Kings and Queens - info en inschrijvingen

Name: Argan

Plural: Arganen

Ruler: Koningin Annael Arganon

Government: Absolute monarchie

Capital city: Nortgard

Cultural characteristics: De Arganen zijn een militairistisch volk. Het is mede hierdoor dat veel van de rijksten en machtigsten, degenen die de koningin Annael vertrouwd en de enigsten die direct met haar in contact komen naast haar bediendes, vroeger of nu nog steeds generalen waren of zijn. Het feit dat ze militairistisch zijn zegt niet dat ze arm zijn. Vanwege hun handelsconnecties met Gareia, een land dat je enkel kunt bereiken door de boot te nemen naar het Noorden te varen door de zee van IJs, zijn ze ook nog eens een economisch welvarend land. Het is misschien niet zo rijk als Dale, maar ze kunnen zeker al hun legers betalen.

Vanwege hun welvarendheid kunnen ze ook militaire parades betalen, die vaak van stad tot stad trekken, waar de ridders door de stad rijden en het volk hen aanmoedigt. Vaak gaat dit gepaard met een grote markt, grote feesten en veel toernooien waarin de ridders strijden. Deze toernooien worden door iedereen van elke laag van de bevolking bekeken, van boer tot koningin.

De middellaag, de bourgeoisie, kunnen allemaal lezen en schrijven vanwege hun opleidingen. Zij die geluk hebben konden zelfs studeren in Dale, voor de oorlog, toen de grenzen nog open waren. De adel en bovenste laag kunnen natuurlijk ook schrijven. De boeren en andere leden van de laagste laag kunnen niet schrijven noch lezen. Niet dat het ze iets uitmaakt. De geestelijken wijden hun leven aan het overschrijven van Daalse boeken, alhoewel de bourgeoisie en adel liever zien dat ze kerkbelasting innen. De boeren maakt het niets uit, alhoewel ze meer waarde hechten aan een praktisch voorwerp. Maar ze leven met het motto '' Een sikkel hakt dan wel meer graan, een boek kan je meer vertellen over dat graan dan een sikkel. '' Niet dat ze het boek zouden kunnen lezen.

Religious majority: Hansische evangelie

Recent history: De woede jegens Borhilon laait weer op, en niet zonder reden. Niet dat ze een reden nodig hebben, het feit dat ze er zijn is al genoeg om ze uit te roeien. Maar sinds kort zijn er groepen rovers gesignaleerd op de grenzen, die steeds weer Argan in trekken, een dorp plunderen zonder mensen te vermoorden en daarna snel de grens overgaan voordat de militie in actie kan komen. Er zijn al verschillende berichten naar Borhilon gegaan, om te vragen of ze misschien deze rovers willen vangen en overleveren, of zelf willen executeren, maar er is totaal geen antwoord gekomen, niet eens een afwijzing. De mensen zijn woest, begrijpelijk. Koningin Annael Arganon blijft kalm, en wacht af, maar hoe lang kan ze haar toorn vasthouden, hoe lang kan ze de generalen bedwingen, en ook niet ongeheel onbelangrijk, hoe wilt ze de rovers stoppen? De Groene Zwijnen groep is een roversbende die al een tijd lang leeft, sommigen zeggen al eeuwen, en dat is niet iets wat je lichtelijk opvangt met een verhoogde controle aan de grens.

Military: Militair gezien is Argan een van de sterksten in het gebied. Hun ridders zijn, net als die van Borhilon, befaamd om hun eer en moed, hun loyaliteit en standvastigheid. Je zult daarom ook weinig Borhiloni of Argaanse huurlingen zien in de legers van andere landen, omdat ze liever sterven voor hun eigen land dan dat van een ander. Veel van de ridderordes bestaan uit Argaanse ridders, die vinden dat hun orde nog belangrijker is, omdat je dan vecht voor persoonlijke eer en glorie. Een visie die niet iedere Argaan deelt.

Hun leger bestaat voornamelijk uit deze ridders. Een normaal Argaans leger zal ongeveer dertigduizend tot vijftigduizend mannen tellen, maar dit kunnen er meer of minder zijn. Dit hangt af van de leider van het leger, omdat de generalen maar een miniscuul aantal goudstukken krijgt om te beginnen, en later, als ze een naam hebben gemaakt voor zichzelf, kunnen ze over grotere bedragen beschikken. Dit is een zeer effectieve manier om goede generalen te kweken, want enkel de mannen of vrouwen die goed zijn in wat ze doen, en met hun kleine leger van tienduizend militiesoldaten een Borhiloni leger kunnen verslaan, zelfs als ze met minder zijn, die zullen het overleven en geld verdienen. Van de dertigduizend mannen in een Argaans leger zullen ongeveer vijfduizend ridders zijn, echte adelmannen. Daarnaast zouden er nog wat andere ridders kunnen zijn, niet meer dan duizend, uit de bourgeoisie, die met hun geld een redelijk pantser hebben kunnen kopen, een paard en wapens. Deze zie je echter niet veel, en hun kwaliteit is ook een stuk minder. Daarnaast is er nog de lichte cavalerie, bestaande uit de middellaag en de laagsten van de hoge laag, vaak de knechten van een ridder die meestrijden. Deze zullen ongeveer vierduizend man tellen. De rest is vaak militie, met af en toe wat paardloze ridders, die ervoor kiezen om hun paarden niet te gebruiken.

Dat de rest van het leger militie is, zegt niet veel over de kwaliteit, het zegt enkel dat ze gerekruteerd zijn in tijden van oorlog, en dus geen beroepssoldaten zijn. Ze zijn echter wel goed gedrillt. Vaak dragen ze een lederen pantser, of geen pantser maar een linnen tuniek, een hoedje van thuis of niets en gebruiken ze kortzwaarden en kleinere schilden. De schilden kunnen ook doubleren als wapen, want er zitten gevaarlijke spijkers aan. Het is al menig keren voorgekomen dat een formatie rumoerig werd omdat de lijnen achter de voorste hun voorbuurman in de rug prikte.

Economics: Argan heeft een bloeiende economie, alhoewel het beter kan. Hun monopolie positie op de handel met Gareia brengt veel goudstukken in de koninklijke kas, en is een van de grootste factoren voor de grote Argaanse legers. Echter gaat maar 75 procent van het geld naar het leger, de rest gaat naar het betalen van bouwwerken in de grote steden, wegen aanleggen en het verbeteren van de verdediging en ander zulk zaken. Een klein deel, circa 5 procent, gaat naar de koningin zelf, maar dat is als nog een grote som geld, waarmee ze soms feesten geeft die wel twee weken door gaan. Elke adelman uit het hele land, en zelfs Daalse adel en i'Chi ouderen, evenals de aartsvijand Borhilon, die dan zijn geschillen even opzij zet, komt dan langs en brengt geschenken mee, en geniet daarna van het uitbundige feesten.

Name: Borhilon

Plural: Borhiloni

Ruler: Koning Ealmon Borhil

Government: Aristocratische monarchie

Capital city: Axheath

Cultural characteristics: Al sinds het ontstaan van Borhilon doen ze aan handel, en hebben ze langzaam, maar zeker, hun rijk uitgebreid van een kleine stad genaamd Axheath, naar een groot rijk dat Argan kan evenaren. Dit hebben ze niet gedaan zoals de meeste landen het zouden doen. Ze hebben namelijk door trouwerijen tussen de landen steeds meer land geërfd. Echter, later, toen iedereen doorhad wat ze deden, begonnen ze meer militair te denken. Natuurlijk wou niemand een verbond met een land dat je hierna zou innemen door je troon te claimen. Inmiddels zijn ze nu toch wel het grootste handelsland dat er is, met handelsposten in i'Chi, alhoewel onbemand, voor nu, en een goede relatie met Dale, ondanks hun oorlogen. Dat komt ongetwijfeld door de, ontkende, relatie tussen koning Ealmon en de koningin van Dale. Er wordt gefluisterd dat ze mogelijk een liefdesrelatie hebben, maar ook dat het familie van elkaar is. Hoe dan ook zijn de relaties tussen Dale en Borhilon sterk verbeterd, voor het goede van beide landen.

Religious majority: Borhiloni-Hansische evangelie

Recent history: Sinds de vredesverdragen met Argan is het land iets welvarender geworden, maar sinds kort zijn er enkele berichten gekomen van de koningin van Argan dat er problemen zijn met rovers, die uit Borhilon komen. Natuurlijk is daar niets van waar, het is gewoon een stomme belediging, om de Borhiloni schade aan te doen. Daarom is er niet gereageerd. Sommige mensen denken zelfs dat het een list is, om een oorlog uit te lokken. Rapportages van heren uit het grensgebied zeggen daarnaast ook nog eens dat er totaal geen problemen zijn met rovers, sterker nog, het is zo rustig dat er al enkele maanden niet eens een kleine diefstal is gerapporteerd. Hoe zal de koning omgaan met deze beledigingen richting het machtige rijk Borhilon?

Echter is er wel onrust over het afgewezen handelsverdrag richting de i'Chi stammen federatie. Veel mensen vinden het onzin en willen dat we gewoon gaan handelen, om zo het goede hout van de i'Chi te kunnen bemachtigen, hun mooie kralen en andere versierseltjes en vele andere dingen zoals edelstenen en goud, dat voorlopig enkel op de i'Chi eilanden is gevonden en in Dale. Maar omdat er in Dale zulke kleine aantallen gevonden zijn dat de prijs enorm hoog is. Daarom word er veel druk gezet achter het handelen met de i'Chi eilanden.

Military: De militairen van Borhilon weigeren het te accepteren, maar het leger van Borhilon lijkt in feite enorm veel op dat van Argan. Hun ridders zijn minstens net zo goed, en in een een op een gevecht zullen ook meestal gelijke aantallen sterven per kant. Een groot verschil is echter wel de militie. De militie van Borhilon geeft namelijk de voorkeur aan eenhandige bijlen en hamers, waarmee je met gemak iemand, zelfs in plaatharnas, een grote, grove klap kan geven. Mening schedels zijn gebroken met een Borhiloni hamer van topkwaliteit. Vanwege de handel hebben ze ook veel kennis gemaakt met andere culturen, en het zij zo dat ze ook de Daalse smeedkunsten over hebben genomen, niet tot in de details, maar ze weten wel hoe ze een goed wapen of harnas moeten maken.

Daarnaast gebruiken ze soms ook in plaats van kortboogschutters kruisboogschutters, die met gemak een ridder van zijn paard schieten. Het probleem is dat dit een relatief nieuwe technologie is, afgeleid van Argaanse ballista's op de torens van hun kastelen. Daarom zijn de kruisboogschutters nog niet zo goed getraind, en hebben ze af en toe moeite om iemand te raken die verder staat dan de afstand die een i'Chi slingeraar raakt.

Economics: De economie van Borhilon is waarschijnlijk het sterkste van allemaal, en ze zoeken nog steeds naar mogelijkheden het uit te breiden. Namelijk, het is bekend geworden dat er veel brons, koper en goud, en daarnaast edelstenen en schitterende kralen, uit i'Chi zijn. Vooral door Dale word er gevraagd naar deze spullen maar ook door handelaren en werkmensen in eigen land, die hier wel een gouden handel in zien. Er word veel druk gezet op de ouderen om het toch toe te laten, met beloftes van betere wapens, loden kogels voor hun slingers en, zeer belangrijk, drank. Dat laatste is een van de weinige dingen waar de i'Chi op hebben gereageerd, en mogelijk is het een doorslaggevende factor.

Name: Dale

Plural: Dalen

Ruler: Strategos Hanor

Government: Oligarchie

Capital city: Fryford

Cultural characteristics: Door de welvaart en rust heeft Dale een bloeiende cultuur. Ze hebben een grote universiteit voor kunst en wetenschap, maar ook eentje voor militaire kunsten, zoals tactiek en nieuwe ontwikkelingen qua wapens en pantser. Dalen zijn erg leergierig en elke laag van de bevolking kan dan ook lezen en schrijven. Ze hebben grote interesse voor de culturen van andere landen en hun gewoontes, maar hebben vanwege een groot gevoel van heimwee moeite om veel verder te reizen dan de grens. Daarom is het ook vreemd een Daal in Argan of bij de oostelijke streken van Borhilon te vinden. Een andere reden is dat de Dalen het belangrijk vinden om goede banden met hun familie te hebben. Ze denken dan ook erg goed na over hun reizen, want stel je voor dat er iets zou gebeuren, dan zou er niemand zijn die voor de familie zorgt. De Daalse huurlingen, die bekend staan om hun speren en verdedigende tactieken, willen vaak dan ook niet veel verder dan de grens, omdat ze anders te ver van huis zijn. Naast een grote culturele en militaire interesse hebben ze ook een grote interesse voor architectuur, en in elk deel van de stad vind je mooie huizen. Er zijn verder ook enkele musea en andere zaken, wat je in een ander land niet gauw zult vinden.

Religious majority: Borhiloni-Hansische evangelie

Recent history: Een seculiere staat, die erg afgezonderd leeft. Alhoewel dit niet afdoet aan hun relaties, ze zijn meer dan bereid om goede relaties te onderhouden met bijna alle rijken, zolang ze maar naar hen komen. Dale is altijd een zeer verdedigende staat geweest, omdat ze door de bergen om haar heen zich altijd hoefde te focussen op een grote vlakte, die voor de Daalse troepen zeer makkelijk was om te verdedigen. Door de rust en welvarendheid bloeit kunst en wetenschap in Dale. Fryford staat dan ook bekend als de Stad van Gelukzaligen. Echter is het allemaal een façade geweest.

Al een tijd lang is er een grote onrust in het land, de lagere en middelklasses zijn niet tevreden meer met het beleid van de bestuurders. Een tijd lang was er een grote oorlog, de Borhiloni oorlog van Verovering. De defensieve ridders en soldaten sloegen meerdere malen de vijand terug uit de nauwe passen in de berg, een gebied waar de Borhiloni ridders zich niet optimaal kunden benutten, en in een belangrijk gevecht op de velden ten Noorden genaamd de Slag om Noordpas versloegen ze een groot Borhiloni leger dat sterk in de meerderheid was. Echter hadden de Borhiloni ridders er niet op gerekend dat de Daalse falanxen zo sterk waren, en reden recht op een muur speren af. Hierna ging Dale de fout in, door een groot leger te verzamelen en het naar het noorden te sturen. Een Borhiloni leger dat in de flanken lag verraste de Dalen. Met een simpele maneuvre wist de Borhiloni generaal zich zo te plaatsen dat het in een kleine aanval het Borhiloni leger op de vlucht liet slaan. Ondanks dat er nu voor vrede is gezorgd, zijn velen bang dat de strategos Hanor en zijn raad niet klaar is voor de taak Dale nog eens te verdedigen mocht het nodig zijn. Enkele malen zijn er opstanden ter sprake gekomen, maar bewijs dat er echt opstanden geweest zijn is er niet. Nog altijd vrezen de Dalen voor hun leven, en deze keer niet voor een vijand van buiten, maar van binnen.

Military: Voor de Dalen zijn er twee dingen belangrijk, defensie en mobiliteit. Deze tactieken heeft al meerdere keren gewerkt tegen de Borhiloni ridders die niet weten hoe te reageren op een falanx. In een nauwe pas kan een simpele falanx en een kleine troep boogschutters de vijand wekenlang tegenhouden. Echter zijn er in het noorden andere tactieken nodig, bijvoorbeeld mobiele troepen. Hiervoor hebben ze ook een redelijk mobiele cavalerie, die met lansen en gemiddeld pantser kan rijden. Verder worden de tactieken van de falanx zo aangepast, dat er in de zijkanten soldaten staan met grote, zeshoekige schilden en zwaarden of bijlen.

Vanwege het ontbreken van een dienstplicht zijn alle troepen beroepssoldaten, wat inhoud dat ze een goede training hebben gehad, beter dan de meeste militie van andere rijken. Echter houd dit ook in dat ze kleinere legers hebben. Veel mensen worden aangetrokken tot het militaire leven omdat de raad en de strategos zorgen voor een training en een goede uitrusting. De soldaten worden meestal uitgerust met een redelijke maliënkolder, een goed, sterk, houten schild en speer, waarnaast de meeste een kort zwaard of een eenhandige bijl hebben. De formatie die de infanterie toepast is een falanx, die overal bekend staat als een muur waar je niet tegenop kan. Daarnaast hebben ze ook nog boogschutters, die een redelijke klap kunnen uitdelen aan de vijand. Zij gebruiken een standaard leren uitrusting, een lang boog en een kort zwaard of een bijl.
De ruiterij is een snelle, mobiele eenheid en dient daarom niet te worden ingezet tegen de vijand hun cavalerie. Echter is het ook niet zo dat deze cavalerie snel gevormd is, het zijn vaak de nobelen en hun knechten die te paard rijden met hun lansen, en ze hebben daarom dan ook een rijke uitrusting, goede paarden en een sterke lans. Het houd echter wel in dat ze kleine groepen hebben.

Ondanks dit alles, zit Dale met een groot probleem. Hun legers zijn te klein om een actieve militaire houding aan te nemen. Een normaal Daals leger bestaat uit ongeveer vijfduizend tot tienduizend man. En hoewel Fyford een grote en welvarende stad is, zorgt de afwezigheid van dienstplicht ervoor dat de legers van Dale nooit groot genoeg worden om een goed offensief uit te kunnen voeren.

Economics: Door de rust heeft Dale de kans gehad om een bloeiende en zeer welvarende economie op te zetten. De infrastructuur is erg goed en er is een goed georganiseerde handelsgilde opgezet, waardoor de rivaliteit van Daalse handelaren minder is geworden. Echter zal je weinig Daalse handelaren tegenkomen in landen ver weg. Meestal gaan ze voor enkele dagen, maximaal een week, naar een grote stad, als Axheath, zetten er enkele betrouwbare mensen neer en gaan dan weer terug. Zo hebben ze een goede aanvoer van spullen, die ze bewerken en weer terug verkopen.

Het meeste import is voedsel, wol en stof. Om dat te betalen exporteren ze veel kunst, pantser en wapens. Door de bergachtige gebied levert dat vaak mooie landschapsschilderijen op en is het bergachtige gebied ook rijk aan vele goede metalen, waar de smeden in Fyrford geen genoegen van kunnen krijgen. Echter, zodra ze een toevoer brons, koper en goud krijgen via Borhilon van de i'Chi eilanden, zal de winst nog groter worden.

Name: Stammen federatie van i'Chi

Plural: i'Chi

Ruler: Tlepana

Government: Gerontocratie (bestuur door ouderen, stamouderen)

Capital city: N.V.T

Cultural characteristics: In de stammen federatie van i'Chi ligt de nadruk op de ouderen, alle beslissingen worden door hen genomen in een democratie bestaande uit de oudsten van een stam. De oudsten van deze stammen komen op hun beurt weer samen in de raad van i'Chi, alhoewel er enkele stammen zijn die zo klein zijn dat ze er niet toe doen. De oudsten voeren een beleid over alles in hun eigen stam, van wie er vist en wie niet, tot de tactieken in een strijd.

In alle stammen is er een groot respect voor de ouderen, voor sommigen is dat omdat ze hen respecteren en voor anderen is het omdat er wetten zijn die zeggen dat dat moet. Er word ook nooit een discussie gevoerd van jongere tot oudere, omdat een oudere toch altijd gelijk heeft tegenover een jongere. De enigste manier om een discussie van jongere tegen oudere te winnen is door het te bewijzen. Dit word gedaan door een bloedeed af te leggen waarin je zegt dat je zult bewijzen dat het zo is, of de oudere mag je leven afnemen. Het is ongewoon maar niet algeheel ongehoord dat iemand zo'n eed aflegt.

Eer is voor deze mensen iets anders dan voor de meesten. Zij zullen zich nooit overgeven, zelfs als ze zonder wapens gepakt worden zullen ze proberen de strijd te winnen met hun vuisten. Dit komt door hun geloof die verbied dat zij zich ooit zullen overgeven, omdat ze moed moeten hebben als de profeet. Religie speelt een grote rol in hun stammen. Daarom is er ook een grote tempel gebouwd, Chupich'Chla (djoe-pitsj-sja) waar elke inwoner van de i'Chi eilanden minstens een keer een bedevaart naar moet hebben gemaakt, anders zullen ze niet in de hemel van hun geloof terecht komen maar in een grote, vurige ondergrondse grot waar kleine beestjes vliegen die iedereen lastig vallen.

Religious majority: geloof van de i'Chi eilanden

Recent history: Recentelijk zijn er overal op de eilanden nieuwe handelsposten opengegaan, zelfs nadat de raad van ouderen hier vurig mee in strijd ging. Het lijkt wel of de i'Chi jongelingen steeds opstandiger worden. Het zal niet lang meer duren of er komen stammen met alleen maar jongelingen, die een andere bestuursvorm gaan hanteren. Omdat de ouderen dit willen voorkomen maken ze de grip die al zeer sterk was, nu nog sterker, waardoor alles binnen hun controle blijft. Er is een groep loyale strijders en bewoners van de eilanden die hen steunt. Deze worden rijkelijk beloond door de raad van ouderen. Al met al blijft die situatie redelijk in de hand, en de handelsposten blijven onbemand uit angst dat de ouderen een woedende massa aanzet tot het vermoorden van de mensen die er gaan wonen vanuit het vasteland. Er word nog steeds onderhandelt tussen de raad en het buitenlandse bestuur.

Military: Primitieve wapens, bijlen en zwaarden gemaakt van brons, koper en andere '' slechte '' metalen. Gebruiken slingers met grote keien, waarvan er op het eiland genoeg zijn. Het is dus zeker te zeggen dat een slingeraar nooit zonder munitie zit, zelfs als hij geen stenen bij zich heeft. Hun nummers verschillen van stam tot stam, de grootste stammen kunnen ongeveer honderd mannen met een goede bewapening (koperen, bronzen zwaarden en bijlen) oproepen, en een klein leger van vierhonderd tot vijfhonderd slingeraars, die mogelijk nog kleine koperen steekwapens bij zich dragen. Dat verschilt echter per persoon, omdat niet iedereen het kan betalen. De kleine stammen kunnen misschien tien tot vijftien mannen met een goede bewapening en vijftig tot zestig slingeraars oproepen. Deze stammen zijn vaak wel beter bewapend, omdat ze, vanwege hun kleine aantal troepen, minder mannen hoeft te bewapenen en dus al hun wapens beter kan distribueren. Als pantser verschilt het van linnen tunieken, tot een borstbeschermer van botten (dat vaak na een slag al kapot breekt) tot bronzen uitrusting.

Economics: In-land word er gehandeld tussen de vele stammen, maar handel met het buitenland is er niet tot weinig omdat het bij de wet verboden is om te praten met buitenlanders, laat staan te handelen, vanwege de vele aanvaringen met hen vroeger. Veel van de ouderen herinneren zich dit nog en weigeren hun trots en eer aan de kant te zetten voor een grotere welvaart. Dat neemt niet weg dat de economie in-land goed is, er zijn rijke en arme stammen, maar zelfs de armsten hebben altijd eten.

Character's Full Name:

Character's Date of Birth (month and day):

Character's Age:

Character's Gender:

Character's Nationality:

Character's Skin Colour:

Eye Colour:

Hair Colour:

Hair Length:

Body Markings:

Occupation:

Interests:

Style of Dress:

Likes:

Dislikes:

Fears:

Allergies:

Personality:

Appearance:

Brief History:

A) geen magie
A1) fabels, verhaaltjes en andere zaken met magie erin mag, maar het mag niet geroleplayed worden als in IK BEN EEN TIE TA TIETENTOVERNAAR!

B) geen powergaming
B1) vul dus de negatieve aspecten van je karakter in
B2) dit houd in dat je karakter fouten kan maken

C) geen maximum karakters
C1) probeer ze wel een beetje te verdelen

Ja ik weet dat hij op zijn zijkant staat, zijn gezicht (de mond) wat mislukt is, en ik heb niet geprobeerd een wapenteken te tekenen, nog niet. Dit geeft je een uitzicht wat voor armour etc hij gebruikt.

Character's Full Name:
Alric Estermont

Character's Date of Birth (month and day):
20 april

Character's Age:
47

Character's Gender:
Man

Character's Nationality:
Argan, meer bepaald van de streek rond Hyhill

Character's Skin Colour:
Blank, maar getaand.

Eye Colour:
Staalgrijs

Hair Colour:
Zwart

Hair Length:
Kort

Body Markings:
Een groot, lelijk litteken op zijn borst en in zijn knie.

Occupation:
Heer, investeerder en excentriekeling

Interests:
Hij schept er eer in om zijn streek tot de rijkste te maken van heel Argan en zijn hofhouding tot een van de voornaamste van het land. Alric is een belezen man en geïnteresseerd in wetenschap, filosofie, geschiedenis en oude militaire tactieken.

Style of Dress:
Excentriek, maar niet overdreven. Hij weet dat hij een van de rijkste mannen van het land is, dus toont hij dat. Rond zijn nek draagt hij altijd de gouden ketting van de door hemzelf opgerichte Orde van de Uil.

Likes:
Mensen die iets bijdragen aan zijn hofhouding of zijn belangen. Kansen benutten. De wijn van Hyhill, gemaakt van de druiven die op de Hyhillse bergflanken groeien (het is de enige wijn die hij drinkt - andere wijn moet hij niet hebben.) Grootse toernooien organiseren.

Dislikes:
Bedriegers en charlatans. Herinnerd worden aan zijn lang overleden vrouw. Zijn beschadigde knie waardoor hij niet meer kan meedoen aan toernooien. Vleiers die alleen op zijn fortuin uit zijn.

Fears:
Alric vreest dat alles wat hij heeft opgebouwd, op een dag instort.

Allergies:
Niets merkwaardigs.

Personality:
Alric is een vriendelijke en aimabele persoon. Zijn brede glimlach beurt iedereen wel op, en hij is de eerste om een feest te houden en een grap te vertellen. Maar ook is hij een geslepen man, die goed doorheeft hoe de politiek in elkaar steekt en hoe hij zijn belangen kan voldoen. Wat die belangen betreft, is hij ijverig en pragmatisch. Alric was nooit een bijzonder goede zwaardvechter. Paardrijden kon hij goed, en op een toernooi deed hij altijd graag mee tot zijn ongeluk toen een lanspunt door zijn knie boorde. Sindsdien kon hij slechts rustig paardrijden en niet snel meer lopen. Dat vrat aan hem. Sinds die bewuste dag neemt hij zijn eigen doodskist overal mee. Nog een donker kantje is als hij herinnerd wordt aan zijn dierbare vrouw, die jàren geleden overleden is. Soms sluit hij zich dagen op in zijn privé vertrekken en laat daarna pas iets van zich horen alsof er niets is gebeurd.

Appearance:
Een magere, lange man met een scherp gezicht en hoge jukbeenderen. Zijn gezicht is gladgeschoren en zijn zwarte haar kortgeknipt. In zijn jongere jaren werd hij door alle jongedames begeerd.

Brief History:
Alric was de oudste zoon van Armagnac Estermont. In zijn jonge jaren was hij een wilde levensgenieter, een don juan. Reeds toen legde hij een gezond verstand inzake geld aan de dag. Toen hij de leeftijd van negentien bereikte, werd hij hopeloos verliefd op een jongedame twee jaar jonger dan hem. Haar naam was Bianca van het huis Varner. Beide vaders waren akkoord over een huwelijk en al gauw trouwde het jonge koppel en twee jaar later kregen ze hun eerste en enige kind, Joan.

Enkele jaren later volgde Bianca haar vader als enige erfgename op en erfde een aanzienlijk en productief landgoed. Alric was zijn vader inmiddels ook al opgevolgd, waardoor er een personele unie totstand kwam en beide landgoederen met elkaar verbond.

Het was een kort, maar gelukkig huwelijk. De twee hielden van paardrijden en jagen, en brachten soms hele avonden door met schaken of ridderverhalen vertellen. Bianca hielp Alric met zijn werk en heeft zeker een belangrijke invloed gehad op zijn politieke en economische beleid, dat welvaart over de hele regio bracht. Toen kwam het noodlot. Tijdens een jachtpartij struikelde Bianca's paard, waardoor het viel en Bianca's rug brak. Enkele dagen later stierf ze. Alric was wekenlang buiten zinnen van verdriet en sloot zich gedurende die tijd op in zijn vertrekken. Niemand sprak hij die hele tijd, alles liet hij voor wat het was. Pas toen hij zijn dochter zag, die nog maar vijf jaar oud was, werd hij weer beter - al duurde het maanden vooraleer hij weer helemaal hersteld was.

Met nieuwe ijver en moed hervatte hij zijn beleid. Hij had nu zijn eigen landgoederen als de landgoederen van zijn vrouw geërfd. De mijnen in de bergen leverden goud, edelstenen en goed ijzer, terwijl de bergflanken goede druiven voortbrachten. Hoewel de stad Hyhill officieel niet onder het landgoed van de Estermonts valt, kan Alric zonder twijfel zeggen dat de stad van hem is. Hij investeerde er in scheepscompagniëen, bordelen, boerderijen, bouwwerven en dergelijke meer. De raadsheren van de stad worden door middel van zijn geld gekozen, op voorwaarde dat een deel van de belastingen naar Alric gaat. Dankzij het goede ijzer uit de mijnen, heeft Alric grote smederijen laten bouwen waar wapens en wapenuitrustingen gemaakt worden. Een groot deel ervan verkoopt hij aan andere heren van het rijk, die hun legers ermee uitrusten. Zo komt onrechtstreeks een groot deel van het legerbudget dat door de Kroon wordt toegekend, bij hem terecht.

Alric was altijd een levensgenieter, en liet dat in toernooien blijken door zelf mee te doen. In één van de toernooien die hij zelf organiseerde, werd hij echter aan zijn knie verwond, waardoor hij nooit meer kon meedoen. In de schaduw van die gebeurtenis, neemt Alric nu overal zijn doodskist mee. De laatste jaren is hij rustiger geworden, maar zijn vlam brand nog en hij geniet nog steeds.

Alric's dochter, Joan, is net als hemzelf geslepen en heeft een goed inzicht in de economie, maar is daarin niet even begaafd. Daartegenover heeft Joan meer talent in militaire aangelegenheden.

Character's Full Name:
Joan Estermont

Character's Date of Birth (month and day):
26 december

Character's Age:
26

Character's Gender:
Vrouw

Character's Nationality:
Argan, van de streek rond Hyhill

Character's Skin Colour:
Blank, maar getaand

Eye Colour:
Staalgrijs

Hair Colour:
Zwart

Hair Length:
Schouderlengte, maar raakt de schouders niet.

Body Markings:
Geen

Occupation:
Erfgename van huis Estermont, militair hervormster.

Interests:
Nieuwe ontwikkelingen in de krijgskunde, militaire innovatie. Niet erg geïnteresseerd in het koninklijke hof, gezien haar eigen verstandhouding met de koningin erg koel is.

Style of Dress:
Soberder dan haar vader. Meestal mannelijke kledij, maar heel af en toe draagt ze een jurk.

Likes:
Vechten, maar niet als dat onnodig is. Toen ze een keer in de naam van de koningin een kleine opstand onderdrukte, werd dat meteen een bloedbad. Wijn van Hyhill, hoewel het voor haar uiteindelijk niet uitmaakt welke wijn. Ze vindt het leuk om te kunnen doen, wat ze kan doen; omdat ze hooggeboren is kan ze meer doen dan de gemiddelde mens. Van die privileges maakt ze graag gebruik. Wat geldzaken en economie betreft, heeft Joan een goed inzicht, maar haar interesse daarin is op z'n best gezegd lauw. Ten slotte doet ze graag mee in toernooien.

Dislikes:
De koningin, hoewel ze op eerste zicht trouw is. Het liefst houdt Joan zich verwijderd van zaken die de Kroon aangaan, maar ze ziet zelf goed in wat daar meestal gebeurt.

Fears:
Zeilen. Daar kan ze echt niet tegen, hoewel ze maar één keer in haar leven met een boot gevaren heeft. Een andere vrees, die meer in haar achterhoofd speelt, is dat de koningin  haar ogen richt naar de streek rond Hyhill.

Allergies:
Geen allergiëen, hoewel ze sowieso nooit zeevruchten eet.

Personality:
Joan is, hoewel ze een militaire functie vervult, niet de strengste. Ze verwacht uiteraard dat er discipline is, maar ze ontzegt de soldaten niets dat ze zichzelf niet zou ontzeggen. Ze eet hetzelfde als haar soldaten, eet met haar soldaten, traint met haar soldaten en vecht met haar soldaten. Een zekere band die vertrouwen en een natuurlijke discipline verwekt. Als hervormster staat ze open voor innovaties die nuttig blijken, of voor heruitvindingen van bestaande concepten. Ze is een agressieve bevelhebster; de infanterie die ze vormde heeft ze speciaal gemaakt om de vijand vast te pinnen zodat haar cavalerie de mokerslag kan uitdelen.

Buiten het militaire is Joan een chaotisch persoon. Ze kan wel met geld omspringen en ze kent wat van de politiek, maar daarin is ze minder begaafd dan haar vader. Haar vader heeft haar al reeds aangemaand om dingen op een rijtje te zetten, maar tevergeefs. Er doen af en toe geruchten de ronde, zoals dat Joan 's avonds laat in een bordeel gezien zou zijn, of dat ze haar vrouwelijke officieren subtiel zachter behandelt dan de mannelijke. Die verwijten wuift ze allemaal weg natuurlijk, hoewel ze zelf goed genoeg waarover het gaat. Haar vader weet het ook, maar heeft zich daar niet over uitgesproken. (Komen jullie wel achter)

Appearance:
Mager met lange benen en een scherpe neus. Haar staalgrijze ogen zijn amandelvormig. Over het algemeen geeft ze een soepele indruk.

Brief History:
Joan is enig kind en dus werd er veel van haar verwacht. Al van jongs af aan vocht ze met de andere kinderen in het kasteel, waarbij ze vrijwel altijd het gevecht leidde. Toen ze acht was, werd ze schildknaap voor haar oom en toen ze twaalf was voor de heer van Riverhill. De heer van Riverhill had een van de grootste legers in Argan, dat echter op de oude manier getraind was. Joan trainde er samen met de vrouwelijke ridders, en leerde hoe ze moest omgaan met wapens, harnassen, paarden en nog meer van zulke zaken. Toen de heer van Riverhill voor een jaar naar Dale ging om zaken te doen, had Joan dan ook een goede gelegenheid om les te volgen aan de militaire school van Dale. Uit die vergaarde kennis haalde ze inspiratie om haar vader's leger helemaal te hervormen.

Uit deze periode komt ook haar afkeer jegens de koningin - toen ze nog de kroonprinses was, was ze ook pupil aan het hof van Riverhill. Tussen de twee groeide er altijd al rivaliteit, maar de echte redenen daartoe zijn voor buitenstaanders heel onduidelijk.

Toen Joan geridderd werd, op haar 20ste levensjaar, keerde ze terug naar haar vader's landgoed. Meteen kreeg ze zijn volmacht om een werkend, staand leger op te bouwen. Allereerst liet ze de verdedigingswerken van het slot vernieuwen: de muren werden voorzien van mezekooien en de oude vierkante torens werden vervangen door ronde, gekroond met houten hordijzen en dergelijke meer. Het leger werd radicaal hervormd. Joan liet goede trainers komen die in Dale gestudeerd hadden. Allereerst werd er een dienstplicht van een jaar voorzien voor alle zestienjarige mannen en vrouwen - zo zou uiteindelijk theoretisch de hele bevolking tot de wapens geroepen kunnen worden, omdat ze al een voldoende training gekregen hadden. Daarnaast werd er een permanent, staand leger opgericht dat beter getraind was dan de algemene dienstplichtigen. Een eenheid van het voetvolk bestond uit 2000 man, daarvan waren 1500 piekeniers of hellebaardiers, 300 gewone infanteristen bewapend met zwaarden, bijlen en hamers die een flexibelere rol vervullen en uiteindelijk 200 kruisboogschutters die de vijand bekogelen met pijlen. Deze eenheden konden zich opsplitsen in maximaal 3 kleinere eenheden. De ruiterij werd ook hervormd: Compagnieën van 500 ruiters opgedeeld in 100 lansen. Een lans bestond uit één zwaarbewapende gendarme, volledig beschermd in plaatpantser, en uit vier middelzwaar bewapende knechten te paard. Deze gendarmes zijn anders dan gewone ridders: ze zijn gerekruteerd uit de beste rekruten, die nauwkeurig uitgekozen worden tot deze eervolle positie. Hun onstuimigheid heeft plaatsgemaakt voor discipline.

Met dit nieuw getrainde leger had Joan een schitterende overwinning op een rebellenleger behaald. De rebellen waren talrijker en konden Joan's kleine schare theoretisch gezien overwelmen, maar de discipline en stootkracht van haar troepen woog op tegen het numerieke voordeel.

Buiten zulke zaken, houdt Joan zich bezig met zaken die het daglicht vooralsnog niet aankunnen... Daarvoor moet de tijd rijp zijn, maar alles wijst in de richting dat die tijd er spoedig aan komt...