Faction Wars: Calradia Tormented

Tijdens de valnacht, terwijl iedereen in het dorp al begon te slapen, liepen twee figuren in kapmantels naar elkaar toe. De een was eerder groter gebouwd dan de andere, die slanker en kleiner was. Normaal sloop niemand rond 's nachts, dat was taboe.

Ze spraken tegen elkaar en de grootste van hen had een fakkel vast.


Soren: Zozo, ik dacht dat je niet ging komen.
Lene: Ik ben toch overtuigd.
Soren: Goed. Het is wel een gewichtige keuze... Bijna de belangrijkste in je hele leven.
Lene: Eens ik daar ben zal ik geen levensbelangrijke keuzes meer hoeven maken.
Soren: Dan prijs ik je gelukkig. Het is de hele nacht doorrijden, heb je misschien wat te drinken bij voor jezelf onderweg?
Lene: Niet aan gedacht.


Soren nam zijn veldfles verdunde wijn van zijn riem en duwde ze zachtjes in Lene haar handen. Hij vouwde haar handen er zachtjes omheen en keek haar aan alsof ze hem niet hoefde te bedanken.
Hij wandelde toen even weg, om een minuut later terug te komen met twee paarden aan zijn hand. Eén ervan was de zijne, de andere had hij wel 'gevonden'...

Ze bestegen hun paarden, de een al iets vlotter dan de andere, en reden de nacht in...



Bij dageraad waren ze al door een gebergte aan het rijden, dat bekend stond om z'n grillige vormen. Hoge rotspilaren in alle vormen en maten en een groene flora domineerden het landschap. Het was een indrukwekkend zicht. Ze reden nog een stuk verder, tot ze een hoge rotspilaar zagen met een gebouw over heel de top gebouwd. Het leek op een soort klooster, maar dat was het nu ook. Een kleine kerkkoepel stak net uit boven de rest van het complex.


Soren: Hier is het.
Lene: En hoe geraken we nu precies naar boven?
Soren: Goede vraag...


Soren stapte van zijn paard af en floot met zijn vingers. Hij floot een tweede keer, en op dat moment kwam er een zuster, volledig gehuld in het zwart kijken. Ze knikte naar Soren, alsof ze hem kende, en ging terug weg.


Lene: En nu?
Soren: Nu gaan ze ons naar boven halen, en...
Lene: Hoe is het in een klooster?
Soren: Geen idee... dit hier blijkt een pak minder streng te zijn dan de andere kloosters hier in de buurt...
Lene: Hoe weet je dat?
Soren: Eén van de zusters hier heeft me gedoopt toen ik vijftien was.
Lene: Maar je bent toch één van die Noordse wilden?
Soren: Niet sinds mijn vader me op mijn achtste naar een Swadiaanse heer gestuurd had.
Lene: Heb je wel een thuis gehad?
Soren: 's nachts is de wijde sterrenhemel mijn thuis. Overdag is dat waar de wind nu eenmaal naartoe waait.


Op dat moment kwam er uit een bepaald gebouw van het complex een geluid alsof raderen, katrollen en touwen druk in de weer waren. Een door de begroeiing onzichtbare stalen deur opende zich, en daaruit kwam dezelfde zuster die hen opwachtte. Ze keek allesbehalve streng, ookal was ze volledig in zwart gehuld. De vrouw was ongeveer 36 jaren oud, maar nog lang niet vermoeid.


Zuster: Goeiemorgen, Soren, dat is lang geleden!
Soren: Inderdaad, zuster Iannina.
Iannina: Waarvoor kom je... jullie?
Soren: Dit meisje zou graag willen intreden in jullie klooster.
Iannina: Wel, natuurlijk kan dat! *al lachend*
Soren: Voila.
Iannina: Is ze nog maagd?
Soren: Ja... Althans, dat denk ik.


Soren kijkt Lene even doordringend aan.


Iannina: Dan stuur ik haar al naar boven en dan zullen ze dat ginder onderzoeken.


Lene aarzelde even, maar ging toen naar binnen en klom de inwendig uitgehakte trappen op helemaal naar boven. Soren wachtte even, en wilde toen vlug volgen, maar werd toen tegengehouden door de zuster, die met een soort giechelende grijns hem aankeek.


Iannina: Ehm, je weet toch dat mannen die het klooster willen binnengaan altijd het reinigingsritueel moeten ondergaan?
Soren: Eh... In dat geval blijf ik liever beneden wachten.
Iannina: *giechelt* niks daarvan...

Ze loopt even weg en komt al lachend aangehold met een emmer water, heilig water van deze bergen.

Iannina:... Je weet best dat ik je graag in je blootje zie, he? Meneer de stoere ridder.
Soren: Men zou bijna denken dat de Patriarch in Reyvadin niks meer te zeggen heeft over jullie...
Iannina: Niet zeuren... we doen ten slotte helemaal niks dat tegen de regels in gaat.
Soren: Da's waar... maar toch hebben jullie wel heel veel vrijheid, niet?
Iannina: Hoor je ons klagen?
Soren: Hmmm...


Ondertussen had Soren zijn kleren en harnas uitgedaan, behalve zijn boxershorts. (ofzoiets?)
En op het balkon van het klooster stonden twee zusters giechelend naar hem te staren. Iannina nam een flesje olijfolie en mengde de inhoud ervan met het heilig water. Dat kapte ze dan helemaal over hem heen en prevelde een kleine zegening uit.
Soren droogde zichzelf en deed zijn kleren en harnas terug aan, en zijn wapens gespte hij terug aan zijn riem. Samen met zuster Iannina beklom hij de trappen naar boven en kwam daar aan in het atrium, de tuin van het complex. Daar had je een prachtig panoramazicht op de hele omgeving. HIj keek even rond, en schrok toen hij een herkenbaar geluid hoorde: Lene holde op hem af en zij blijtjes dat ze haar hadden nagekeken maar dat ze zeker waren dat ze maagd was.

Soren glimlachte en volgde samen met haar Iannina naar de kledingsruimte, waar Lene haar kloosterhabijt zou krijgen. Na een kwartier wachten, kwamen Iannina en Lene buiten. Lene had een grijze habijt in plaats van de zwarte, want ze moest beginnen als een Novice en ongeveer twee jaar een soort testperiode ondergaan voor ze een echte zuster kon worden.


Soren: En nu?
Iannina: Nu moet ze in de kerk haar eedaflegging doen.
Soren: Als een Novice al?
Iannina: Bij ons blijft elke Novice altijd, daar zijn we zeker van.
Soren: Het zij zo.


Toen ze de kerk binnenwandelden, schrok Lene even. De kerk was volgeschilderd met prachtige iconen, en het teken van een tweekoppige arend op de vloer recht onder de koepel duidde aan dat dit geen katholieke, maar een orthodoxe kerk was.

Lene: Ik wist niet dat deze kerk orthodox was?
Soren: Oh nee?
Lene: Je was toch in Swadia opgevoed.. had je me gezegd.. dan ben je toch katholiek?
Soren: Ja... maar de vader van die heer kwam uit Vaegirus... Dat verklaart alles.
Iannina: Ik denk niet dat dat zo'n probleem is, dat je katholiek bent, Lene.
Lene: Hoezo?
Iannina: Je bent Christen, het is dus aan jou om zelf te bepalen welke stroming je volgt...
Lene: G-goed...
Iannina: Soren... Ik denk dat het nu tijd is om te vertrekken... Je was goed van dienst.
Soren: Tsja...
Iannina: Weet je... Jij bent het enige contact met de buitenwereld dat wij hebben, behalve dan de Patriarch, maar dat telt niet. Wat ik wil zeggen is, kom nog eens langs. Voor Lene. Goed?
Soren: Ik zal mijn best doen om tijdens mijn reizen niet te sterven.
Iannina: Nee, je belooft het.
Soren: Tuurlijk... Tot ziens, en doe de rest van de zusters ook mijn groeten.
Iannina: Komt in orde. Tot ziens!


Soren daalde af, en toen achter hem de stalen deur zich sloot toen hij buiten was, had hij best spijt. Maar spijt komt na de daad, en Soren moest nu gewoon verder. Hij vertrok, richting het kasteel... hij zou tegen de middag aankomen, maar nog belangrijker: zou Arya merken dat hij weg geweest was?



((oftewel, hoe je op originele wijze van een personage af geraakt zonder die dood te laten gaan xD ))

(( tsss, waar is de bloed en de grimmigheid  ))


Gerontis keek voorzichtig rond, hij was er samen met Isabel,Xianias en een nieuweling Narn.
Hij had de leiding niet helemaal tot zijn verbazing, Isabel was duidelijk een rang gestegen, hij was tenslotte maar een ervaren veteraan en zij al een elite. Xiantias was een veteraan en waarom dat die Narn dan mee was snapt Gerontis niet helemaal.

Isabel : Je bent een tijd lang weg geweest, alles goed?
Gerontis : Tot zover word ik opgezocht door een sluwe geniale tiran, ben ik gezocht in een groot deel van Swadia sinds ze wat invloedrijke mensen kent en mij de moord op de landheer heeft geschoven waarvan ze het land heb gekregen, dus kennelijk vroeg of laat zal ik een van de meeste gezochte mannen zijn in dit deel van de wereld.
Isabel : Je klaagt teveel...

Gerontis sprong over een gevallen boomstam achter haar aan en mompelde dat zij altijd klaagde, Isabel draaide om en zette haar handen in haar heupen en Gerontis had er nu al weer spijt van. Daar kwam het dan...

Narn en Xantias keken vermoeid naar de tweetal, Isabel was verontwaardigt en Gerontis probeerde haar te sussen en na wat Isabel op een gegeven ogenblik zei terug verontwaardigt te praten.

Xantias *zucht en keek naar Narn* Hiervoor waarschuwde ik je...die twee zijn gewoon...*zucht*

Uiteindelijk werd Gerontis stil, Isabel wou nog iets naar hem toewerpen maar Gerontis pakte haar hand en trok haar naar beneden en gebaarde naar Narn en Xantias dat ze hetzelfde moesten doen. Ze werden allemaal stil en hoorde het, getrappel van hoeven, Narn wou al reiken naar zijn wapens maar zag dat Gerontis nee knikte, de hoeven getrappel stierf weg.

Gerontis : We zijn nog niet veilig, komaan...ik denk dat we aan paarden moeten komen..
Narn : We kwamen hier nog een dorpje tegen op de heenweg.
Gerontis : Mooi, we gaan daar heen..mits die teef van een tiran niet daar soldaten op ons heeft wachten, dat zou alles maar irritant en moeilijk maken.
Isabel : En sinds wanneer ga jij orders geven?
Gerontis *maakte een buiging* Ik wou het alleen voor u doen, vrouwe.

Isabel keek hem koel aan maar toen ze voorbij liep moest ze even glimlachen. Gerontis sprak nog even met Xantias en die rende weer richting waar ze vandaan gingen toe. Gerontis haalde Narn en Isabel in en Isabel keek vragend naar hem, waarop Gerontis alleen knikte en ze verder liepen.

Xantias hoorde iemand en sloop stil en voorzichtig naar het geluid, een jonge nobele bleek het te zijn,  Xantias pakte zijn boog en legde een pijl aan en richte van de heuveltje waarop hij verborgen tussen de bomen en struiken op de rijdende nobel. De pijl miste hem maar op een haar en schampte zijn schouder.

Xantias legde nog een pijl aan richte meer en focusde op zijn nek, alweer miste hij en kwam zijn tegenstander zijn kant op. Xantias trok zijn zwaard uit zijn schede en wachte geduldig af en sloeg toe. Zijn tegenstander sloeg de aanval af en wou een steek toebrengen, Xantias wist die net te pareren en wou het op een lopen zetten maar voelde een enorme pijnscheut over zijn rug gaan, hij viel en vloekte, bloed kwam uit de wond van zijn rug en Xantias probeerde toch nog door te kruipen en zocht naar een ontsnapping. Echter hoorde hij hoe zijn tegenstander van zijn paard was afgestapt, het was over voor hem dacht Xantias bitter.

Hij draaide zich om en spuugde maar was verbaasd, de man had enkele nordse trekjes..hoewel Gerontis had vermeld wist Xantias niet dat het zo te zien was, zijn blik en houding en de manier hoe hij trots liep..

Soren : Oke, wie ben jij?
Xantias : Verloekt vuile bastaard....maak je werk dan af heh? of ben je daar te zacht voor omdat je moeder zelf ook is vekracht?!

Xantias hoopte dat hij hem boos genoeg had gemaakt dat hij hem zou afmaken, anders moest hij het later doen wanneer hij niet kon ontsnappen of wanneer hij bang was dat hij informatie zou doorgeven tijdens de martelingen.....

Onwetend wat er gebeurd was met Xantias reed Narn stug door, en kwam na een tijdje naast Gerontis liggen.

Narn: Zeg .. jij bent toch die Gerontis?
Gerontis: Ja .. hoezo?
Narn: Ik ehh .. heb van je gehoord. Je poster, bedoel ik. Tweeduizend denars op je hoofd. Pfoei, ik heb 200 denar en dat staat niet op mijn hoofd. Een afranseling moeten ze me geven en dan laten gaan. Ik heb van een heer gestolen. Een appel, kan je nagaan .. maar goed. Tot zover heb ik mijn ouders pas gezien toen ik 3 was. Toen werd ik naar die ouwe knar, Arin, gestuurd. Hij heeft me nooit wat uitgelegd over de orde .. alleen wat ik moest doen. Dit is eigenlijk voor het eerst dat ik buiten de muren ben. Kan je me niet wat vertellen over de orde, de geschiedenis ofzo?

Gerontis keek de knaap aan, hij was nog redelijk jong. Hij glimlachte en begon uit te leggen hoe de orde ongeveer in elkaar zat.

De Orde is een groep huurmoordenaars. Vaak worden gehuurd of vermoorden vrij mensen die ze als tirannen beschouwen, want die kunnen een gevaar voor hun werk zijn.
He orde heeft maar een leider, de meester daarna komen de elite, de meeste ervaren en dodelijke personen met veel ervaring op verschillende gebieden en ook meestal een naam voor zich zelf hebben gemaakt.
Dan zijn er de ervaren veteranen, die hebben ook verschillende ervaringen op bepaalde vlakken van het doden. Ze hebben veel opdrachten hebben voltooid en zijn jniet te onderschatten.
Daarna heb je de veteranen, degene met wat ervaringen met het brengen van de dood. Dan blijven de onervaren en de jonge rekruten over, die meeste van de tijden les krijgen van een elite of de meester zelf.

Narn dacht even over de verhaal na van Gerontis en keek hem nieuwsgierig aan.

Narn : En wat bent u ?
Isabel : Hij is een rekruut, en een brutale ook nog...
Narn *keek hem geschrokken aan* Een rekruut met al 2000 denars op zijn hoofd?
Gerontis : Ik mocht willen als rekruut dat ik zoveel op me hoofd had, maar ik ben een ervaren veteraan, althans zo word ik door de meeste beschouwt.
Isabel : Onzichtbare vriendjes moet je niet meetellen heh.
Gerontis : Dat is de reden dat ik die van jouw tel, dat zijn er veel meer..
Isabel : jij...

Narn keek even vermoeid hoe Isabel probeerde Gerontis te slaan maar die was al uit haar bereik en probeerde dat te blijven.

Uiteindelijk kwamen ze steeds meer op plekken waar minder bomen waren, ze zouden weldra de weg naar Praven hebben, Gerontis keek bezorgd om...Zou Xantias slagen of zou hij al slachtoffer zijn geworden van die Arys ?
Hij zou zweren dat die haar schuld zou betalen...desnoods zou ze het met bloed van andere betalen...

Narn: Hey, doe eens rustig man. Ik weet dat we niet mogen opvallen tussen de mensen en zoals jullie dat doen vallen we dus wel op, he!

Narn keek rustig om zich heen omdat ze inmiddels op een drukke weg reden .. veel handelaren trokken naar en weg van de stad.

Gerontis: Dus .. Narn? Waar ben je zoals goed in?
Narn: Ik heb tot nu toe leren vechten met messen.

Trots liet hij zijn riem met meer dan tien messen zien.

Gerontis: Waarom zoveel dan? Je kan ze toch nooit allemaal gebruiken?
Narn: Gebruiken? Dit zijn prijzen van overwonnen tegenstanders hoor. Maar een sabel zou ook niet verkeerd zijn .. kon ik het gebruiken. Hey, jij kan toch zwaardvechten? Kan je mij dat niet zo`n beetje leren? Zo dueleren enzo ..
Gerontis: Ik weet niet hoor ..
Isabel: Doe jij het niet, doe ik het wel!
Gerontis: Nou .. vertel me eerst maar eens wat meer over jezelf. Ik weet per slot van rekening niets van je.
Narn: Nou .. ik hoop ooit weg te zijn uit Swadia. Een beetje rondreizen lijkt me niet verkeerd zo .. het eerste waar ik heen zal gaan is de woestijn ten Westen van de Khergits .. prachtig daar, zo heb ik gehoord.

Isabel *glimlachte en schudde haar hoofd* Dan kan je nog beter naar de koude tundra's van de Vaegirs gaan, daar heb je meer overlevingskans, ondanks dat alles met sneeuw bedekt is.
Gerontis : Tjah, we zijn niet allemaal ijs koninginen heh ?
Isabel : Je weet zelf wat ik bedoel...
Narn : Wat dan ?
Gerontis : Dat leden van onze Orde niet veilig zijn in de Khanaat van de Khergits. Althans niet voor de veteranen...
Narn : waarom niet ?
Gerontis : Je wordt een veteraan wanneer je de embleem van de Orde mag dragen, wat een verboden afbeelding is in de Khanaat, sinds leden van de Orde ooit een perfecte aanslag op een Khan geeft gedaan, sinds dien beschouwt de Khans onze orde als gevaarlijk en sinds de Orde los is geraakt van de Sarranidse rijk, mogen de Khergits op onze leden jagen wanneer we door hun land heen gaan...
Narn : Dus we kunnen waarschijnlijk niet naar het zuiden?
Gerontis : Alleen wanneer we niet het embleem dragen, dan kan je wat minder voorzichtig zijn maar als nog, er bestaan wachters die worden getraind om een lid van de Orde te ontdekken..en jah, ik ben een keer ontdekt en het zijn geen lieverds....
Isabel : Tjah, komt ervan als je ineen keer ga roepen dat je niet tegen stress kan.
Gerontis : Kwam anders wel door jouw dat ik me hoofd bijna verloor aan een kromzwaard!
Isabel : Je hoofd zit er nog, dus ga de over heen....
Gerontis : Toch hoe dan ook, het is gevaarlijk voor ons....
Narn : Wat is eigelijk het embleem van de Orde ?
Isabel : Dat is een geheim, tot je zelf de embleem ontvang van de meester...maar je hebt nog een weg te gaan en het komt wel...
Narn : Waarom is dat een geheim?
Gerontis : Omdat we een stel geniepige personen zijn die niet willen dat iedereen onze orginele maar geniepige ideeén jatten...
Isabel : Volgens mij ben jij de enige geniepige hier....en dan nog Veran...maar dan zijn jullie samen geniepig..
Gerontis *mompeld* bemoeizuchtige wijf...
Isabel *keek hem koel aan* Moet ik eens laten zien hoe bemoeizuchtig ik kan zijn?

Ze reden verder naar Praven.

Narn: Het is een geheim, maar als ik een veteraan zie met dat embleem dan weet ik toch wat dat embleem is.

Even fronste Narn wat over ging tot een heimelijke glimlach. Hij had een grote fout in de orde ontdekt.
Hij grijnste en keek naar voren. Tot zijn verbazing waren ze al bijna bij de poort.

Narn: Nou, ik weet niet wat jullie moeten doen maar ik zal wel weer naar Arin terug moeten tenzij een van jullie mij mee wilt nemen. Ajuus! Snel gallopeerde hij door richting de poort waar hij verdween richting het huis van zijn meester en trainer, Arin.

Soren dacht na voor hij zijn zwaard in de keel van de tegenstander zou boren. Hij wou de lul ondervragen, maar bedacht ten slotte dat dat soort lui niet praatte. En misschien was het gewoon beter van hem af te zijn dan hem te laten liggen - wat hij zou kunnen overleven en een andere dag terug tegen hen keren. Nee, dan maakte Soren hem nog liever af.
Hij greep de moordenaar bij de kraag en zette hem recht op zijn knieën. Voordat Soren het hoofd afhakte, antwoorde hij nog op de woorden van dat gespuis.


Soren: Ik wist niet dat inteelt tuig zoals jij eigenlijk vrij gelaten wordt in de wereld? Jullie, huurmoordenaren, zouden terug moeten keren naar jullie hoerderij en complotten, en laat het echte soldatenwerk over aan hen die er iets van af weten.


Bij dat laatste woord sloeg Soren genadeloos de kop van de smeerlap af. Hij scheurde een stuk van de kledij van het lijk af en veegde daarmee zijn zwaard schoon. Hij liep terug naar zijn paard, en vervolgde zijn reis...



In de vroege namiddag kwam hij terug in de vallei. Hij volgde de weg naar het kasteel, maar toen hij bij de poorten aankwam, opende die al gauw en kwam een bekend figuur te paard hem tegemoet gereden...


Arya: Hmm, ben je weg geweest?
Soren: Mag dat dan niet?
Arya: Ik heb dat toch niet gezegd?
Soren: Moet ik het zeggen?
Arya: Nee... Ik vind het best dat we wederzijdse geheimen hebben?
Soren: Ho... wederzijdse geheimen? Wat bedoel je?
Arya: *rolt haar ogen* kom, we gaan een stukje paardrijden...


Ze reden verder, richting het bos en volgden daar het pad...


Arya: Ik heb zitten denken.
Soren: Ja?


Plots volgt het pad naar de oever van een meer, waar struiken staan en lang mals gras.


Arya: Wacht even, stoppen we hier? Het ziet er daar best mooi uit.
Soren: Al goed... Ik zet de paarden wel ergens vast.


Arya stond naar het meer te kijken toen Soren naar haar toe kwam.


Arya: Hoe lang ken ik je nu al?
Soren: Slechts twee weken maar...
Arya: En toch... toch heb ik het gevoel dat... dat je op de een of andere manier mij al jaren kent.
Soren: Zoals ik al zei, ik ken vrouwen en wat...
Arya: Grapjas... Ik had het over... Je lijkt me te begrijpen... En je bent de enige die zich werkelijk geïnterreseerd voelt in mij.
Soren: Misschien ken jij meer van mannen dan ik van vrouwen?
Arya: Soren... luister... wie ik ben... als wie ik me voordoe...
Soren: Als een koude, kille, sadistische *****?


Arya slaat Soren hard met haar vlakke hand tegen zijn wang. Ze is niet echt kwaad, niet op hem.


Arya: Ja... juist... als een koude, kille sadistische *****.
Soren: Als het je in het sadel houdt.. hmm?
Arya: Ja... maar je weet niet wie ik echt ben.. wie ik voor jou wil zijn?
Soren: Voor mij?
Arya: Ik zou zo alles wat ik veroverd heb gewoon afstaan en met jou willen rondtrekken...
Soren: Bedoel je...


Voordat Soren zijn zin kon afmaken, werd hij gepassioneerd door Arya omhelsd. Ze drukte haar lippen tegen de zijne, en allebei ontdeden zich van kledij tot er slechts een samensmelting van twee mensen overbleef. Een samensmelting van mensen die elkaar gevonden hadden. Zo zacht in het lange gras. Zo warm onder de vroegmiddagzon en zo koel aan het rustige meer en de fruitbomen aan de oever. Het enige bloed dat tussen Arya en Soren werd vergoten was het ontmaagdingsbloed. Handen wreven over elkaars gladde, zwetende lichamen terwijl ze elkaar fysiek beter leerden kennen...


Nu lagen ze nog enkele uren in elkaars armen te soezen. Haar hoofd rustte op zijn borst, bescherming zoekend bij zijn lichaam... Het was een namiddag die ongetwijfeld niet meer stuk kon...

In een bar in Praven.

Gerontis dronk zijn beker leeg. Isabel riep de ober en bestelde nog wat.

Isabel : Dus, het is een echt probleem?
Gerontis : Ja, ze is een genie...ze wist wanneer ik zou aankomen en wist me aanslag af te slaan...ze is uitermate dodelijk met een kruisboog...
Isabel : Dus...ze wordt ons doelwit?
Gerontis : Niet zij alleen, er is een persoon die naast haar gevreesd moet worden...hij is half Swadiaans en Nords, althans gezien zijn vechtstijl een mix van beide is en hoe hij klinkt en zich gedraag..
Isabel : Dat betekent dat er meer half Nord bloedjes rondlopen...
Gerontis : Hij is ook gevaarlijk, hij kon me bij houden en ik vrees nu voor Xantias zijn leven...
Isabel : De dood is uiteindelijk de einde van onze pad..en die pad is nou eenmaal wat wij , als huurmoordenaars, bewandelen en proberen te veroveren...
Gerontis : Toch, ik vrees dat Swadia gauw of later in een bloederige burgeroorlog terrecht zal komen, eentje die Harlaus niet kan winnen....
Isabel *fluisterde* sshh....hoezo, ''die Harlaus niet kan winnen.'' ?
Gerontis : De Rhodocks vallen en drijven de Swadiaanse legers nog steeds uit hun land en hebben nu zelfs een leger bijeen geraapt en vallen Swadia hard aan...
Isabël : Maar dat zou totaal...
Gerontis *knikt* Klopt....als die ''Arys'' dus Swadia weet te overwinnen of een groot deel dan zou ze misschien wel jagen op degene die haar heeft bedreigd..al nu heeft ze bondgenoten met invloed, en een prijs op me hoofd...
Isabel *legde een hand op zijn hand* We komen er wel uit...
Gerontis : Ik weet het niet, de Orde is nog nooit zo klein geweest....
Isabel : Misschien dat we onze broeders in het Zuiden kunnen vragen?
Gerontis : Denk het niet, ik weet het gewoon niet meer....we zijn met zo weinige en waar moeten we rekruten vandaan halen?
Isabel : Die tijd komt nog, kom....rust nu uit, want het is nu een moment van rust...en dat ik niet de behoefte heb om je nek om te draaien..
Gerontis *glimlacht* Betekent dat je me als leider zou accepteren?
Isabel : wie weet....kom, laten we eht niet meer over dat soort zaken hebben..


Bij Arin.


Arin : Wat moet je ?
Narn : Ik dacht dat u misschien nog wat voor me had..heer..
Arin : Hier, ik heb wat geld voor je gespaard...ik wil dat je een wapen koopt...echter voor je gaat, het wapen dat je kiest beslist je training erin...dus kies iets waarvan je denkt dat je het kan beheersen oke?
Narn : Ja heer...
Arin : Ga dan nu *mompelt* snotaap....allemaal snotapen, zorgen alleen maar voor stress en werk..

Snel ging Narn verder, je wou Arin niet boos zien.. nee, boos wou je hem zien. Maar niet op jou.
Op je tegenstander. Rustig wandelde hij verder zodra hij uit het zicht van de oude man was. Je wou niet teveel haasten want anders gaat het fout .. dat was zijn motto. Alles rustig aan. Hij keek om zich heen en her en der waren er wapenhandelaren maar niets paste bij Narn. Tot hij een sabel zag .. eentje met een gebogen kling en een verrassend mooie greep. Eentje die je niet in Swadia moest zoeken, maar bij de Sarranid en de Khergits ..

Narn: Hoeveel kost die daar?
Handelaar: Voor jou .. 700 denar.
Narn: Nou .. uhh. Oke dan..

Snel betaalde hij en hij stak zijn nieuwe sabel in zijn riem waardoor alles begon te rinkelen en bewegen. Hij draaide zich om en bedacht zich op tijd dat hij nog wat geld overhad. Arin zou het vast niet erg vinden als hij even naar de kroeg ging .. hij draaide zich opnieuw om en begaf zich naar de kroeg waar hij de deur open smeet en naar binnen stapte. Hij kocht een biertje en keek om zich heen.

Gerontis : hhmm, is dat niet die jonge...hoe luide zijn naam ook alweer?
Isabel : Dat is Narn, wacht ik haal hem wel oke?

Ze stond op en liep naar Narn toe, Narn zag haar en ze glimlachte.

Isabel : Moet jij niet gaan trainen?
Narn : Ik kreeg wat geld om een wapen voor mezelf te kopen, heb een sabel gekocht voor 700 denars.
Isabel : Mooi koopje, ik neem dan aan dat je binnenkort les krijgt van of Arin, Gerontis of anders van mijzelf..maar, kom bij mij en Gerontis zitten.

Isabel en Narn liepen terug naar de tafel waar Gerontis net zijn beker bier leeg dronk, hij knikte ter begroeting naar Narn. Ze moesten meedere malen uitkijken voor andere klanten, het was nogal druk in de kroeg.

Narn : Goede avond, Gerontis.
Gerontis : De avond is nog niet voorbij jong, maar ik wens jouw ook een goede avond.
Isabel *fluisterde* Let er maar niet op, hij is een beetje aan het denken over dingen..
Gerontis : Dus, hoeveel opdrachten heb je gedaan jong?
Narn : Eentje, en dat was meehelpen om u op te speuren..
Gerontis : Hhmmm, waarom ben je dan hier?
Narn : Ik moest van Arin een wapen kopen, en ik dacht dat hij niet erg zou vinden als ik wat tijd voor mezelf nam.
Gerontis : Nou, ja en nee....
Narn : Hoe bedoel je?
Gerontis : Simpel, Arin wil dat we allemaal zelf kiezen wat we doen, maar soms kan hij raar uit de hoek komen en je straffen voor iets wat jouw goed lijkt...het rotste is dat hij zo sluw is dat je nooit een argument van hem kan winnen, hoe stom je ook doet of hoe slim je ook bent...
Isabel : En dat zeggen we met ervaring, maar het geef niet...Arin heeft het waarschijnlijk ook druk met andere zaken....
Narn : Dus ik kan gewoon rustig met jullie drinken?

Gerontis wou er net antwoord op geven maar werd stil, Narn keek Isabel haar kant op. Een grote man, bijna drie koppen groter dan Gerontis stond naar haar te grijnzen, naast hem stonden wat andere mannen.

Man : hehehe, wat doet zo een schoonheid met een jong en een...

Gerontis stond op en keek hem koel aan, Isabel probeerde hem te sussen en de bruten moesten lachen, Narn maakte zich wat klein en had verborgen al een mes klaar voor als het erop aan zou komen.

Isabel : Zou je alsjeblieft ons gewoon met rust laten?
Man : Er zal zat rust zijn wanneer wij wat in de hooi hebben gerold wijfie...

Het gebeurde zo snel, of zou het door de alcohol komen? Gerontis sloeg de man keihard op zijn kaak, Isabel zucht en draaide zich terwijl ze haar been hefde, de trap kwam met een zware slag tegen de slaap van een andere man, Narn dook en keek rond...er was een hele kroeg gevecht..

Gerontis dook net weg voor een stomp, toen hij weer omhoog kwam sloeg hij zijn aanvaller op de kaak, Isabel sloeg een aanvaller van zijn rug...Narn keek toe, ze vochten met elkaar maar er was teveel choas...

Gerontis : Narn, komaan....*bukte en trapte zijn aanvaller acheruit* zie dit maar als een training...
Isabel : Gek, we moeten hier weg...niet blijven om schedels in te slaan!

Narn: Ik denk eerder dat zij onze schedels in slaan! Let op!

Snel sprong Narn op de tafel en begon te roepen terwijl hij zijn sabel in de rechter en zijn mes in het linkerhand hield.

Narn: Als jullie niet stoppen met vechten dan ga ik steken, stelletje idioten!

Even werd het stil..

Gerontis en trok Narn weg, Isabel gaf hun rug dekking.

Hij trapte een deur op en duwde Narn naar buiten en draaide zich om, Isabel vloekte dat ze nu moesten rennen.

Toen Gerontis wist dat ze veilig waren keek hij beetje boos naar Narn.

Gerontis : Luister, haal nooit maar nooit wapens in zo een situatie tevoorschijn
Isabel : Rustig aan, hij probeerde alleen te helpen...
Gerontis : toch...laten we maar naar Arin terug gaan....ik denk dat we binnenkort weer erop uit zullen gaan...waarschijnlijk nu kijken hoe het met Xantias is gesteld...

In de tussentijd waren Arya en Soren al aan het zwemmen in het meer. Het water voelde goed aan, en het deed eens deugd. Na een halfuur kropen ze terug uit het water, en ookal waren ze nog niet droog, toch keken ze al uit naar hun kleren... die er niet meer lagen.


Soren: We hebben een probleem...


Arya kwam net uit het water gestapt.


Soren: Onze kleren... ze zijn weg...
Arya: Wat?
Soren: Ik begrijp het niet...


Arya keek vlug nog overal in het rond, maar kon ze nergens vinden.


Soren: Verdomme!
Arya: Weet je zeker dat we hier in het water gegaan zijn, dat...
Soren: Ja, ik weet het verdomd zeker!
Arya: Maar... maar dat is een ramp!
Soren: Ik snap wat je bedoelt...
Arya: Als ze ons zien kunnen we het vergeten... dan verliezen we alles en kan de koning van Swadia alles terug opeisen!
Soren: We moeten zo vlug mogenlijk onopgemerkt in het kasteel zien te geraken...
Arya: Het is namiddag en druk...
Soren: Langs deze weg kunnen we niet meer gaan...
Arya: Hoezo?
Soren: Deze leid naar de zuidkant van het kasteel... waar ook de omliggende stad zich bevindt...
Arya: Welke weg moeten we dan nemen?
Soren: De andere...
Arya: JA, WELKE IS DAT?
Soren: De snelste weg om naar die weg te geraken is door te zwemmen...
Arya: Door het meer? En daarna?
Soren: Daarna is het toch nog redelijk ver naar die weg, maar...
Arya: Maar wat?
Soren: Op die weg komen redelijk meer reizigers dan op deze weg hier, dus daar zullen we ook wel problemen hebben, hoor.
Arya: We wagen het erop... Kunnen we niet gewoon deze weg volgen en om de stad heen gaan?
Soren: Dan wordt je juist makkelijk gezien daar...
Arya: Goed dan, we zwemmen...
Soren: Had je trouwens iets belangrijks zitten in je kleren?
Arya: Nee, alleen een mes en wat muntstukken... jij?
Soren: Zo goed als al mijn geld en m'n wapens... verdomme...
Arya: Ik koop je wel nieuwe als we terug zijn...
Soren: Als we terug geraken...
Arya: Praat niet zo!!
Soren: Goed...


Vervolgens zwommen ze allebei door het meer. Het was verder dan ze dachten, en aan het einde moest Soren Arya vooruit helpen door het water heen. Aan de oever was een graanveld, een uitgestrekt graanveld. Golvend goudbruin graan dat tot hun middel kwam. En het fijne gevoel tussen die kriebelende stengels te lopen maakte een klein beetje goed... Ze liepen en liepen, want het ging om te overleven...

Toen de avond viel kwamen ze eindelijk aan bij de weg, die op een verhoogde berm lag, met de graanvelden die er rondom stonden een stuk lager zodat het graan tot aan de weg zelf kwam.


Soren: Wat denk je? Zullen we de weg volgen?
Arya: Is dat niet riskant?
Soren: Het is avond... Wat maakt het dan uit? Dan durft niemand meer buiten te reizen.
Arya: Waarom zouden wij het dan wel doen? Zonder kleren dan nog wel?
Soren: Goed punt... Omdat jou niks slechts overkomt?
Arya: En dit dan?
Soren: Je vindt het opwindend.
Arya: Niet waar!
Soren: Grapje
Arya: Dit is niet het moment voor grappen!
Soren: Ja, ok, sorry, zullen we?
Arya: Goed dan... Je bent zeker dat niemand ons zal zien?
Soren: Normaal zal niemand ons zien.
Arya: En als er toch iemand afkomt springen we gewoon in het graangewas en verbergen we ons.
Soren: Ziezo! Da's toch niet zo moeilijk dan?
Arya: Nee...


Ze klommen op de weg en volgden het in de richting van het vage kasteelachtige silhouet die in de verte te zien was door de schemering heen....



Intussen in Sargoth


Huscarl: En wat betaal je ons voor onze diensten?
Cecilia: Jullie mogen alles wat jullie plunderen houden. Alles!
Huscarl: Hmm, normale werkgevers bieden ons een maandloon en slechts een paar procentjes van de buit aan...
Cecilia: Uiteraard krijgen jullie nog een maandloon. Dan zijn jullie toch beter af bij mij?
Huscarl: Wat gaan we dan beroven?
Cecilia: Elke karavaan in dienst van de Rhodoks, en uiteindelijk één van de rijkste kastelen in Swadia.
Huscarl: Goed dan! Ben je een bekwame leidster?
Cecilia: Ik ben een berserker!
Huscarl: Haha! Dat zijn goeie mensen! Fijn om ze naast je te hebben in de strijd!
Cecilia: Juist ja
Huscarl: Zijn er andere huurlingen?
Cecilia: Vaegirs, Swadianen en nog meer Nords.
Huscarl: Nog iets dat ik moet weten?
Cecilia: Niet bepaald... Tenzij... Als je de machthebster van het kasteel gevangen neemt, doe je er mee wat je wilt. Dan mogen jullie drie dagen over haar beschikken, en op de vierde dag wil ik haar dood!
Huscarl: Het is in orde... Jij hebt mij en mijn mannen aan je zijde!

Onrustig en nerveus klom Narn een gebouw op waarna hij Isabel erop hielp en Gerontis zijn aanbod voor hulp afwees. Gerontis klom er zo gemakkelijk op dat Narn even stil stond maar toen begreep hij dat ze door moesten. Hij sprong er aan de andere kant op waardoor ze in een tuin kwamen en achter het gebouw hoorde ze de mannen langsrennen en boze kreten uitroepen waarvan de drie assasins niet eens van afwisten.

Narn: Dus .. wat doen we nu dan?
Gerontis: Het lijkt me het beste terug te gaan naar Arin.
Isabel: Ja, dat lijkt mij ook verstandig en dat bedoelde Narn ook waarschijnlijk niet, domme idioot.
Gerontis: Wat?! Domme idioot! Jij bent zelf een domme idioot, gans!

Gerontis kon maar net uitwijken voor een ***** slap en al ruzieënd gingen de drie assasins verder op weg naar de marktplaats.

Gerontis zuchte, het was verdomme avond en ze waren er nog niet. Hij keek even achterom, Isabel reed naast Narn, daarachter reden Thomas en Andrea. Beiden waren veteranen en Gerontis kon het redelijk met ze vinden, toch was hij niet de leider, Isabel had de orders gekregen...

Isabel : Komaan, we zijn er bijna...
Narn : Worden we ingehuurd door iemand?
Isabel : Niet echt, het ligt ingewikkeld...we kunnen wel een buidel geld verwachten mochten we die vrouwe van haar troontje stoten, Harlaus kan het nu niet veroorloven om zowel tegen andere Swadians te vechten als tegen Rhodocks.
Narn : Dus we gaan een aanslag plegen?
Isabel : Niet direct...de order zijn opsporen en bekijken hoe en wat...mocht we een buitenkansje zien om een wit voetje bij de Swadianse koning te halen, dan grijpen we die....maar wat ik heb gehoord van betrouwbare bronnen is ze geen zacht eitje...

Ze reden nog een uur en waren vlakbij de groote landgoed van de nieuwe Vrouwe Arya. Isabel legde haar plan uit.

Isabel : Gerontis, jij neemt Narn en gaat die kant...Thomas en Andrea, jullie nemen de oostkant...ik zal kijken wat ik te weten kan komen in de stad...oke?

Ze knikte in het donker, Gerontis en Narn reden wat...Gerontis floot zachtjes een deuntje in zichzelf.

Narn : Dus jij ga me zwaardlessen geven?
Gerontis : Waarom wil je het van mij?
Narn : Ik weet niet wie het beste kan geven....ik vroeg het me eerder af.
Gerontis : Je kunt zowel bij mij als bij Isabel, maar ik garandeer je...van beide moet je geen makkelijke...
Narn : Makkelijke ....wat ?
Gerontis :sssh....snel, verberg de paarden...

Ze reden naar de dichte gewas aan de rechterkant van de weg en gingen in het donker zitten, Narn keek rond, Gerontis keek strak naar de weg...Hij had een mes in zijn hand. Toen hoorde Narn wat en zag twee....naakte personen.

Net wou hij wat aan Gerontis vragen maar hij schrok, die keek niet meer strak en alert maar eerder met een kille en haatvolle blik...hij sloop voorzichtig in het donker en gebaarde dat Narn de andere kant op moest, die trok zijn messen en wachte op Gerontis zijn teken...

Soren en Arya hoorde wat en stopte...de wind blies hard, wolken hielden het maanlicht tegen...toen de wolken voor de maan verdwenen zagen ze een schaduw tegen een boom aanleunen verderop...Staal glimde in het maanlicht en Soren en Arya wouden net wegrennen tot ze verbaasd zagen wie het was.

Gerontis kwam tevoorschijn en keek hen koel aan, een moment van stilte was er.

Gerontis : Fijn om jullie weer te zien....hoewel, ik niet echt het type ben die open en bloot is..
Arya : Wat...godver...waarom kruis je altijd mijn pad ?!
Gerontis *glimlacht en deed nog een paar stappen haar kant op* Snap je het dan nog niet? Ik ben jouw nachtmerrie, het doet me wel pijn dat je zo tegen me spreekt...
Soren : Wat is je intentie....
Gerontis : Jij....ik heb ook het een en andere met jouw te schillen...*hij draaide het mes rond in zijn hand en liep langzaam op de twee af*

Toen hij merkte dat ze net wouden rennen wierp hij zijn mes, vreemd genoeg wierp hij zijn mes de bosjes in ,dacht Soren, een val ?
Uit het niks kwam een jonge knaap met een sabel en mes hun weg versperren en keek hen strak en dreigend aan. Soren ontweek zijn uitval en sprong achteruit, Arya keek haatvol naar Gerontis.

Arya : Kom dan vuile hond, je hebt zulke grote praatjes wanneer je staal hebt en je tegenstander niet heh?!
Gerontis : Ik? Een grote mond? Hhhm.. die van jouw mag ook wel me maat hebben....maar geef je over, ik wil niet dat je alles bij elkaar ga gillen...

Ze ontweek zijn uitval en gaf hem een stomp in de maag, ze pakte zijn kortzwaard uit de schede op zijn rug en wou een uitval doen, haar hand werd beetgepakt en een mes werd op haar keel gezet.

Isabel : Luister, als je nu overgeeft dan zal het je beroerd aflopen...Gerontis, ik bind haar vast, pak die man...

Gerontis knikte en pakte zijn kortzwaard, hij grijnsde en gaf Arya een knipoog, toen grijnsde hij..

Soren was te sterk en te ervaren voor Narn, toch hield de jongeling hem tegen om te ontsnappen, Hij zou graag willen zien hoe lang Narn het zou volhouden om Soren tegen te houden maar wist dat Isabel hem dan zou volschelden, daar had hij even geen behoefte aan.

Gerontis : Komaan, geef nu op....
Soren : Verdomme, ziet naar uit dat je maar nooit zeker weet wie je tegen kom op de weg...net zoals die ander huurmoordenaar, degene die ik heb afgemaakt voordat hij mij kon afmaken..
Gerontis : Spijtig van Xantias, maar als je nu niet op geef dan zal je ingewanden hier op de straat vinden....mits ik je hoofd op je romp laat...
Soren : Is al goed....hoopte dat ik nog een keer tegenover je kon dueleren..dacht namelijk dat jullie altijd een erecode hadden?
Narn : Dat is toch...
Gerontis *bond Soren toch vast en onderbrak Narn* Ja, het is waar...maar we volgen de code zoals we willen....als ik een code continue wou volgen dan zou ik een ridder van een orde worden of zoiets dergelijks....

Isabel dacht na, Arya en Soren zaten op de grond, ze waren vastgebonden en Isabel moest nu over hun lot nadenken...Gerontis zijn mening vragen zou niets goed zijn, Narn was te jong...Ze zuchte, ze wou eerst informatie.

Isabel : Goed, ik neem aan dat jij die Arya ben?
Arya : Misschien...
Isabel : Gezien de ontmoeting die je net had met Gerontis, neem ik dat aan voor een ja...dan ben jij haar rechterhandje...
Soren : En jij bent?
Isabel *glimlacht* Ik val niet daarvoor....maar goed...ik wil jouw verhaal weten voordat ik besluit wat ik met jouw ga doen, Arya..
Soren : Wacht, je weet al wat je met mij ga doen dan?
Isabel *gaf hem een trap in het gezicht* Stil...

Narn schrok en keek Gerontis aan, die lette op de weg, ze waren er niet al te ver weg en het was goed mogelijk dat wachters langs zouden kunnen komen..

Narn : Ze trapte hem gewoon in het gezicht...hoort dat bij ondervragingen?
Gerontis : Hhhmm? oh, nee..meestal is dat bij ieder anders...ik gebruik meestal me speciale manier, Isabel heeft de neiging om informatie uit je te slaan of als ze denkt dat ze het om een andere sluwere manier kan dan doet ze dat...en ze toleert van gevangen of vijanden meestal geen tegenspraak....maak je geen zorgen, ze kan goed koken...
Narn : Juist...wacht, zijn dat geen soldaten?!
Gerontis : Isabel..
Isabel : Ik hoorde het *ze keek weer naar de tweetal * Ik neem aan, tot gauw?

De drie renden naar de paarden van Gerontis en Narn, Gerontis nam Isabel op zijn paard en ze reden weg.

Gerontis : En nu?
Isabel *blies een haarlok uit haar gezicht* ppff, gewoon bij het plan blijven....hoewel ze nu wel weten dat we er zijn..
Narn : Waarom hebben we hun niet gedood voordat we weg gingen?
Isabel : Simpel, Ik denk dat ze meer levend opbrengen dan dood...en we hebben nog geen precieze orders dat we ze moesten doden...kom, ik weet misschien wel ergens een taverne waar we kunnen overnachten en plannen kunnen maken...

Narn: Wacht, wacht. Ik weiger nog iets te doen voordat mij vertelt word wat hier gaande is. Ik sta dan misschien onder orders van Isabel maar ik volg de code dan ook zoals ik wil!
Wat gebeurd er hier allemaal?

Nadat het hele verhaal van begin tot einde was uitgelegd begreep Narn er nog niet veel van, behalve dat ze een tiran was. En een tiran moest dood .. maar waarom .. waarom vermoordde ze haar niet?
In elk geval was dat niet meer de zaak van Narn dan de zaak van ieder ander en sprak hij er verder niet over.

Narn: Dus ... waar gaan we nu heen? We zijn klaar met onze o-zo spannende opdracht.

Terwijl Gerontis en hun groepje wegreden, kwam een troep soldaten hun richting uit gemarcheerd. Het was gewoon een troep huurlingen van zo'n vijftien man, maar toch met genoeg om Soren te kunnen overmeesteren.


Soren: Ik help ons wel te ontsnappen, vlug!


Hij kreeg geen antwoord toen hij het touw met een steen probeerde open te rijten.


Soren: Arya?


Hij hoorde een snik, en probeerde het te negeren, maar hij moest er wel op in gaan.


Soren: We krijgen ze nog wel...
Arya: Ik ben volkomen vernederd...
Soren: Ik ook, maar als ik ze nog eens zie, snij ik hun open met mijn zwaard!
Arya: Als je dan nog leeft!
Soren: Hmm


Soren wist het touw nog voordat de soldaten hen gezien konden hebben los te snijden. Ze sprongen vlug weg en lieten de soldaten passeren zonder dat die hen zagen. Soren en Arya wandelden de rest van de nacht verder, tot ze in de heel vroege ochtend bij de noordkant van het kasteel uitkwamen. Het enige wat ze nodig hadden was een touw... Ze konden dat over de kantelen gooien dan. Maar waar konden ze een koord vinden?

Soren: Verdomme... Blijf jij hier, ik ga in één van de boerderijen die we tegengekomen zijn vlug een touw zoeken...
Arya: Wees voorzichtig!


Een halfuur later kwam Soren terug met een lang touw, en gooide dat als een soort lasso rond een van de borstweringen.


Arya: Het is je gelukt?
Soren: Hrrmm, ja, alleen zul je straks op je hoede moeten zijn voor berichten over een naakte man die bij de boeren is komen stelen...
Arya: Maakt niet uit... we klimmen vlug naar binnen... ik voel me niet bepaald lekker...
Soren: Ok, dan.


De twee klommen naar binnen. Dit hadden de wachters echter niet gezien, en dus konden ze het gebouw binnenglippen. Uiteindelijk kwamen ze aan in de troonzaal, die volledig verlaten was buiten de fakkels, maar een ongemakkelijk gevoel gaf omdat het een ruime kamer was en zij zelf niet gekleed waren. Soren merkte dat er bloed liep over de dijen van Arya, bloed dat van tussen haar benen kwam.


Soren: Hebben die smeerlappen iets gedaan met je?!
Arya: Nee... nee, dat is normaal!
Soren: Oei, eh, sorry
Arya: Is niks...
Soren: Ik draag je wel naar je kamer.
Arya: Is goed.


Soren droeg haar naar haar kamer. Toen hij uiteindelijk bij het bed uitkwam, liet hij haar gewoon in het bed glijden en stopte haar onder. Zelf kwam hij er ook bij liggen en omhelsde haar gewoon...

Met een lenige sprong sprong Narn verder en verder het gebouw op tot hij op het hoogste punt was. Hij keek naar beneden en stond dan recht overeind. Hij spreid zijn armen wijd en kijkt naar beneden. Pfoei .. dat is toch wel een eind. Snel stapt Narn achtereind en springt de toren in. Hij opent een luik en kijkt naar binnen .. daar is hij .. en zij .. en zijn protogé. Narn kijkt naar de overkant van de grote kerk, waar hij een schim ziet bewegen. De schim doet een roep van een uil na en Narn reageerd met die van een adelaar. Ze herhalen dat nog eens en dan komt de schim dichterbij .. wat is dit, een conspiratie? Een samenzwering?