Faction Wars: Calradia Tormented

Users who are viewing this thread

Hietala

Grandmaster Knight
Calradia...

Het is nu tweehonderd jaar sinds het oude rijk haar laatste adem uitblies. Het land wordt verscheurd door bloedige oorlogen, bandieten, rovers en plunderaars die het land onveilig maken... Het zijn sombere tijden.
Zes machtige vorsten heersen over het land...
Koning Harlaus van Swadia, die zichzelf als nakomeling beschouwt van de Calradische keizers, zit op een hongerige troon, dorstig voor meer land en macht. Koning Ragnar, met zijn vurige Nords, de machtige veroveraars. De Nord strijders zijn maar al te blij om de bloedprijs te betalen voor hun hoge ambities. Koning Yaroglek van de Vaegirs... Van over de bergen en achter de laaglanden komt een levendig volk, klaar voor de strijd. Sanjar Khan, met zijn Khergit hordes die over de steppes schuimen, zullen zij Calradia overspoelen? Koning Graveth zit op de Rhodok troon, wantrouwend houdt hij de grenzen in de gaten tegen hun onverzoenlijke vijanden. En Sultan Hakim, met zijn Sarranid volk van de woestijn, zijn ze een geducht volk, bekend om hun vurigheid in de strijd...


Slechts enkelen geloven nog in hun hoop en smeekbeden, zodat ze niet meer in ellende hoeven te leven, maar NOG minder... kiezen hun eigen weg.






 
Rustig stak Peter zijn hooivork in de baal hooi, rustig fluitend en de baal hooi op de rest van de stapel leggend. Hij veegde het zweet van zijn voorhoofd en zette de vork weg, waarna hij naar de varkens liep.
Rustig pakte hij een van de varkens vast, en sleepte hem mee. Het was zwaar werk op de boerderij maar hij leefde goed, en Johan was een van de rijkere boeren in de omgeving. Jammer genoeg profiteerde Peter er zelf niet van. Hij moest Johan nog terugbetalen voor het feit dat hij hem jaren geleden had gered van de rovers. Het was ook maar geluk en Johan is al oud. Peter trok het slagers mes uit zijn riem en sneed de keel van de varken open, en begon met het slachten van het beest.
 
Doodstil, gewoon stil blijven.

Hij zag hem voorbij lopen, Gerontis haalde zachtjes adem en trok de pees van de boog naar achteren, de pijl richt precies op de man zijn nek.

Geen enkele mens zou de keel van een arm weeskindje open snijden zolang hij er was, en nu zou hij lijden dacht Gerontis.
De rijke man had niks door, Gerontis zat op een dak van een huis en ook de wachters naast de rijke man hadden niks door, tot het moment, het moment dat Gerontis zijn adem uitblies en daarmee ook de kindermoordenaar.

Bloed spatte uit de wond en hij viel met een verbaasde blik op de grond, de schaft van de pijl met de zwarte veren stak nog uit de man zijn nek.
De wachters keken rond met getrokken wapens maar hoorde niks en niemand stond meer op een dak.

Gerontis deed zijn kap af en zuchte en liep richting de stad poorten, hij had genoeg van deze stad en nu zou er een kindermoordenaar minder zijn.
Hij keek bij de poorten nog rond en liep toen fluitend weg, waar zou hij nu heen kunnen gaan?
Zover zou hij echter geen poot willen zetten tussen Rhodock en Swadia, zover hij wist had hij geen zin om mee genomen te worden door huurlingen of door een van de beide partijen die naar strijdbare krijgers/soldaten zochten.

Misschien zou hij naar Praven gaan? daar was het tamelijk rustig en zou hij geen last hebben van de oorlog...hij zuchte, het was dan wel twee weken lopen maar misschien zou hij mee kunnen gaan met een karavaan?
Hij haalde zijn schouders op, hij zou wel zien hoe hij daar kwam, tijd zat.
 
Toen Peter omhoog keek in de brandende zon zag hij zijn valk vliegen, vaag, een schim dat over het bos vlakbij vloog. Even dacht Peter na, hij moest nog brandhout hebben voor de komende winter. Hij liet het varken maar voor wat het was en begon te wandelen naar de schuur. Even keek hij rond en liet zijn ogen wennen aan het donker en stapte toen volledig naar binnen. Hij deed de kaars aan die er hing en begon te zoeken naar de bijl. Even dacht hij een oude speer te zien maar zag toen in dat Johan nooit een speer zou gebruiken. Hij was per slot van rekening een boer. Even grijnste Peter. Johan in het leger. Hij zocht maar verder en vond de bijl, waarna hij de kaars uitblies en naar buiten liep. Hij wandelde naar het bos waar hij begon met het omkappen van een boom. Hij dacht eerst iemand te zien maar dat was blijkbaar maar een schim of zoiets.
 
Gerontis liep rustig langs totdat hij iemand hoorde, het was maar een jongeman die wat hout wou kappen.

Hij liep rustig door, zo weinig mogelijk geluid te maken terwijl hij liep, richting Praven dat een week lopen was.
Even dacht hij aan een lied dat hij had geleerd van een bard over een jonge mooie vrouw die haar schoonheid gebruikte om macht en geld te verwerven.

Even schudde hij zijn hoofd, geluk was hij nog niet getrouwd want wat hij nog meer vreesde dan de dood was dat een vrouw hem in haar macht had.
 
Peter keek langzaam de man na. Hij besloot om iets te doen wat hij voor de beroving nooit gedaan zou hebben. Hij sloeg de bijl vast in de boomstronk en begon de man te achtervolgen. Langzaam door het woud, niet opgemerkt worden en vooral stil.
 
Gerontis floot het liedje en had honger en wou dus een droge koek uit zijn tas pakken, toen hoorde hij een takje knakken.

Hij pakte de koek en ging weer rustig lopen, toen sloeg hij bij een boom en schudde hij zijn hoofd.
Toen greep hij razendsnel de keel van zijn achtervolger en pakte zijn rechterhand, voordat de man nog wat kon doen lag hij al op de grond en had Gerontis een mes tegen de persoon zijn keel.

Gerontis : hhmm, te jong voor een moordenaar...wie ben je ?
Peter : Peter meneer....ik wou u niks doen !
Gerontis : hmmm....geen wapens...ppff sorry jong maar in deze tijden is het niet veilig om naive te blijven....waarom achtervolg je me in een keer?
Peter : neem me mee..
Gerontis *kijkt hem verbaasd aan * huh? pardon?
Peter : ik wil mee, weg van hier.
Gerontis : je weet niet eens waar ik heen ga.
Peter : maak het wat uit ?
Gerontis *fronste* in een zekere zin wel, hoe zit het met je ouders? ik ben niet van plan om vedriet rond te zaaien door een jongen mee te nemen.
Peter : toe nou , ik kan erg snel leren en kan u helpen.
Gerontis : tja jong, ik weet het niet, ik bedoel ben je niet een beetje jong?
Peter : ik kan me wel bewijzen en als ik dan nog steeds niet goed genoeg ben dan ga ik wel terug.
Gerontis : tjah, de vraag is dan alleen maar of je dan zelf gaat of in een kist....we zullen zien...Peter toch?

Peter glimlachte en liep naast Gerontis, richting Praven.
Als ze lopen wilt Peter net wat zeggen.

Gerontis :eerste les, kop dicht tenzij ik je iets vraag....*mompelt*vooral een belangrijke regel wanneer ik me in gezelschap van een mooie jonkvrouwe begeef.
 
Mene-
Heb je regel 1 niet gehoord?
Zuchtend liep Peter verder. Het was niet veel, die man, maar hij wist hoe hij moest vechten, blijkbaar, en hij had wapens. Meneer, ik moet nog wat ophalen! Gerontis wou net wat zeggen over regel 1 maar Peter was al weg. Peter kon snel rennen en vandaar dat hij ook vaak dienst deed bij de lokale heer als boodschapper als extra baantje. Binnen 10 minuten, waar een normale man al een half uur overdeed, was Peter terug met een speer, een oude, veels te grote helm en een veels te groot maliën vest op.
Dus, gaan we?!
 
Gerontis fronste, zoals Peter daar stond zou hij het in nog geen drie minuten uithouden als ze in een gevecht zouden zijn.

Gerontis : doe de malienvest en helm uit en doe ze in deze tas, ze kunnen wel een goede prijs opbrengen.
Peter : maar ik kan ze toch beter gebruiken , voor als we moeten vechten?
Gerontis *schudde zijn hoofd glimlachend* luister knaap, als je wilt vechten dan moet je inderdaad bescherming hebben maar je moet ook snel en licht kunnen bewegen, en aangezien je dat nu niet kan zullen we het moeten verkopen.
Peter : oh...

Ze liepen door, ze zagen een spoor, Gerontis knielde neer en keek er aandachtig naar en telde een paar de sporen en dacht na.

Peter keek geintreseerd toe maar zag niks bijzonders dan een paar afdrukken.

Gerontis : knul, wat zie je als je hier naar kijkt * wijst een spoor aan*
Peter : een gewone afdruk ?
Gerontis *zucht* een afdruk is nooit gewoon, het is een bron van informatie van degen die hem achterliet, en gezien de diepte en pas van het spoor zou ik zeggen dat het van een groep zou komen die ergens heen zijn....waarschijnlijk zijn het er ronduit 10 of meer mensen....kijk maar, als je goed kijkt zie je hier ook sporen of niet ?

Peter knikt en begon het al een beetje te begrijpen, Gerontis legde het verder uit ;

''Kijk, ik zou er ook om kunnen wedden dat de groep groter is, de sporen lopen hier erg op elkaar...
Peter : dus het zouden ook bandieten zijn....toch?
Gerontis *staat op en haalt zijn schouders op* wellicht....kom we gaan die kant op...dan ontlopen we hoppelijk die groep...wacht !
Peter : huh?

Gerontis : je kan niet zomaar lopen, je moet voorzichtig zijn en van te voren als je loopt al denken hoe je een weg door het bos kan banen zonder al teveel geluid te maken, anders loop je recht in een hinderlaag...'
Peter knikt en kijkt en observeert Gerontis, na een paar kritische opmerkingen krijgt hij de smaak al een beetje te pakken.

Gerontis : goed zo knul, als we in praven zijn kan je hoppelijk zonder geluid voortbewegen,sporen lezen en informatie eruit halen en weet je hoe je moet zwijgen....drie goede dingen om mee te beginnen....
Peter : en wanneer leert u me vechten ?
Gerontis *glimlacht* wanneer de tijd rijp is, wanneer de tijd rijp is....
 
"IK BEN ONSCHULDIG!!!!"

Een man werd brutaal naar de binnenplaats van het kasteel gesleept. De man had warrige lange haren en een lange baard, en was gehuld in juten kleren. Het kasteel had drie muren die dicht bijeen stonden, maar de binnenplaats was klein. Er kon alleen zonlicht komen als de zon op de juiste plaats stond. Zoals nu het geval was.

De twee bewakers met gisarmes (soort hellebaard) die de gevangene voortsleepten, wierpen hem neer in het midden van het plein. Hij stond gans alleen in een open vierkantig plein, dat begrensd werd door twee lijnen gisarmeniers en een lijn schutters... die het vonnis mochten uitvoeren.


Iets verder, op een tribune, zat de lord van het kasteel op een stoel. Achter hem hingen zijn banieren, en iets verder voor hem stond een man met een rol perkament in zijn handen. Twee trommelaars roffelden, terwijl de man begon voor te lezen, en de gevangene angstig toekeek.

"Bij deze wordt Ivo Zwartwoud, stalmeester van beroep, beschuldigd van spionage voor de Swadiaanse vijand. Er zijn bewijzen dat belangrijke informatie voor de verdediging van dit fort is doorgespeeld naar de bedriegelijke vijand, en die bewijzen leidden allemaal tot de verdachte. Het vonnis luidt: 'doodstraf door pijlenregen.' Heeft de schuldige nog een laatste woord?"

De stem van de herald galmde sterk tussen de muren. Maar de gevangene schraapte zijn keel en riep luid: "Ik verloek je, Lord Talbar, ik vervloek jou en je hele familie! Ik hoop dat je sterft door de hand van de Swadianen!!!"

Op dat moment hief een hoofdwachter zijn hand omhoog...



Arya had niet naar de toespraak geluisterd. Ze had in plaats daarvan haar kruisboog geladen en hier en daar een vuiltje weggeveegd. Nu was het moment waarop ze mochten schieten. Arya vuurde het ding af net voor de hoofdwachter zijn hand hief. Haar pijl had zich door de schedel van de gevangene gedood. Koelbloedig had ze hem koud gemaakt. Voor haar was het gewoon alweer een dode.
 
Langzaam liepen de 2 verder door het bos. Het was een rustige dag en de zon scheen, een echte zomerdag. Peter dacht traag terug aan Johan en wat er met hem zou gebeuren nu zijn staljongen weg was. Hij haalde z`n schouders op en deed al lopend de spullen af, en deed het in de grote tas die Gerontis meesjouwde.
Aangezien hij dacht aan regel 1 zei hij niets totdat hij de stilte zat werd en begon te praten.
Meneer, hoe heet U eigenlijk?
Regel 1 .. stilte .. Maar toen Gerontis zag dat Peter een beetje treurig weg keek begon hij maar te praten. Ik heet Gerontis. Peter glimlachte en ze gingen al pratend verder, alhoewel Peter wel een beetje bang was voor de man.
 
Gerontis keek tevreden, Peter had net brandhout gepakt en hijzelf had net een konijn weten te schieten.

nu zaten ze stil te eten bij een goed vuurtje.

Gerontis : stilte is erg belangrijk, het zorgt ervoor dat je niet wordt opgemerkt door de vijand en dat jij hem wel kan horen...het zorgt ook er meestal voor dat je de omgeving beter in je opneemt...
Peter wou wat zeggen maar knikte alleen maar en luisterde terwijl hij ook wat at.

Gerontis : weet je, je mag best wat vragen maar, vraag het wanneer we uitrusten en we zeker weten dat we in een vriendelijke gebied zijn...
Peter *dacht even na* waarom wilt u naa Praven toe? ik bedoel ; wat gaat  daar doen?
Gerontis : een oude vriend van me opzoeken, hij is een vreemde vriendelijke man....hij schreef me dat hij wat voor me had...
Peter : en daarna? gaat u dan meevechten in de oorlog?
Gerontis :wie weet....eerst gaan we naar Praven en dan ondertussen leer ik je een beetje hoe je de omgeving leert kennen terwijl je nog loopt en hoe je een wapen kan gebruiken....
Peter *glimlacht* dus u gaat me leren vechten?
Gerontis : niet zo snel jong, eerst leer ik je hoe de omgeving rond je benut, daarmee kan je al een voordeel behalen op je vijand door zijn nadeel om te zetten in jouw voordeel en zijn voordeel in zijn nadeel.
Peter *fronste* huh?
Gerontis *glimlact* ga slapen, ik hou als eerst de wacht....
 
De wacht .. ? Peter begreep het niet helemaal maar ging toch gewoon slapen. Hij was wel moe geworden, 2 keer op een dag houthakken doet hij niet vaak. In zijn dromen ging het weer over zijn vader en moeder en na ongeveer een uurtje werd hij zwetend wakker. Sst .. kan je niet wat stiller slapen .. ik zie iets ..
 
Toen Peter stopte en ging liggen om de mannen te bekijken bleek dat het een rijke heer was op jacht. Peters eigen valk vloog ergens hoog boven ze, omdat hij zag dat Peter met een onbekende meeging. Jammer genoeg had de heer een eigen roofvogel en vlogen de 2 vogels elkaar in de veren. Toen Peter opstond om de heer te vertellen dat hij zijn roofvogel moest terugroepen werden Gerontis en hij uit het niets omringt met speren. Uit naam van heer van Azeroth, spreek uit wie je bent! P-p-peter meneer!
Neem ze mee .. Gerontis en Peter werden samen geboeid en weggenomen naar het fort van de heer, terwijl de vogels weer van elkaar waren weggevlogen en zodoende elk hun baasje volgden.
 
Kandin draaide zich moeizaam om in zijn provisorische tentje. Dit was niet goed slapen, echt niet goed dacht hij bij zichzelf. Hij was gedwongen om zo te slapen omdat hij gisteren overvallen was door een stel bandieten die zijn tent en paard mee hadden genomen. Hij was verrast en kon ook niet snel genoeg reageren en hij zou zeker niet een gevecht van hun winnen. Gelukkig had hij nog snel wat geld kunnen weggooien zodat hij het later kon ophalen samen met zijn memoires.

Zonder paard zou het zeker nog een week duren voordat hij in Praven was. Daar moest hij maar weer genoeg geld zien op te scharrelen voor een paard en meer eten en drinken. Maar dat was iets om morgen zorgen over te maken, hij kon zich nog wel redden voor een paar dagen.

De volgende dag pakte hij zijn spullen, at nog wat eten dat de bandieten niet gejat hadden en ging weer verder op weg richting Praven. Hij kwam vanuit Uxkhall, waar hij zijn nieuwe kleren had gekocht, zodat hij niet teveel zou opvallen met die Sarranid kleding. Zeker niet met deze rumoerige tijden waarin men zo'n beetje met elke land oorlog was.

In Praven hoopte hij zijn oude vriendin Tjana te vinden. Zij was ooit de vrouw geweest van Lord Uvil, een oudere Swadian lord die al 5 jaar geleden overleden was, waarvan hij ook een goede vriend was en als Kandin weer in het Sultanaat zat, stuurde hij vaak brieven naar haar. Van haar wist hij ook de meeste roddels en weetjes van het Swadianse hof. Welke lord wat had en hoe het de koning ging etc. Zeer handig voor een diplomaat van een ander hof. Nog maar 10 dagen, en hij zou haar weer zien.
 
Graaf Segethor zat in zijn vertek in Praven voor zn bureau. Hij zuchte, al 4 jaar oorlog en de toestand was er niet beter op geworden, zijn kasteel was ingenomen door de Rhodok schoften. Hij zal ze wel leren dacht hij.. maarja wat doe je er tegen? zonder kasteel of dorp geen inkomen, en zonder inkomen geen leger. Natuurlijk had hij nog wel een stuk of 40 soldaten dat zijn persoonlijke escorte was, ja, dat moest ook wel als je waarschijnlijk de toekomstige generaal van swadia was dacht hij. Een glimlach verscheen op zijn gezicht, in principe had hij alles, een persoonlijke escorte, goede naam en vertrouwens persoon van Koning Harlaus. Natuurlijk zaten er ook wat dingen tegen, een Lord die bij de naam ging van kastor of lucas van Azeroth ofzo iets was een dreiging in het rijk. Veel lord's waren het oneens met de beslissing om een boeren pummel tot Lord te verklaren, net als Segethor. 'Pfff alleen maar omdat hij een groote bek had!' dacht Segethor. Ja, Segethor wist wel van zijn geschiedenis, het verhaal ging zelfs in de ronte, dat die Lord Azeroth een bastaards zoon was! Hoe kan je dat in godsnaam ooit als edelman herkenen? dacht hij met een zucht.

Plots vloog de deur open en kwam er een roodharige knul binnen gewandeld "Graaf Segethor! een boodschap voor u!" sprak hij theatraal. Segethor keek versuft op van zijn papieren en keek de knaap aan "Ga verder" mompelde hij. "Er is beweging gesingaleerd bij de grens van Haringoth Kasteel! Zijne majesteit Koning Harlaus vraagt uw advies!" ging de knaap verder en Segethor knikte "Natuurlijk ik ga meteen naar de troonzaal.."

Éenmaal aangekomen in de troonzaal stonden hier en daar wat Lord's en Lady's van alle Lord's hadden er 3 een hogere positie in het rijk, oftewel de Graven. Graaf Iroh van Uxkhal, Graaf Terok van Suno en als laatste Graaf Segethor van... nouja van niks.. Dhirim was ingenomen. De oude Koning harlaus knikte lichtje en hield zijn hand op zodra Segethor naar binnen stapte. De zaal viel stil en Koning Harlaus sprak met een oude zwake stem "Ah, Graaf Segethor.. fijn dat u aanwezig bent.. zonder enig letsel... of stad..." sprak hij vals. Segethor keek even hatelijk richting die ouwe gek maar gaf toen een buiging. "Uwe Majesteit, een eer om u te zien zoals gewoonlijk.. U had mijn advies nodig?" sprak hij luid en er kwam wat tegenstrijdig gemompel uit een paar lord's. "Zeer zeker Graaf Segethor.. beweging is gesingaleerd in de bergen vlak bij Kasteel Haringoth.. Het gaat hier om zon vijf a zes legers.. ieder zon honderd á honderdvijftig man. Enig idee?" Segethor's wenkbrauwen schoten omhoog van de schrik, zon zevenhonderd man stond op één van de belangrijkste grenzen van het land. Het probleem was is dat het een bosrijke streek is, en op de grens beginnen de bergen van de Rhodok Highlands. Hun Knight's en andere zwaarbepantserde troepen hadden dus geen enkele zin, al helemaal niet tegen 700 getrainde soldaten die wel in dat gebied bekend zijn. "Heer, dit vraagt om nader onderzoek, ik weet dat de tijd dringt maar geef mij een dag met de strategie adviseurs en ik kom met een oplossing, voor nu raad ik u aan om alvast twee of drie legers die kant op te sturen om in de platte land gebieden te patrouileren" sprak segethor streng. De koning keek de zaal rond en zag een aantal lord goedknikkend naar het tafereel kijken "Natuurlijk Graaf, ik verwacht  morgen tijdens zons opgang hier op dezelfde plek..."
Segethor knikte en draaide zich om "Heren, Dames.." zei hij als groet en liep weg.
 
Na een uurtje of 2 lopen komen Gerontis, Peter en de heer aan op het kasteel van de heer. Gerontis en Peter worden een cel ingegooid waarna de bewakers weglopen en ergens aan een tafeltje gaan zitten pokeren en eten. Waarom deed je dat nou, stomme idioot. S-sorry maar m`n valk was in gevaar!
Het maakt nu niet meer uit .. we moeten wachten op de terechtstelling. Gelukkig kon ik een mes of 2 achterhouden, voor het geval we hier niet weg komen. Ga nu maar slapen, morgen word een lange dag.
Zonder te wachten op antwoord ging Gerontis een beetje boos slapen. Peter besloot hetzelfde maar te doen, en ging liggen op het bed van stro. Diep in gedachten bezonken.


Ondertussen, bij heer Tador van Azeroth.

Dat stelletje stropers heeft natuurlijk mijn prooi vermoord. Ik wil ze terechtstellen. Morgen vliegen hun handen eraf. Enkele van de mannen rond de tafel knikte, en wat opviel was dat er ook een vrouw bij zat. Ga maar.. en Tador wuifde ze weg. Een voor een vertrokken de mannen en de vrouw de kamer.
Verdomde stropers ..
 
Gerontis gromde, nu zat hij gevangen door Swadians...in het meest gevaarlijke geval zou de kasteel worden belegerd door Rhodocks...of zou hij een hand kwijtraken...gelukkig had hij nog een dolk en een jachtmes...

Peter lag te slapen, hij zuchte, die jongen had hem veel problemen gebracht.
Hij zuchte, dan moesten ze zich hier maar uit breken alleen zou er weer een prijs op hun hoofd komen...misschien was het dan wijzer om naar Veluca te gaan?
Hoppelijk zou hij daar zijn broeder spreken....of iets om contact met Arin te nemen....

Hij hoorde voetstappen....Peter was wakker en keek Gerontis anstig aan, Gerontis knikte en wierp hem de dolk toe.

Hij gebaarde dat hij aan de ene kant van de deur moest staan terwijl hij aan de andere ging.

De deur ging open en een swadian footman kwam binnen, voor die het wist lag zijn keel open en Gerontis stak de andere neer.

Gerontis *fluisterde* snel neem die kortzwaard,  en blijf achter me!

Peter knikte en pakte de kortzwaard van de footmen, Gerontis pakte ook de zwaard van zijn slachtoffer en ze rende naar de uitgang.

Met een klap ging die open en Gerontis stak razendsnel de bewaker neer die verrast keek.

Overal klonk er geroep en Gerontis rende met Peter achter hem naar de muur, ondertussen vlogen er pijlen en andere projectielen hun om de oren.

Gerontis dook weg voor een zwaardslag en hakte fel zijn aanvallers hand eraf en sloeg met zijn andere hand de man tegen de grond.
Peter schrok, er kwamen wel z'n 30 man de trap op achter hen aan!

Gerontis : kom aan, we hebben niet veel tijd meer !
Hij pakte Peter bij de schouder en ze rende door , ondertussen doken ze weg voor projectielen en moest gerontis soldaten neerslaan en aanvallen pareren.

Gerontis grijnsde en Peter keek angstig naar beneden, een grote rivier stroomde onder hen.

Heer Azeroth kwam naar voren en wees woest naar hen,

'' Jullie zullen boeten voor jullie daden, ik zal jullie laten villen en dan met natte doeken laten folteren!''

Gerontis *grijnsde en zwaaide* ik denk het niet.

Hij tilde Peter op en sprong van de muur, ze belande in de rivier en de heer beviel zijn schutters hen na te vuren.

Na een uur.

Gerontis proeste het uit....hij had nu nog alleen een jachtmes,een swadiaanse zwaard en een jongen met een kortzwaard en een dolk..maar geen boog met pijlen of een kaart die bruikbaar was want de kaart die hij nu had was helemaal doorweekt...

Peter haalde even opgelucht adem en ze keken om rond, in de verte stonden bergen en veel bossen...ze waren bij de grens tussen Swadia en de rijk van de Rhodocks.

Gerontis stond op en dacht na....hij kon naar Veluca gaan..hij had daar nog kennissen maar in Praven was Arin....hij zuchte..

Gerontis : nou, we zitten nu in een gebied recht tussen twee landen die elkaar willen vescheuren....nu wil ik dat je niet meer stom doet of maar iets doet dat je slim lijkt...we gaan nu maar richting Veluca...ik heb daar nog kennissen die misschien contact met me kennis in Praven kunnen komen...maar voor nu moet ik jouw en mezelf in veiligheid brengen...
Peter : wat gaan we in Veluca doen dan ?
Gerontis *zuchte* kom je vanzelf wel achter...wat we nu moeten doen is als de donder hiervandaan...die heer bleek niet blij te zijn en ik denk dat we in het rijk van de Rhodocks veiliger zullen zijn dan in die van de swadians....kom...we moeten snel zijn...

Hij hielp Peter overeind en ze liepen richting Veluca of althans waar Gerontis dacht dat het nog lag..
 
Al snel stond het esquadron ruiters klaar voor de poort, elke 4e in de rij droeg een vlag met daarop de banner van de heer. Open de poort! en al snel volgde de ruiters en de heer het pad van vluchtende lafaards. Peter keek achteruit en hoorde de jachthoorn van de heer. Hij wenkte Gerontis. Knul, het word tijd om te rennen! Peter en Gerontis rende zo snel ze konden richting een bos, want daar waren ze veilig.
Achter die stropende dieven aan, die mijn prooi jatten!
De heer spoorde zijn paard extra aan en vloog zo snel als hij kon over de vlakten om te zorgen dat ze niet over de grens kwamen. Daar, over de grens, had hij niets meer te zeggen. Peter was ondertussen bijna bij het bos en toen hij in het bos kwam was het eerste wat hij deed wachten op Gerontis. Gerontis kwam hijgend achter Peter aan. R .. rustiger rennen, jongen ..
 
Gerontis keek om, een ruiter naderde hem snel.

Voordat hij Gerontis kon inhalen werd hij neergeschoten en rende Gerontis door.

De swadians moesten terugkeren onder een salvo van projectielen.

Gerontis pakte Peter beet en sleurde hem naar de grond.

Gerontis *fluisterde* en blijven liggen gek...we weten niet wie of wat maar we blijven nog even hier totdat allebei partijen weg zijn....

Peter knikte bang...Gerontis zuchte en probeerde rustig op adem te komen...Rhodockse troepen...hij wist nu niet of hij de hemel moest zegenen of moest vervloeken...maar ze zouden rustig moeten blijven en proberen zo kalm mogelijk naar Veluca te gaan..en heelhuids aan te komen...
 
Back
Top Bottom