. Ne kadar değerli biri olduğunuzu onlara göstermenin çabası içinde olun.
Fecricus
Beni rahatsız etmesinden öte, çevremdeki insanları da rahatsız etmeye başlamış bir problemim var. Her şeyden çok çabuk sıkılmam. :/ Çoğu şey ulaşması imkansız olduğu için ilgimi çekiyor ve ulaştıktan sonra sıkılıyorum. Yalnız yanlış anlaşılmasın, insanlara karşı böyle değilim. Öyle birisinden hoşlandım, yüz vermeye başlayınca soğudum durumlarım yok hiç. :/ Genelde yaptığım işlere karşı böyleyim. Resim çizmeye başlıyorum, bir zaman sonra sıkılıp bırakıyorum, enstrüman öğrenmek için kursa gidiyorum, sıkılıp bırakıyorum ve dahası. Okulda gezi etkinliği düzenlemek için gönüllü oldum kabul etmediler "Sen sıkılırsın boşver." diye. :/ Nasıl kurtulacağım bilmiyorum.
incili arwa
Partizanes said:
Eğer hayatımın bir köşesine onu monte etseydim ileride panik atak bile olabilirdim, panik atak yakınım var. Gelecek kaygıları, ailevi sıkıntıları yüzünden panik atak kendisi. Dışarı çıkmasını dahi yasaklamış bir ara doktorlar. Şimdi durumu iyi tedavi altında.
Ainulindalë said:Fazla duvara bakmamanı öneririm.Lavinia said:Çoğumuzda oluyordur bu sıkıntı herhalde.
Geçen seneki sınavdan önce ilk defa geleceğimi düşünmeye başladım, ne olacağımı nereye gideceğimi falan fişman. Her neyse, baya sıkıntılı dönemler geçiriyordum özellikle sınav zamanlarına yakın beynimi kemiren fareler vardı sanki kafamda. Elimde olsa da geleceğimi çizebilsem tarzında ,havalara mı desem sorunlara mı desem bilemedim, havalara girmiştim.
Geçen seneden beri gece yatmadan önce ara sıra bu sorular kafamı kemiriyordu, sanırım kurtulmayı başardım. Yani çok da ileriye dönük planlar değil de yarın, bu hafta neler yapacağım vb. gibi yerlere indirgedim sıkıntıyı. 10-20 yıl sonrasını düşünmeyi bıraktım kısaca.
Sanırım bu işi soğukkanlılıkla ve duvarlara bakmakla buraya indirgedim, duvara bakmak kafanızı boşaltmaya yarıyor sanki. Boşaltınca da sorunları def ediyorsunuz. Akıl sağlığımı bozacak raddeye gelmediği için atlatmam kolay oldu sanırım.
Psikolojiden pek anlamasam da tek tavsiyem bir yere odaklanın, kafanızın içini boşaltın ki bu size iyi gelecektir. Tabi illa ki duvara bakın demiyorum size
Bizim PDRciler gibi konuştum, n'oluyor bana böyle
O durumdan kurtulmak için kendimi yazı yazmaya verdim, doğru yaptığımı ümit ediyorum. Kafaya takmamaya çalışma bile kafaya takmaya yarıyor mudur nedir önceden düşünmemeye çalışsam bile o sayede düşünüyordum.
Daha önce aşık olmuştum ama bir kız var buna aşık değilim yani o duyguyu bu kızda yaşamıyorum fakat unutamıyorum rüyalarıma giriyor. Neden olabilir ? Kafaya takmamaya uğraşıyorum arkadaşlarımda dışarı çıkıp geziyorum ama onun ismi aklıma geldiğinde kalbim hızlanıyor. Dedim aşık değilim daha öncede aşık olmuştum çok farklı bir duygu.
Inanch-Bilge
o herkeste bi miktar mevcut, ulaşamadığın şey değerli görünüyor Ama elindeyken değerini zamanla yitiriyor, çocukken bi oyuncağı çok isteyip 2 gün sonra sıkılıp atmak gibi. Meşgul olduğun şeyde hep daha ileri bi seviyeyi hedefleyebilirsin belki.Fecricus said:
